Հայոց միասնական հայրենիքի բաժանման հետևանքով առաջացան Արևելյան և Արևմտյան Հայաստանները: Երկար դարերի ընթացքում հայության այս երկու հատվածներն ապրեցին տարբեր հասարակարգերում, տարբեր քաղաքակրթությունների ազդեցության ներքո: Ժամանակի ընթացքում արդեն տրոհված հայության տարբեր հատվածները հիմնականում արտաքին ազդեցության և ինքնակազմակերպման ներքին հզոր լծակների բացակայության պատճառով ձեռք բերեցին ազգային երազանքի իրականացման մասին տարբեր պատկերացումներ, տարբեր գաղափարախոսություններ ու անգամ տարբեր լեզուներով սկսեցին խոսել:

«Առանց թռիչքի իմ կյանքը չեմ պատկերացնում»,- ասում է 39-ամյա Քրիստինա Իլիկչյանը, որ 14 տարեկանից զբաղվում է պարաշյուտային սպորտով: Սկզբում պարաշյուտով թռչելը սիրած զբաղմունք էր, հետո դարձավ մասնագիտություն. «Ես երբեք չէի մտածում, որ այս ամենը կարող է մի օր լրջանալ ու բացի հոբբիից դառնալ իմ հիմնական աշխատանքը, եւ որ այս մասնագիտությամբ կծառայեմ բանակում»:

2011թ.հունիսի 23-ին արձակվել է պաշտպանության նախարարի (այսուհետ` ՊՆ) N 735-Ն հրամանը, որով կարգավորվում են պաշտպանության նախարարության պատվերով բժշկական ուսումնական հաստատությունների օրդինատուրա ընդունվելու կարգը և պայմանները` համաձայն հավելվածի:
Ըստ նշված հավելվածի 2-րդ կետի` համապատասխան բժշկական ուսումնական հաստատություններ են Երևանի Մ. Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանը, ՀՀ առողջապահության նախարարության` ակադեմիկոս Ս. Ավդալբեկյանի անվան առողջապահության ազգային ինստիտուտը և օտարերկրյա պետությունների բժշկական ուսումնական հաստատությունները:

ՀՀ քրեական օրենսգրքի 84-րդ հոդվածի 4-րդ մասի 3-րդ կետով սահմանված է, որ դատվածությունը մարվում է ոչ մեծ կամ միջին ծանրության հանցագործության համար ազատազրկման դատապարտված անձանց նկատմամբ` պատիժը կրելուց երեք տարի անցնելուց հետո: Նույն հոդվածի 5-րդ մասով ամրագրված է, որ եթե անձն օրենքով սահմանված կարգով պայմանական վաղաժամկետ ազատվել է պատիժը կրելուց, կամ պատժի չկրած մասը փոխարինվել է ավելի մեղմ պատժով, ապա դատվածությունը մարելու ժամկետը հաշվարկվում է հիմնական պատիժը և լրացուցիչ պատիժը կրելուց ազատելու պահից:

ԽՍՀՄ պաշտպանության նախարարի 1941թ. դեկտեմբերի 14-ի հրամանով ստեղծվեց 474-րդ հրաձգային դիվիզիան, որը դեկտեմբերի 26-ին վերանվանվեց 89-րդ Հայկական հրաձգային դիվիզիայի, որի կազմավորումը և համալրումը կատարվում էր միայն հայերով։ Մարտական գործողություններին պատրաստ լինելու կապակցությամբ հուլիսի 16-ին դիվիզիայի հրամանատարությանը հանձնվեց մարտական դրոշը, և մարտիկները կազմ-պատրաստ մեկնեցին ռազմաճակատ՝ Թերեք գետի ափ` Գրոզնու շրջան, որտեղ պաշտպանական ծանր մարտեր մղեցին մինչև դեկտեմբեր ամսվա վերջը՝ ձախողելով գերմանական բանակի առաջ շարժվելու ջանքերը։

Հայկական բանակի կազմավորման տարեգրության մեջ իր նշանակալի տեղն ունի կադրային սպա կապիտան Համլետ Լալազարի Մինասյանը։ Ծնվել է 1958թ. հունիսի 8-ին, Թուրքմենիայի հարավային սահմանամերձ Մարա քաղաքում։ Ծնողները Գորիսի շրջանի Հարջիս եւ Վերիշեն գյուղերից են։ 1973թ. ավարտել է Երեւանի թիվ 62 միջնակարգ դպրոցը, իսկ 1979թ. Ուկրաինայի Կամենեց Պոդոլսկի բարձրագույն ռազմական ինժեներական ուսումնարանը, ստացել է «լեյտենանտ-ինժեների» զինվորական կոչում եւ իր ծառայությունն անցկացրել է Էջմիածնում, Նախիջեւանում, Վլադիկավկազում (Օրջոնիկիձե), Հեռավոր Արեւելքի Կամչատկայի եւ Սախալինի երկրամասերում։

Ես ոչինչ չգիտեի պապիկիս մասին, դա իմ ողբերգությունն էր: Միշտ լսել եմ` ֆաշիստի թոռ, մայրիկիս համար` ազգի դավաճանի երեխա: Սարսափելի բան էր: Պատկերացրեք` ես էլ էի այդպես կարծում, մյուսների պես գիտեի, թե իմ պապը դավաճան է եղել: Մտածում էի, ինչու է այդպես, ինչու իմ ու խեղճ մորս բախտը չի բերել: Եվ միայն 1981թ. զգացի, թե ինչքան եմ սխալվել: Փարիզ էի մեկնում հյուրախաղերի, Սունդուկյանի թատրոնի դերասան Լորենց Առուշանյանը ականջիս փսփսաց, թե` ուզո՞ւմ ես պապիդ մասին մի երգ երգեմ, ու հենց ինքնաթիռի մեջ սկսեց երգել, հետո էլ ասաց` գիտես, ինչ պապ ես ունեցել, նրա մասին գիրք ունեմ, որ վերադառնանք, կտամ կկարդաս: