Երկար ու ձիգ տարիներ են անցել, բայց այսօրվա պես պարզ հիշում եմ, թե ինչ ցնծությամբ, ինչ ոգեւորությամբ Հանրապետության հրապարակում նշեցինք առաջին Անկախության տոնը: Ինչ երանելի օր էր՝ ընկերներիցս շատերը դեռ ողջ էին, ու միասին պարում էինք, ուրախությունից, հուզմունքից գրկախառնվում ծանոթ-անծանոթի հետ:

Լեյտենանտ Արմինե Գրիգորյանը ծնվել է 1996թ., ավարտել է Տավուշի Արծվաբերդ գյուղի հանրակրթական դպրոցը գերազանցությամբ, Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանը՝ ոսկե մեդալով:

«Մեծն Տիգրան» աշխարհազորային գնդի մարտիկ, վաշտի հրամանատար, Աֆղանական պատերազմի մասնակից, ՀՀ «Արիության» մեդալակիր, լեգենդար Գուսանի՝ Արտակ Օհանյանի մահվան տարելիցն է: Գուսանի կյանքի հերոսական ուղին ընդհատվել է 1993թ. սեպտեմբերի 9-ին:

Թագավորական իշխանության ամրապնդումը անգնահատելի կարեւորություն ուներ Հայկական հարցի այդ փուլի համար, եւ եթե չլիներ Պապի դավադիր սպանությունը, ամենայն հավանականությամբ, Արշակունիների պայքարը կպսակվեր հաղթանակով, ասել է՝ Հայաստանն իր պատվավոր տեղը կունենար տարածաշրջանում, չէր արժանանա 387թ. ճակատագրին։

– Ադամը 112 դիրքի ավագն էր, դիրքը պաշտպանող ջոկի հրամանատարը: Ապրիլի 2-ին մոտավորապես ժամը 3-ից մինչև 4-ը ադրբեջանցիները «Գրադ» կայանքից գնդակոծում են Լելեթեփեի բարձունքը: Հետո սկսվում է անմիջական հարձակումը դիրքի վրա:

Անցած տարի «Հայրենասեր» բարեգործական հասարակական կազմակերպության ֆինանսական օժանդակությամբ սկսվեց Քաշաթաղի շրջանի Մոշաթաղի գյուղական համայնքի դպրոցի շենքի հիմնանորոգումը:

Արմին Վեգները գրել է Ֆրանց Վերֆելին. «Ռադիոն ու մամուլը շարունակում էին ուտել ինձ: Վերջիվերջո, ծանր հիվանդությունը ինձ գետնեց, որը մինչ օրս չեմ հաղթահարել: Ինձ գրքային ակումբից հանձնարարեցին խորքային աշխատություն գրել հրեական Պաղեստինի վերաբերյալ: