Կնյազյանների բակից պարզկա եղանակին Մասիսը բացառիկ շքեղ է։ Դեռ պատանեկան տարիքում այգում աշխատելիս, հորը հողագործական աշխատանքներում օգնելիս Արմենը հաճախ է փառավորվել այս տեսարանով։

«Արտերկրից հյուր ունեի, հենց այդ օրը մեկնում էր, անբացատրելի զգացողություն էր, մի քիչ էլ՝ անսովոր, ինձ հարազատ մեկին հապճեպ ուզում էի ճանապարհած լինել. ուշադրությամբ Արցախից եկող լուրերին էի հետևում ու արդեն նախորոշում քայլերս»,- 2020 թ. սեպտեբերի 27-ը այսպես է մտաբերում Պետրոսը:

Քաշաթաղի շրջանից 44-օրյա պատերազմին մասնակցեցին շատերը՝ ժամկետային ու պայմանագրային զինծառայողներ, պահեստազորայիններ, կամավորականներ, աշխարհազորայիններ։ Պատերազմի երկրորդ-երրորդ օրերից արդեն լուրեր էին հասնում զոհված տղերքի մասին. պատերազմ էր… Ավարտից հետո պարզ դարձավ՝ շրջանից 80 հոգի զոհվել է։ Եվ այսօր էլ շատերը համարվում են անհետ կորած։ Արցախի Հանրապետության նախագահի կողմից Քաշաթաղի շրջանից 34 զոհված քաջորդի հետմահու պարգևատրվել է։

44-օրյա պատերազմը ոտքի հանեց տարբեր հոգեկերտվածքի ու մասնագիտության տեր մարդկանց, միավորեց մեկ գաղափարի շուրջ. Հայրենիքը կրկին վտանգված է, ժամն է զենքով պաշտպանելու սեփական հողի վրա ապրելու ու արարելու մեր իրավունքը:

«Նկարչությունն իմ կյանքն է, ապրելակերպը: Իմ նկարչությունն էլ ինքնակենսագրական է, բայց նախ հիշենք, որ դա նյութական մասի ինքնակենսագրություն չէ, այլ հոգեկանի…»:

Շեփորահարի ազդարարումով ուսումնական զորամասում մեկնարկում են հրետանավորների գործնական պարապմունքները։ Նախքան բուն վարժանքներին անցնելը, զորքը նախ հրահանգավորվում է, թե ինչպես պետք է ճիշտ ու գրագետ գործել մարտական իրավիճակներում և առհասարակ դժվարին պայմաններում:

-Մենք մի ամբողջություն էինք՝ մայր ու որդի: Սամոս իմ սիրտն էր, իմ շունչը: Հիմա մտածում եմ՝ գուցե չէր կարելի մեկին դարձնել ամեն ինչ՝ կուռք, պաշտամունք, մեկին տալ ամբողջ սերդ: Իմ օրվա ամեն պահը, իմ բոլոր երազանքները Սամոյիս հետ էին կապված: