Ռուսական տեղեկատվական գործակալությանը պատմում է Մոսխորհրդի ժողպատգամավոր Վյաչեսլավ Տիտովը.
«Այն, ինչ 1991 թ. հուլիսի 24-ին տեսա Վերի Շեն, Վերին Հաջիքենդ գյուղերում, բնակիչների հետ այդ օրն անցկացնելով գնդակոծության տակ, դժվար է նկարագրել:

«1991 թ. սեպտեմբերի 22-ի առավոտյան ժամը 9:30-ին ռազմական ուղղաթիռներով Ստեփանակերտ ժամանեցին Ռուսաստանի, Ղազախստանի եւ Ադրբեջանի նախագահներ Բ.Ելցինը, Ն.Նազարբաեւը եւ Ա.Մութալիբովը: Շրջգործկոմի շենքի առջեւի հրապարակում Ելցինին ու Նազարբաեւին ողջունելու էին հավաքվել մոտ 100 հազար արցախցիներ:

Շարունակում ենք ներկայացնել հատվածներ լրագրող Անդրեյ Պրալնիկովի արցախյան ռեպորտաժներից:

Այս իրապատումները շարադրել ենք ռուսական «Մեգապոլիս-Էքսպրես» թերթի թղթակից Անդրեյ Պրալնիկովի ռեպորտաժների հիման վրա: Ա.Պրալնիկովը 1991-1992 թթ. մի քանի անգամ այցելել է Լեռնային Ղարաբաղ:

Քաղաքական լուրջ ճգնաժամի պայմաններում 1918 թ. փետրվարի 10-ին Թիֆլիսում Անդրկովկասի պետական իշխանության մարմնի՝ Սեյմի կազմավորումը պայմանավորված էր տարածաշրջանի քաղաքական կուսակցությունների միջև տարաձայնություններով և հասունացող թուրքական հարձակման վտանգով։ Անդրկովկասյան սեյմը, վրաց մենշևիկների և մուսուլմանների մեծամասնության ճնշման տակ, 1918 թ. ապրիլի 9-ին հայտարարեց Անդրկովկասի՝ Ռուսաստանից անջատման և երկրամասի անկախության մասին՝ կատարելով թուրքերի պահանջը: Ստեղծվեց Անդրկովկասի Դեմոկրատական Ֆեդերատիվ Հանրապետությունը: Այդ որոշումն ավելի արձակեց թուրք կառավարիչների և զինվորականության ձեռքերը:

Ամեն տարի գարնանը երփներանգ ծաղիկների շորերն են հագնում Հայոց աշխարհի լեռներն ու դաշտերը. չոր ու մրսած մերկությունը ծածկվում է տաք հանդերձներով:

Ես կանգնած եմ կարմիր դագաղի կողքին, դագաղի մեջ 94 տարեկան ակնոցավոր մի պառավ է պառկած, ում «տրիումֆն» ու հանճարը կայացել է, երբ նա Լենինի մասին չորս հաստափոր գիրք է գրել։ Ես ուսանող եմ, 1982 թիվն է…