Մանկությանս տարիներին իմ հեքիաթը «Սասունցի Դավիթն էր»։ Մինչեւ հայրս որոշեց հեքիաթ հորինել մեզ համար, մեր մասին։ Հեքիաթն այսպես էր կոչվում. «Լուսինե թագուհին եւ Տիգրան Զորավարը»։ Լուսինեն քույրս է, Տիգրանը՝ եղբայրս, բայց մի կարծեք, թե ես հեքիաթում չկայի։ Հեքիաթը հեքիաթ չէր լինի, եթե մեր ամբողջ ընտանիքը չմասնակցեր «տերության սահմանների պաշտպանությանն ու ներքին կյանքին»։ Հայրս ընտրել էր տերության ամենակարեւոր ոլորտները՝ ղեկավար, որը չգիտես ինչու թագուհի էր, ոչ թե թագավոր, զորավար, մշակույթ, որը ես էի ղեկավարում, այրուձիի պատասխանատու կամ, այլ բառերով ասած, զինվոր, որը հայրս էր, եւ մեր կենցաղային խնդիրները, մեր բարեկեցությունն ապահովող խոհարար, որը մայրս էր։

Սեպտեմբերի 3-ին Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում կանցկացվի բռնցքամարտի միջազգային մրցաշար՝ «Հայաստանն ընդդեմ աշխարհի» խորագրով։ Տեղի է ունենալու հինգ մրցամարտ, հինգ հայազգի մարզիկներ ուժերը չափելու են աշխարհում մեծ հեղինակություն վայելող բռնցքամարտիկների հետ։ Հայաստանը ներկայացնելու է IBO թեթեւագույն քաշային կարգի աշխարհի չեմպիոն Վիկ Դարչինյանը, մրցաշարին մասնակցելու են նաեւ պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկներ Ազատ Հովհաննիսյանը, Գաբրիել Տոլմաջյանը, Հովհաննես Ժամկոչյանը եւ Ագնեսա Բոժան։

Ներքին ծառայությունը զորամասում (ստորաբաժանումում) մշտապես անցկացվող ներքին կարգուկանոնի եւ զինվորական կարգապահության պահպանման, անձնակազմի մշտական մարտական պատրաստականության, կենցաղի եւ ուսման պայմանների ապահովման, ընդհանուր պաշտոնական եւ հատուկ (մասնագիտական) պարտականությունների կատարման վերահսկողության, ինչպես նաեւ զորքերի (ուժերի) ամենօրյա գործունեության այլ խնդիրների կազմակերպված կատարման եւ զինծառայողների առողջության պահպանման միջոցառումների ամբողջությունն է։

1941թ. հունիսի 14-ին Մոսկվայի 38-րդ միջնակարգ դպրոցում շրջանավարտների վերջին զանգի արարողությունն էր։ Բոլորն ուրախ, անհոգ տրամադրության մեջ էին՝ առջեւում կյանքի մեծ ճանապարհ էր, եւ ոչ ոք չգիտեր, որ ուղիղ մեկ շաբաթ հետո ռումբի պես պայթելու է ահասարսուռ լուրը՝ պատերազմ է սկսվել։ Գրեթե ամբողջ դասարանով կամավոր գրվեցին՝ մեկնելու ռազմաճակատ։

Հանգստյան մի օր պաշտպանության նախարար Վազգեն Աարգսյանի մեքենան մոտենում է Սեյրան Սարոյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի դարպասներին։ Մեքենան վարում է քաղաքացիական հագուստով նախարարը։ Հերթապահ զինվորը ներկայանում է, ապա խնդրում սպասել, մինչ կզեկուցի հրամանատարին։

Շուշիի ազատագրումից հետո Ստեփանակերտի համար շարունակում էր սպառնալիք մնալ Աղդամը, որտեղից քաղաքը հրետակոծում էին 152մմ հեռահար հրանոթներով, միաժամանակ փորձելով ճեղքել Ասկերանի ուղղության պաշտպանությունը եւ ուղիղ գծով մտնել Ստեփանակերտ: Աստիճանաբար պարզ դարձավ` քանի դեռ «գայլաորջը» չի վերացել, ԼՂՀ մայրաքաղաքն ու Ասկերանը դատապարտված են: Եվ Շուշիից հետո գերխնդիր դարձավ Աղդամի ազատագրումը:

1944թ. սեպտեմբերին Երեւանից Մերձբալթյան 1-ին ռազմաճակատ մեկնեց Հայֆիլհարմոնիայի ժողովրդական երգի-պարի համույթը՝ վաստակաշատ երաժիշտ Թաթուլ Ալթունյանի ղեկավարությամբ։ «Մարտական» այդ խումբը՝ բաղկացած քսանութ հոգուց, պետք է համերգներ տար 2-րդ եւ 6-րդ գվարդիական, 51-րդ, 43-րդ համազորային դիվիզիաների եւ 3-րդ ավիացիոն միավորման ռազմիկների ու հրամանատարների համար, կրակոտ երգերով ու պարերով բարձրացներ կռվողների հայրենասիրական ոգին, ավելի բորբոքեր ատելության կրակը թշնամու նկատմամբ։