Թերթ
Ստեփանյան Զավենը, Սաֆարյան Արան, Վարդանյան Կարենն ու Նահապետյան Իլյան ընկերություն էին անում մանկապարտեզից… Այս սկիզբը հետաքրքիր, իրադարձություններով լի շարունակություն է խոստանում:
Ալեքսը երեք տարեկան է: Եվս երեք տարի, ու նա դպրոց կգնա: 15 տարի հետո զինվորական համազգեստ կհագնի, իսկ 20 տարի անց կունենա մասնագիտություն և աշխատանք: Ու կլինի Հայաստանի վաղվա քաղաքացին…
Օրերս Երեւանի Միսաք Մեծարենցի անվան թիվ 146 հիմնական դպրոցում հուշ-ցերեկույթ էր՝ նվիրված կրթօջախի սաներին՝ Վահագն Էլոյանին, Ազատ Գեւորգյանին, Կարեն Մուրադյանին. հայրենի եզերքի պաշտպանության համար տղաները նվիրաբերեցին ամենաթանկը՝ կյանքը…
Այս իրապատումները շարադրել ենք ռուսական «Մեգապոլիս-Էքսպրես» թերթի թղթակից Անդրեյ Պրալնիկովի ռեպորտաժների հիման վրա: Ա.Պրալնիկովը 1991-1992 թթ. մի քանի անգամ այցելել է Լեռնային Ղարաբաղ:
Տրված էր հրաման՝ անցնել հարձակման: Բայց ինչպես առաջ շարժվել: Նրանք մեզ նկատել էին: Եվ մի փոքր շարժի դեպքում հազարավոր գնդակներ էին թափվում մեր գլխին: Խրամատի մեջ մտածում էինք գտնել հարձակման լավագույն ձևը:
Արցախյան վերջին պատերազմը ամբողջ ազգին ոտքի հանեց։ Մեծ նվիրումով էր գործում թիկունքը, հատկապես՝ բժիշկները։ Նրանց շարքերում էին նաև Երևանի կուրորտաբանության և ֆիզիկական բժշկության գիտահետազոտական ինստիտուտի (տնօրեն՝ Տիգրան Վահրամյան) աշխատակիցները: