Սահմանամերձ համայնքներում զինվորը, նրա ծառայությունը անչափ կարևորվում են: Յուրաքանչյուր բնակիչ քաջ գիտակցում է, որ դիրքապահի շնորհիվ է մեր գյուղացին վստահ գնում սահմանին մոտ իր հողակտորում աշխատանքներ կատարելու, իր առօրյա բանուգործին լինում: Պատահական չէ, որ սահմանամերձ բնակավայրերից պայմանագրային ծառայության անցնողների թիվը բավական մեծ է:

Զրույց մանկավարժական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ, նկարիչ ԱՐՄԵՆ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆԻ հետ

Տեղեկատվությունը սպառելիս պետք է հասկանալ՝ արդյո՞ք մեզ փորձում են մոլորեցնել կամ խաբել և ինչո՞ւ։ Ու նաև կարևոր է իմանալ կեղծ, չճշտված տեղեկատվությունից պաշտպանվելու ձևերը։

Մոնթեական Վահե Մելյանը տեղեկացել էր, որ իր դպրոցի աշակերտներն են հյուրընկալվելու վարժարանում և անհամբեր սպասում էր այդ հանդիպմանը:

Մեր հանրապետության սահմանագծի մեծ մասի հարևանությամբ մեր գյուղերն են՝ երբեմն անչափ մոտ առաջնագծին: Նման հատվածներում ծառայությունը կրկնակի պատասխանատվությամբ է իրականացվում։

-Շուտով կլրանա ծառայությանս մեկ տարին: Ժամանակը շատ արագ անցավ: Կարծես երեկ լիներ, որ ուսումնական զորամասում էի… Վեց ամիս որպես կրտսեր հրամանատար պատրաստվեցի ուսումնական զորամասում, իսկ ուսումնական փուլի ավարտին ստացա «սերժանտի» կոչում:

-Ծառայության մեծ մասն արդեն հաղթահարել եմ, ամեն ինչ դարձել է սովորական, ընտելացել եմ ծառայությանը, առօրյան անցնում է հետաքրքիր,- այսպես սկսվեց մեր զրույցը ուսումնական զորամասի լավագույն ժամկետայիններից մեկի՝ Հովհաննես Սաֆարյանի հետ: