Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Թերթ

ՄԻ ՔԻՉ ԺՊԻՏ ՈՒ ՋԵՐՄՈՒԹՅՈՒՆ՝ ՊԱՂ ՁՄԵՌՎԱ ՄԵՋ

Ամանորի նախաշեմին երկու աղջնակ՝ լրագրող Անի Ավետյանն ու միջոցառումների կազմակերպիչ Սյուզի Հովհաննիսյանը, որոշեցին մի քիչ ժպիտ, փոքր-ինչ ջերմություն պարգեւել Արցախում իրենց տունուտեղը կորցրած երեխաներին, մարտերում զոհված, վիրավոր զինվորականների փոքրիկներին։

ԴԵՊԻ ՄԵԾ ՈՒ ՀԶՈՐ ՀԱՅԱՍՏԱՆ

– Արցախի հերոս, փոխգնդապետ Դավիթ Ղազարյանը զոհվել է սեպտեմբերի 30-ին: Նա վարել է մարտը ընդամենը 4 օր, ու այդ չորս օրվա ընթացքում նրա տեղորոշմամբ ու հրամանատարությամբ ոչնչացվել է թշնամու 37 տանկ ու գերեվարվել 3-ը,- ասում է լրագրող ընկերս: Ես չեմ հավատում ականջներիս:

«ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԻ» ԱՇՈՏԸ

…21 տարի առաջ՝ 1999 թ. սեպտեմբերի 1-ին, ամենուր ուրախությունն էր թևածում՝ դպրոց շտապող դպրոցականների, նրանց ուղեկցող ծնողների… Մի խոսքով՝ տոնական տրամադրություն էր:

ԹԱՆԿ, ՀԱՐԱԶԱՏ ՀԱՅՐԵՆԻ ՀՈՂ

Ուսումնական զորամասում վեցամսյա ծառայությունից հետո կրտսեր սերժանտ Գագիկ Գեւորգյանը՝ որպես տանկի հրամանատար, տեղափոխվեց սահմանային զորամաս:

ՀԵՐՈՍ ՀԱՅԿԸ

Արցախյան վերջին պատերազմը քաշաթաղցիներին ոտքի հանեց, և շրջանի բոլոր բնակավայրերից կամավորականներ ու պահեստազորայիններ մեկնեցին առաջնագիծ։

ԱՌԱՋՆԱԳԾԻ ԲՈՒԺՔՈՒՅՐ ԼՈՒՍԻՆ

Լուսին Քաջարանի կամավորականների ջոկից է։ «Մեր աղջիկը»՝ այսպես են նրան դիմում կամավորականները։ Լուսին էլ, կամավորականների հետ, մինչեւ Սյունիքի սահման քաշվելը, պատերազմով է անցել: Լուսին Շտապօգնության կամավոր բուժքույր է։

ՄԵՐ ՈԳԻՆ ՀԱՆՁՆՎԵԼ ՉԳԻՏԻ

2020 թ. աշնանը հարյուրավոր հայորդիներ իրենց կյանքի գնով պաշտպանեցին մեր խաղաղ քունը, զոհեցին իրենց կյանքը հանուն մեր լուսավոր ապագայի…