Թերթ
1998 թ. սկզբներին աշխատում էի շրջանի կրթության համակարգում, և մենք ուսուցիչներ էինք հրավիրում Քաշաթաղի շրջան՝ դպրոցներում աշխատելու նպատակով։
Պատերազմի բովով անցած տղաների հետ զրուցելիս ևս մեկ անգամ համոզվում եմ, որ նրանք անպարտելի են, վճռական` իրենց խոսքում, հաստատակամ` իրենց քայլերում։ Անդո Օհանյանը շատ չի խոսում պատերազմի մասին, ճիշտ է` ցավ ու հպարտություն միաձույլ են այս պարագայում, բայց իր ներսում դեռ հաղթանակ է փափագում…
Բերձորցի Ժորա Սարգսյանը ծնվել է 2000 թ. հուլիսի 9-ին Երևանում։ Նույն տարի նրանց ընտանիքը տեղափոխվել է Քաշաթաղի շրջանի Բերձոր քաղաք։ 12 տարի Ժորան սովորեց Բերձորի Վահան Թեքեյանի անվան թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում, 2019-ին ավարտեց ու նույն տարի ամռանը զորակոչվեց Հայոց բանակ…
Կարինեի նամակներից: Սեպտեմբերի 30.2020թ.. «Ուղիղ 28 տարի առաջ Հրազդան քաղաքում ծնվել են առյուծասիրտ երկվորյակները, որոնք հենց հիմա կենաց-մահու կռիվ են տալիս՝ իրենց հայրենի Արցախի սահմանները պինդ են պահում։
Մեր ծեր, բարի երկրագունդն իր հերթական պտույտն է ավարտում, ու միջոցը լույս, հույս է սփռում հայոց անդաստանում՝ Արարատյան ոստանից ընդհուպ Մշո դաշտահովիտն ու Զեյթունի լեռնակարկառները:
Մեր հին, մեր բազմաչարչար պատմությանը պահ տվեցինք եւս մեկ ամիս՝ 2020-ի նոյեմբերը։ Մեկ ամիսը ակնթարթ էլ չէ բազմահատոր պատմության մեջ, սակայն պատմությունն իր չգրված օրենքներն ունի, և ժամանակի նրա չափագրությունը հավերժություն է շնորհում անգամ վայրկյանին։
Բարձրահասակ, խարտյաշ ու կապուտաչ զինվորն ակնհայտորեն ավելի է ձգվել, ամրացել: Աչքերում անզուսպ կարոտն է ու անհամբեր, մանկական չարաճճի ժպիտը. անակնկալ է պատրաստում: Ինն ամիս տևած երկար ու ձիգ բաժանումից հետո մոր՝ Զարուհու հետ առաջին հանդիպումն է լինելու: Զինվորն արձակուրդ է եկել…
