Թալիշ-Մուղանյան հանրապետության նախկին նախագահ գնդապետ Ալաքրամ Հումմատովը ադրբեջանական ԶԼՄ-ներին տված հարցազրույցում ասել է, որ Ադրբեջանն ու Հայաստանն այսօր չեն պատերազմում, և հրավերի դեպքում ինքն անպայման Հայաստան կայցելի: Ընդ որում, Հումմատովը նշել է, որ երկու երկրների միջև խաղաղության հաստատման հիմնական խոչընդոտը Բաքվի իշխող ռեժիմն է: Մեկնաբանելու խնդրանքով REGNUM լրատվական գործակալությունը դիմել է արևելագետ, Շուշիից թալիշերենով հեռարձակվող «Թալիշստանի ձայն» ռադիոկայանի հիմնադիր, պրոֆեսոր ԳԱՌՆԻԿ ԱՍԱՏՐՅԱՆԻՆ:

Թեև Սիրիայի հայության հարցում միասնական դիրքորոշում չկա, բայցեւ դրա հիմնական ուղղություններն իրականում քննարկումների ընթացքում ձևակերպված են: Դրանք երկուսն են: Առաջին` կազմակերպել Սիրիայի հայության ներգաղթ Հայաստանի Հանրապետություն: Եվ երկրորդ՝ ամեն կերպ պաշտպանել Սիրիայի հայության բոլոր իրավունքները տեղում` Սիրիայում և տարածաշրջանում: Առաջին դեպքում պետք է հաշվի առնել, որ մի կողմից Հայաստանի Հանրապետությունը նման լայնածավալ ներգաղթ կազմակերպելու ներուժ առայժմ չունի, մյուս կողմից` չափազանց մեծ է տարածաշրջանում Սիրիայի հայ գաղթավայրի արժեքն ու նշանակությունը, որպեսզի մեր իսկ ձեռքով լուծարենք, վերացնենք:

Գաղտնիք չէ, որ նման բարդ էթնոգենետիկ զարգացումների ժամանակաշրջանում ապրող հանրույթում ծավալվում են սոցիալ-հոգեբանական բարդ գործընթացներ: Այս առումով հատկանշական է ադրբեջանցի դոկտոր Այդին Ալիզադեի վերջերս լույս տեսած հոդվածը: Փիլիսոփայության, սոցիոլոգիայի և իրավունքի դոկտորը նշում է, որ ադրբեջանցիները ներկայումս տառապում են «հայամանիա» հիվանդությամբ: Հետաքրքիր են նաև մեկ այլ ադրբեջանական մտավորականի` Ադրբեջանի նախագահի նախկին խորհրդական, քաղաքագետ Վաֆա Գուլուզադեի խոսքերը. «Ադրբեջանցիները, որպես ազգ, դեռևս ամբողջությամբ չեն ձևավորվել: Որպես ազգ ամբողջությամբ ձևավորվելու համար անհրաժեշտ է անցնել մի քանի փուլ:

Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Պուտինն իր համաձայնությունն է տվել ՌԴ կառավարության` Հայաստանի հետ ռազմատեխնիկական համագործակցության զարգացմանը նպաստող պայմանագրի ստորագրմանը: Ինչպես հաղորդում է «ՌԻԱ Նովոստի»-ն, ՌԴ նախագահը հանձնարարել է Հայաստանի հետ բանակցությունների ավարտից հետո պայմանագիր ստորագրել:

Սահմանային միջադեպեր հրահրելով՝ Ադրբեջանը փորձում է միջազգային հանրությանը հասկացնել, որ հակամարտությունը սառեցված չէ, և եթե տարածաշրջանում շահեր հետապնդող ուժային կենտրոնները խաղաղություն են ուզում, պետք է ճնշում գործադրեն Հայաստանի վրա՝ ստատուս քվոն եւ խնդրին ադրբեջանանպաստ լուծում տալու համար: Այն, որ սահմանային միջադեպերով Ադրբեջանն հենց այդպիսի ուղերձներ է փորձում հղել, ապացուցվում է այդ միջադեպերի և օտարերկրյա բարձրաստիճան պաշտոնատար անձանց` մեր տարածաշրջան կատարած այցերի ժամանակային համընկնումներով (օրինակ՝ 2012թ. հունիսի սկզբի միջադեպը, որը համընկավ ԱՄՆ Պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի՝ Հայաստան այցելության հետ):

Ռուսաստանը դեկտեմբերի 10-ին կասեցրել է Գաբալայի ռադիոլոկացիոն կայանի շահագործումը՝ նախորդ օրը կայանի վարձակալության ժամկետը լրանալու կապակցությամբ: Մինչ այդ Ռուսաստանը Ադրբեջանի հետ երկարատև բանակցություն էր վարում վարձակալության ժամկետը երկարաձգելու համար, բայց Ադրբեջանը վարձակալման գինը կտրուկ բարձրացրեց՝ հասնելով տարեկան 7 մլն դոլարից 300 մլն դոլարի, և բանակցությունները տապալվեցին:

Ադրբեջանական նավթի մասին առասպելը աստիճանաբար հօդս է ցնդում: «Նավթային երկիր» հորջորջվող Ադրբեջանում շուտով ընդհանրապես նավթ չի լինելու: Նավթային թափոնները որպես նավթ ներկայացնելը այս երկրի «քաղաքականության» հիմնաքարն է: Հենց այդ խաբեության վրա կառուցվեց Բաքու-Ջեյհան նավթամուղը ու, դա վերջն էր` Արևմուտքը, մի անգամ խաբվելով, այլևս չի խաբվի:
Ադրբեջանական ներկայիս քաղաքականության (Արևմուտքի աչքին թոզ փչելու) նոր խաբկանքը Ղազախստանից նավթ, իսկ Թուրքմենստանից եղբայրաբար էժան գազ գնելն ու իր «կայացած նավթագազամուղով» Արևմուտքին թանկ գնով վաճառելն է` խոշոր շահույթի ակնկալիքով: Այնինչ Ադրբեջանը իր ջայլամային քաղաքականությամբ չի ուզում տեսնել, որ Ռուսաստանը արդեն իսկ Թուրքմենստանի գազը իր տարածք է տեղափոխում Կասպից ծովի մյուս ափով: