Սարդարապատի ճակատամարտում հայ եկեղեցականի կոչն էր՝ կռվենք ու հաղթենք, հաղթենք ու ապրենք: Անշուշտ, գիտակցված մահվան գնալ դեռ չի նշանակում, որ պետք է անպայման զոհվել մարտի դաշտում:

-Էս հողը թեկուզ ատամներով, բայց պիտի պահե՛նք,- ասում է Գեորգին:

Ցեղի ոգին այն ուժն է, որ վառ է պահում հայրենասիրության բոցը:

Զինված ուժերի զորավարժարաններում շարունակվում են Հայրենիքի պաշտպանությանը զինվորագրված կամավորականների մարզումները:

Վաշտի հրամանատար, կապիտան Ալեքսան Սահակյանը պատերազմի առաջնագծում էր, երբ հայրը՝ Արսեն Սահակյանը, Գավառում լսեց որդու՝ «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանով պարգևատրվելու լուրը:

Վարդանին գտնում եմ հիվանդասենյակում պառկած. աջ ձեռքը անշարժացած է երկաթե ձողերով, առնական դեմքին այրվող բեկորներից մնացած, դեռևս լիովին չսպիացած վերքեր են:

Վերին Դվինում ենք, որտեղ կենտրոնացած է Հայաստանում ասորական ամենամեծ համայնքը: Համայնքապետարանի առջեւ ասորի երեխաները արքայանարինջ ու մանդարին են վաճառում: