Թերթ
2010թ. հուլիսի 28-ին ՀԽ է դիմել Շիրակի մարզի բնակիչ Բ. Բարսեղյանը։ Նրա որդին` Ս. Բարսեղյանը, 2010թ. հունիսի 17-ին ԿԲՀ-ի որոշմամբ ՊՆ հրամանի 26դ, 89դ հոդվածներով ճանաչվել է պիտանի ոչ շարային ծառայության համար, իսկ 36գ հոդվածով` պիտանի շարային ծառայության` սահմանափակումով: Հունիսի 28-ին զորակոչվել է ծառայության ԶՈՒ թիվ N զորամաս: Ունի առողջական խնդիրներ` կապված սրտի, ողնաշարի հետ: Մարմնի տարբեր հատվածներում կան նաեւ խալեր, որոնք վտանգ են ներկայացնում: Ծնողը համաձայն չէ ԿԲՀ-ի կողմից ընդունված զորակոչման որոշման հետ, գտնում է, որ որդին ի վիճակի չէ ծառայելու:
2010թ. հոկտեմբերի 22-ին ՀԽ է դիմել Երեւան քաղաքի բնակչուհի Ս. Մարկոսյանը։ Նրա որդիները 2009թ. հունիսի 30-ին զորակոչվել են զինծառայության N զորամաս: 2010թ. հունվար ամսին ծնողը դիմել է տարածքային զինկոմիսարիատ` ավագ որդու հետ ՊՆ միջոցներով որդիներին այցելելու խնդրանքով, սակայն դիմումը մնացել է անպատասխան: Խնդրում է հնարավորինս կարճ ժամկետում ՊՆ տրանսպորտային միջոցներով կազմակերպել իր այցելությունը որդիներին:
2010թ. հոկտեմբերի 22-ին ՀՀ պաշտպանության նախարարին առընթեր հասարակական խորհուրդ է դիմել Երեւան քաղաքի բնակիչ Ժ. Ավագյանը՝ հայտնելով, որ որդին` Վ. Ավագյանը (ծնվ. 24.04.1992թ., Կենտրոնի ՏԶԿ), 2010թ. մայիսի 11-ին զորակոչվել է ծառայության N զորամաս եւ ծառայում է նույն զորամասի մոտոհրաձգային գումարտակում որպես մոտոհրաձիգ: Սակայն մինչ զորակոչվելը Վ. Ավագյանը ՏԶԿ-ի կողմից տրված ուղեգրի համաձայն` սովորել է «Պաշտպանական մարզատեխնիկական կազմակերպության» ՄԱՇՏՈՑ ակումբում` ստանալով կապի եւ ավտոմատ կառավարման համակարգերի մասնագիտացում: Ծնողը խնդրում է ՀԽ-ի միջամտությունը, որպեսզի որդին ծառայի ըստ մասնագիտության:
Արդեն երկրորդ տարին է, ինչ ՀՀ պաշտպանության նախարարին առընթեր հասարակական խորհուրդը (նախագահ Գեղամ Հարությունյան) կազմակերպում է այց ԼՂՀ տարածքում տեղակայված զորամասեր: Ստեփանակերտ հասնելուց հետո նրանց ընդունում է ԼՂՀ պաշտպանության նախարար գեներալ-լեյտենանտ Մովսես Հակոբյանը:
Հրամանատարը, ողջունելով ներկաներին, շնորհակալություն հայտնեց պաշտպանության բանակի նկատմամբ ցուցաբերած ուշադրության համար: Հարկ ենք համարում ընդգծել, որ գեներալը, չնայած իր բազմազբաղությանը, միշտ ժամանակ է գտնում ներկայացնելու զինված ուժերի մարտական պատրաստականության ուղղությամբ կատարված և նախատեսվող աշխատանքները, տեղեկացնելու ռազմաճակատում տիրող իրավիճակի և այլ հարցերի մասին:
Դուռը բացում են դպրոցահասակ Նարեկն ու քույրը՝ Թամարան։ Նրանք սիրով ներս են հրավիրում։ Առաջին անգամ տուն ոտք դրած մարդը զգում է, որ այս օջախի դուռը միշտ բաց է եղել այցելուների, հյուրերի առջեւ։ Իմանալով այցիս նպատակը` Թամարան զանգահարում է ծնողներին։
ԼՂՀ Մարտունու տարածքային զինկոմիսարիատում ուր որ է` պիտի սկսվեր զինակոչիկների բուժզննումը։ Զորակոչային բուժհանձնաժողովի նախագահ, զինկոմ մայոր Գառնիկ Պետրոսյանը բժիշկների հետ կարճատեւ խորհրդակցությունից հետո ներս հրավիրեց ընդունարանում սպասող զինակոչիկների ծնողներին։ Նրանք եկել էին շրջանի գյուղերից, այդ թվում՝ սահմանամերձ։ Նրանցից շատերը նախկին ճակատայիններ են, պատերազմի դաժան դպրոցն անցած մարդիկ։ Զինկոմը բոլորին էլ ճանաչում է անձամբ, ճակատագրական այն օրերին կամավորական ջոկատների շարքերում կռվել են միասին, կողք կողքի, միասին անձնուրաց պաշտպանել ծանր շրջափակման մեջ հայտնված շրջանի սահմանամերձ գյուղերն ու շրջկենտրոնը։