Շատ ծնողներ, հարազատներ մինչև վերջ որևէ հրաշքի սպասելով, հավատում են՝ տուն կգա պատերազմում անհետ կորած իրենց զինվորը։ Այս հույսով էին սպասում նաև Կովսականի բնակիչ, ժամկետային զինծառայող Հովհաննես Մխիթարի Սողոմոնյանին… Սակայն հուլիսի 4-ին ՀՀ Վայոց Ձորի մարզի Զառիթափ գյուղում կայացավ հերոսի հուղարկավորությունը. ամիսների սպասումից հետո ԴՆԹ փորձաքննությամբ հաստատվել էր. զոհվածը Հովհաննեսն է։

«Արդեն մեկ ամիս է, ինչ ԽՍՀՄ ներքին զորքերը պաշարել են հայկական Գետաշեն եւ Մարտունաշեն գյուղերը: Վերջին շաբաթվա ընթացքում հայ-ադրբեջանական սահմանի ամբողջ երկայնքով տանկերով ու զրահամեքենաներով գնդակոծվում են հայկական բնակավայրերը:

-Կապիտան Վազգեն Կիրակոսյանը մեր լավագույն սպաներից է՝ իր գործի իսկական նվիրյալ,- զորամասում այսպես են բնութագրում հրետանային դիվիզիոնի մարտկոցի հրամանատար Վազգեն Կիրակոսյանին: – Պատերազմների թոհուբոհն անցած զինվորական է, 44-օրյա պատերազմի ժամանակ նրա ղեկավարած մարտկոցը գերազանց է գործել, առավելագույն ճշգրտությամբ խոցել հակառակորդի թիրախները:

Շանթին 2019 թ. փետրվարին կենտրոնական հավաքակայանում հանդիպեցի՝ զորակոչը լուսաբանելիս: Նա ծնվել ու մեծացել է ԱՄՆ-ում, իսկ երբ եկել է ժամանակը, որոշումն անբեկանելի է եղել՝ գալու է Հայրենիքում ծառայելու:

Վերջերս Սարդարապատում մի խումբ նախկին ազատամարտիկների ջանքերով ստեղծվել է «ՀԱՅՔՅԱՆ» ռազմամարզական ասոցիացիա, որի նպատակը հանրապետության տարածքում գործող ռազմամարզական դպրոցների ու կազմակերպությունների աշխատանքները ի մի բերելն է։

Հուլիսի 8-ին «Եռաբլուրում» հերթական համազարկով հուղարկավորվեց Հրաչյա Գալուստի Մարտիրոսյանի աճյունը…

-Գոռը արտասովոր տղա էր,- ասում է Դավիթը։ Ու ես մտածում եմ, որ Հայրենիքի ազատության համար կռված բոլոր տղաների մասին էլ նույնն են ասում: Իսկ գուցե նրանք իրոք արտասովոր էին: Որքան էլ չեմ ուզում հավատալ, որքան էլ ծանր է համակերպվելը, բայց գուցե պատերազմն ընտրում է ամենալավերին: