ՀՀ զինված ուժերում իրականացվող շարունակական բարեփոխումների տրամաբանությունը ներկայացնում է կադրային քաղաքականության նոր պահանջներ։ Բանակի հրամանատարական կազմի ձեւավորման գործընթացը առավել արդյունավետ կազմակերպելու նպատակով ՀՀ ԶՈԻ զարգացման պլանով նախատեսված է հրամանատարաշտաբային դասընթացների ծրագրերի մշակում, հրամանատարաշտաբային դասընթացների հիմնում եւ հրամանատարաշտաբային ռազմական ակադեմիայի ստեղծում: Միջոցառումների աշխատանքային պլանի կատարման նպատակով 2011թ. պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ Դավիթ Տոնոյանի հրամանով ստեղծվել էր արտահաստիքային աշխատանքային խումբ` Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի ուսումնական գծով պետի տեղակալ գնդապետ Խաչիկ Խաչատրյանի գլխավորությամբ: Նա էլ պատմում է ծրագրի մասին:

Գաղտնիք չէ, որ առաջինը ռազմաարդյունաբերությունն է ձգտում ուսումնասիրել, հնարավորության դեպքում՝ օգտագործել գիտության բացահայտումները, որի շնորհիվ բանակների զինանոցում մշտապես ի հայտ են գալիս նորանոր զենքեր, ռազմական գործողություններն ավելի արդյունավետ դարձնող սարքավորումներ։ Սակայն անցնող ժամանակի, ռազմական միջոցների առատության մեջ հրետանին չի կորցնում իր նշանակությունը։ Այն եղել ու մնում է ճակատամարտերի վճռորոշ գործոն ու դեռ պահպանում է պատերազմի աստծո տիտղոսը։

Հունգար 4 մտավորականներ` պատմաբան, քաղաքական վերլուծաբան Զոլտան Բիրոն, Ջոն Ուելսի անվան աստվածաբանական քոլեջի ռեկտոր, հոգեւոր հովիվ Գաբոր Իվանյին, լրագրող, հրատարակիչ Գաբոր Դեակը և գրող Ռուդոլֆ Ունգվարին հոկտեմբերի 10-ին այցելեցին Եռաբլուր պանթեոն` հարգանքի տուրք մատուցելու հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի հիշատակին:

Զորամասի հրամանատար գնդապետ Մ.Աբրահամյանի հետ զրույցի թեման հայոց բանակի անցած ու ներկա օրերն են։ Հրամանատարի համար առավել տեսանելի են ձեռքբերումներն ու հաջողությունները։
-Անձնակազմը համալրված է հերոսական ճանապարհ անցած ազատամարտիկներով, ինչպես նաև սահմանամերձ բնակավայրերի բնակիչներով, որոնք նույնպես ռազմական գործի մեծ փորձ և հմտություն ունեն, բարեխիղճ են, իրենց հող ու ջրին, իրենց օջախին նվիրված, մի խոսքով՝ երկրապահ։ Պայմանագրային զինծառայությունն օգնեց նաև սահմանամերձ շրջանների տղամարդկանց սոցիալ-կենցաղային պայմանների բարելավմանը, նպաստեց, որ արտագնա աշխատանքի մեկնողների թիվը կրճատվի, ինչը ամրացնում է սահմանային մեր բնակավայրերը։

Ես Պարսկաստանում եմ ծնվել։ Ու կարելի է ասել՝ մեծացել եմ հայկական միջավայրում, որովհետև Պարսկաստանում շատ հայեր կային, համայնքը կազմակերպված էր ու շատ ակտիվ։ Հիմա, երբ տարիների հեռվից ետ եմ նայում, հասկանում եմ՝ Պարսկաստանում ավագ սերունդը անում էր ամեն ինչ, որ երիտասարդները ունենան բարձր ազգային ինքնագիտակցություն, սիրեն հայրենիքը, հայրենասիրությունը համարեն մարդու ամենամեծ և ամենակարևոր առաքինությունը։ Ծնված օրվանից մեզ սովորեցնում էին հայ լինել։ Աչքս բացել եմ, լսել եմ հայրենիքիս գովքը, զանազան պատմություններ Հայաստանի փառահեղ անցյալի մասին, հայ ժողովրդի տաղանդի ու բարոյականության մասին։

Լույս է տեսել գրող, հրապարակախոս Մարի Բարսեղյան-Խանջյանի առաջին գիրքը՝ «Խորհուրդն արքայի», որը հեղինակը նվիրում է հայոց բոլոր մեծերին, ովքեր իրենց տաղանդն ու հանճարը նվիրել են մեր ժողովրդի պատմության կերտմանը, գիտության և մշակույթի զարգացմանը, ռազմական մտքի թռիչքին և հայ մարդու ձևավորմանը։

Հայրապետ Մեսրոպյանն այս էլ քսան երկար ու ձիգ տարիներ շփոթված-կանգնած է ներկայի և անցյալի միջև, և երբ կողքից նայում է իր ապրածին, ապա այն որպես հպարտ ու տխուր մի բեմադրություն է ներկայանում իրեն։
-Երբ 88-ին Սևակս՝ ավագ որդիս, բարձրացավ գործկոմի շենքի կտուրն ու հրապարակում խռնված հազարավոր մարդկանց աչքի առաջ առաջին անգամ եռագույն դրոշը ծածանեց, ինձ թվաց՝ մի դրվագ եմ տեսնում իմ բեմադրած «Ների՛ր, մայր հող» ներկայացումից, որում Սևակս խաղում էր գնդապետ Լալայանի որդու՝ Վահանիկի դերը… Ես այդ օրը կորցրել էի իրականության զգացողությունը։ Իրական կյանքը, աշխարհը վեր էր ածվել բնական դեկորացիաներով մի հսկա թատերաբեմի, որի վրա հայրենասիրական պիես էր բեմադրվում, և իմ որդին գլխավոր դերում էր։