Թուրքագետ Լևոն Հովսեփյանի նոր գիրքը նվիրված է ուշագրավ թեմայի` Թուրքիայի հասարակության տարբեր շերտերում երկրի մասնատման վախին ու դրա հոգեբանական դրսևորումներին: Երևույթն ունի երկու ակունք. առաջինը ներքաղաքական է` պայմանավորված այնպիսի խնդիրներով, ինչպիսիք են քրդականը, աշխարհիկություն-իսլամ հակադրությունը, ինքնության ճգնաժամը, իսկ երկրորդն արտաքին-քաղաքական է և առնչվում է Թուրքիայի նկատմամբ գերտերությունների քաղաքականությանը, որը Թուրքիայում ընկալվում է որպես իրենց պետականությանը ուղղված դավադրություն:

Օրերս Ռումինիայի մայրաքաղաքում հրատարակվեց ցեղասպանագետ, ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ Նիկոլայ Հովհաննիսյանի «Հայոց ցեղասպանություն» մենագրությունը, որը ֆրանսերենից ռումիներեն են թարգմանել Թագուհի և Մադելեյն Կարակաշյան քույրերը (Genocidul Armean, Bucuresti, 2012, 112 էջ): Ռումիներենը տասներկուերորդ լեզուն է, որով լույս է տեսնում հեղինակի նշված աշխատությունը: Մինչ այդ մենագրությունը լույս էր տեսել անգլերեն, գերմաներեն, ֆրանսերեն, ռուսերեն, թուրքերեն, ճապոներեն, հունգարերեն, հայերեն, արաբերեն, պարսկերեն, իսկ 2011թ. վերջերին` նաև կորեերեն:

2004 թվական, Անկարա։
Ազատ ոճի ըմբիշ Մարտին Բերբերյանը, հաղթելով թուրք ըմբիշին, մտավ եզրափակիչ։ Այնուհետև վճռական գոտեմարտում նա հաղթեց Ռուսաստանի ներկայացուցչին և հռչակվեց Եվրոպայի չեմպիոն։
55 կգ քաշային կարգում տանելով երեք հաղթանակ` նա մտավ կիսաեզրափակիչ, ուր, ապրիլի 24-ին պարտության մատնեց իր մրցակից թուրք ըմբիշին, ապա և վճռական գոտեմարտում Ռուսաստանի ներկայացուցչին հարկադրեց «սպիտակ դրոշ պարզել»։

Լրագրողների ռազմական հետազոտությունների «Դոկտրինա» ադրբեջանական կենտրոնի տվյալներով` 2003-2011թթ. Ադրբեջանի բանակում առնվազն 547 զինվորական է մահացել, որից 162-ը` մարտական իրավիճակում, իսկ 385-ը` ոչ մարտական (71-ը` ինքնասպանություն է գործել, 65-ը` զոհվել վթարի հետևանքով, 106-ը` կարգապահական խախտումների, 71-ը` դժբախտ պատահարի, 29-ը` անհայտ պատճառներով, 43-ը` տարբեր հիվանդություններից): Ադրբեջանցի լրագրողները նշել են, որ իրենց երկրի ռազմական ծախսերին ուղիղ համեմատական աճել է բանակում զոհերի թիվը. 2003թ-ին 57 մարդ է զոհվել, 2004թ.-ին` 37, 2005թ.-ին` 39, 2006թ.-ին` 48, 2007թ.-ին` 62, 2008թ.-ին` 72, 2009թ.` 64, 2010թ.` 71, 2011թ.` 97, իսկ 2012թ. առաջին եռամսյակում` արդեն 19-ը:

ՀՀ ՊՆ 95532 զորամասի և ԵՃՇՊՀ Մ. Աբեղյանի անվան թիվ 3 հենակետային ավագ դպրոցի ռազմահայրենասիրական դաստիարակության 2012 թվականի համատեղ միջոցառումների պլանի համաձայն` ս.թ. ապրիլի 10-ին և 11-ին դպրոցի 8-րդ, 9-րդ, 10-րդ և 11-րդ դասարանների աշակերտները զորամասի ուսումնական բազայում մարտական պատրաստության պարզեցված ծրագրով անցկացրին զենքի տեսակների, դրանք քանդելու, հավաքելու գործողությունների տիրապետման, առաջին բուժօգնության, ինչպես նաև քաղաքացիական պաշտպանության պարագաների ուսումնասիրման գործնական պարապմունքներ:

Արյունդ քնած էր, հիշողությունդ` լուռ։ Դու սովորական երեւանցի էիր, բոլոր հասակակից տղաների նման, Երեւանը քո ծննդավայրն էր, տունը։ Դու չժառանգեցիր պապիդ պանդխտությունը։ Պապդ ծննդավայր էր կորցրել, հայրենիք, որ իր բաժին Էրգիրն էր այս մեծ երկրում։ «Մեր տունը, ձագս, Բայազետում մնաց։ Բայազետը հրաշք էր։ Բայազետում լեռները բարձր էին, քարքարոտ, ամրոցներն` անառիկ, բերդերը` հպարտ ու պինդ, օդը մաքուր էր, սառն ու անուշահոտ։ Բայազետի եկեղեցիներն ուրի՛շ էին, շքեղ ու զարդանկար։ Սուրբ Ամենափրկիչը, Սուրբ Գրիգորը, Սուրբ Կարապետը։ Չորս ուխտատեղի կար, ձագս։ Անունները միտդ պահի, չմոռանաս` Սուրբ Սիմոն, Լուսաղբյուր, Ղզրո եւ Գառնիկ աղբյուրներ։

«Բանակն ամեն մեկի մտքում է. այն իր սենյակն է, իր տունը, իր բակը: Երբ տարբեր տեղերից տարբեր մարդկանց սենյակներ, տներ, բակեր հավաքվում են մի տեղ` դառնում է հայրենիք: Դառնում է ոչ թե այն տարածքը, որն զբաղեցնում են սենյակը, տունը, բակը, այլ դառնում է գաղափար: Գաղափար, որն օգնում է հասկանալու` պատասխանատուն ես ինքդ քո, կողքինիդ եւ հայրենիքիդ համար»: Այս տողերի հեղինակը Անանիա Շիրակացու անվան ճեմարանի 12-րդ դասարանի աշակերտ Վահան Կոստանյանն է: