Թերթ
Օրերս «Մարտնչող Արցախ» ռազմամարզական եւ ինտելեկտուալ ծրագրի (որը մեկնարկել է հունիս ամսին, երբ մեկ շաբաթով Երեւան էին ժամանել ԱրՊՀ ուսանողները) շրջանակներում ՊԲ էին այցելել Հայ-ռուսական (սլավոնական) համալսարանի մի խումբ ուսանողներ, որոնք հյուրընկալվելով ՊԲ հրամանատարի մոտ, այնուհետեւ եղել են նաեւ առաջին գծում։ Հայ-ռուսական (սլավոնական) համալսարանի ուսումնադաստիարակչական բաժնի ղեկավար, ՀՀ նախագահին առընթեր հանրային հարցերի երիտասարդության ենթահանձնաժողովի նախագահ Հռիփսիմե Մարգարյանը, խոսելով նախաձեռնության, իրականացվող ծրագրի եւ, ընդհանրապես, բանակ-հասարակություն կապի վերաբերյալ ժամանակակից երիտասարդության վերաբերմունքի մասին, ասաց.
Հենակետեր գնալու մեր ցանկությունը մտածմունքի մեջ գցեց հրամանատարի տեղակալ փոխգնդապետ Գուրգեն Գրիգորյանին.
-Թե մի ժամ շուտ եկած լինեիք, թրթուրավոր տեխնիկայով կգնայինք։ ԼՏԲ-ն գնաց, թարմ հաց տարավ, իսկ մեքենայով դժվար է, շատ տեղերում մեկ մետրից ավելի ձյուն կա, մառախուղն էլ իր հերթին է խանգարում:
Բայց հենց վատ եղանակին սահման պահող զինվորներին հանդիպելու մեր ցանկությունը դժվար էր մերժել։ Հրամանատարի տեղակալ փոխգնդապետ Արմեն Վարդանյանն էլ որոշեց ընկերակցել մեզ։ Մարտական հերթապահություն կատարող գումարտակի հրամանատար մայոր Ռուբեն Վարդանյանի (նա նույնպես խոստացավ միանալ մեզ) խորհրդով ուղեւորվեցինք N հենակետ։
Նոյեմբերի 17-18-ը Երևանում անցկացվեց «Տարածաշրջանային անվտանգության դինամիկան Հարավային Կովկասում» խորագրով միջազգային գիտաժողով, որը կազմակերպել էին քաղաքական գիտությունների ակադեմիական գիտահետազոտական հիմնադրամը, ՀՀ ՊՆ Դ. Կանայանի անվան ազգային ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտը և «Եվրասիա համագործակցություն» հիմնադրամը: Գիտաժողովին մասնակցում էին անվտանգության բնագավառի փորձագետներ ԱՄՆ-ից, Թուրքիայից, Իսրայելից, Կանադայից, Մեծ Բրիտանիայից, Ռումինիայից, Ռուսաստանի Դաշնությունից և Հայաստանից:
Երեւանի թիվ 62 նախադպրոցական ուսումնական հաստատությունը՝ մանկապարտեզը, ղեկավարում է Արցախյան պատերազմի զորականներից մեկի՝ «Սասնա ծռեր» ազատագրական ջոկատի հրամանատար, «Մարտական խաչ» I աստիճանի շքանշանակիր Սամվել Գեւորգյանի կինը՝ Սվետա Գեւորգյանը։ Մանկապարտեզը պաշտոնապես ռազմահայրենասիրական թեքում չունի, բայց դա չի խանգարում, որ զոհված հրամանատարի կինը իր սաների ռազմահայրենասիրական, ազգային եւ հոգեւոր դաստիարակությունը դարձնի նախակրթարանի առօրյան ու գերնպատակը։ Այստեղ Արցախյան ազատամարտի մասին գիտեն բոլոր փոքրիկները, Արցախյան հաղթանակի հպարտությամբ է տոգորված մանկապարտեզի յուրաքանչյուր սան։
Նոյեմբերի 17-ին՝ Բուժծառայողի օրվա առթիվ, Երեւանի Ռուբեն Միրոյանի անվան N 77 դպրոցում կազմակերպել էին հրաշալի միջոցառում եւ հրավիրել Երեւանի կայազորային զինվորական հոսպիտալի անձնակազմին։
Դպրոցի դահլիճում աշակերտները ոգեւորված ներկայացնում են ռազմական բժշկության պատմության կարեւորագույն դրվագները, նշում այդ ասպարեզի երախտավորներին, հատուկ ակնածանքով պատմում Արցախյան պատերազմի ժամանակ սխրանքներ գործած լեգենդար հերոս բժիշկների մասին, հիշում նրանց, ովքեր այսօր արդեն մեր կողքին չեն։
Որդիս՝ Տարոն Ազատյանը, բանակ գնաց ԵրՃՇՊՀ-ի ճարտարապետության բաժինը գերազանց առաջադիմությամբ ավարտելուց հետո։ Անկեղծորեն ասած, ես մի քիչ մտահոգ էի. ինչպե՞ս կհարմարվի նա բանակային կյանքին։ Ախր, նա գրչի, մատիտի ու քանոնի մարդ է, սիրահարված է իր մասնագիտությանը, ապրում է դրանով։ Թեեւ երեխա ժամանակ, ինչպես բոլոր տղաները, ուզում էր զինվորական դառնալ, զենք-խաղալիքները չէինք կարողանում ձեռքից առնել։ Իրական բանակը սակայն խաղ չէ, այստեղ նրան լուրջ փորձություն է սպասում՝ կամքի, դիմացկունության, նոր որակների դրսեւորման։ Կկարողանա՞ արդյոք։
