Գործատուն ինձ աշխատանքից ազատել է այն բանի համար, որ ես երկարատև հիվանդության պատճառով չեմ կարողացել կատարել իմ աշխատանքային պարտականությունները: Ես հիվանդության պատճառով աշխատանքի չեմ ներկայացել 35 օր: Խնդրում եմ պարզաբանել` ճի՞շտ է վարվել գործատուն, թե՞ ոչ:

Ես գործատուի հետ կնքել եմ ժամանակավոր աշխատանքային պայմանագիր: Խնդրում եմ պարզաբանել, թե աշխատանքային օրենսդրությամբ ի՞նչ ժամկետով է կնքվում ժամանակավոր պայմանագիրը, և գործատուն իրավունք ունի՞ մինչև ժամկետի լրանալը լուծարել պայմանագիրը:

Բանակը հասարակության և պետական կառույցի ամենակարևոր օղակն է։ Բանակի մարտունակությունը էապես պայմանավորված է զորքերում օրինականության մակարդակի, կարգապահության, կանոնադրային հարաբերությունների հաստատման և անձնակազմի իրավունքների պաշտպանության հետ։ Բանակի վիճակը մեծ ազդեցություն է ունենում հասարակության բարոյահոգեբանական մթնոլորտի վրա։ Բանակի ներքին խնդիրները, թերությունները, անկատարությունը ուղղակիորեն ազդում են հասարակության տրամադրության ու տրամադրվածության վրա, թևաթափ են անում նրան, կոտրում ոգին, բարոյալքում, դարձնում հոռետես։

Վերջերս բավականին լայն արձագանք գտավ ադրբեջանցի քաղաքագետ Զարդուշտ Ալիզադեի այն հայտարարությունը, թե «Իրանի բանակը 12 ժամվա ընթացքում կարող է մտնել Բաքու. Ադրբեջանի բանակը Հայաստանի դեմ թույլ ու անկարող է, Իրանի դե՞մ ինչ կարող է անել»: Եվ ասես իբրեւ Ալիզադեի խոսքերի հաստատում` ադրբեջանական մամուլը վերջերս անդրադարձավ իրենց բանակում տիրող ողբալի վիճակին:

Ռուսաստանի Դաշնությունում 1993թ. գործող զորացրված սպաների միավորման` «Մեգապիր» կազմակերպության հիման վրա 2011թ. մարտի 18-ին կազմավորվել է նոր կազմակերպություն՝ զորացրված սպաների միջազգային խորհրդակցական խորհուրդ (ԶՍՄԽԽ), որի նախագահն է փիլիսոփայական գիտությունների դոկտոր, ԽՍՀՄ ցամաքային զորքերի գլխավոր քաղաքական վարչության ավագ տեսուչ գնդապետ Ալեքսանդր Նիկոլայի Կանշինը։ Նա աշխատում է ՌԴ հանրային խորհրդում և պաշտպանության նախարարության հասարակական կապերի խորհրդում։

Վայոց Ձորի գյուղերից առաջինը Երփինն է, որը հիմնվել է 1828թ.՝ Խոյից ու Սալմաստից տեղափոխված մեր նախնիների ձեռքով Նրբույն գյուղի ավերակների հարավային մասում։ Գյուղն այդպես էլ կոչվել է։ Սակայն հետագայում աղավաղվել է և դարձել Նրբին-Էլփու-Ելփի։ Թաղված լինելով ձորի մեջ` գյուղն ասես բոլոր կողմերից պատսպարված է լեռներով։ Սակայն Ելփինն ավելի շատ շրջապատված է եղել փոքրիկ գյուղերով, որոնք բնակեցված են եղել ադրբեջանցիներով։ Այսպես՝ արևելքում Հեշիմն էր (Ճավաձոր), հյուսիսում՝ Ալամալուն (Խնձորուտ), արևմուտքում՝ Արդարազը (Աղոպեն), հարավ-արևմուտքում՝ Քյումուրլուն (Մոխրոտ) ու Գյուննութը, իսկ հարավում՝ Չիվան։ Այս տեսակետից էլ Ելփինը նմանվում էր եռացող կաթսայի, որի բոլոր կողմերից կրակ ու ծուխ էր ելնում։

Սիսական աշխարհի Սալվարդ-Աղոթարան սարի փեշերին է ծվարել Սալվարդ գյուղը, Տանյա մայրիկի ծննդավայրը։ Մարգար և Գեղեցիկ ծնողների աշխարհ բերած 11 երեխաներից մեկն է, որն իր հետ մայրաքաղաք է բերել նախաստեղծ բարություն ու մաքրամաքուր պարզություն։ Բորիս Կիրկոյանի հետ ստեղծեցին իրենց օջախը, ունեցան Գրիգոր, Գոհար, Գևորգ անուններով զավակներ։ Առաջնեկը՝ Գրիգորը, երբ սկսեց աշխարհաճանաչողության իր առաջին ինքնուրույն քայլերը, տատն ու պապը Սալվարդի գիրկն առան իրենց թոռնիկին, ու փոքրիկ Գրիգորի մանկությունն անցավ զարմանահրաշ բնության հեքիաթային ու գողտրիկ այդ անկյունում, որտեղ լճակները ցերեկը արևից, գիշերը աստղերից լուսավոր երազներ էին ամբարում, բաժանում, մասուրը՝ շիկնանք, ուրցն ու դաղձը՝ տարվա չորս եղանակների միասնություն, իսկ ձնծաղիկը, մանուշակը ամեն գարուն սպասում են կարոտով իրենց գեղեցկության առջև ծնկի իջնող մանուկների զարմանքին։