Այսօր, երբ թշնամին ամեն օր նոր, ավելի ծավալուն պատերազմի վերսկսման մասին իր հին երգն է երգում, երբ հայ զինվորը կանգնած է սահմանին՝ պատրաստ հակահարվածի, մեր մեծերի հետ ոգեղեն շփման կարիքն ենք զգում ավելի քան երբևէ, նրանց հետ, ովքեր մեր ազգի օրհասական պահերին անմնացորդ նվիրվել են Հայրենիքի պաշտպանության սրբազան գործին, պայքարել ոչ միայն արվեստով, այլև զենքով՝ հանուն մեր ժողովրդի հարատևման:

Ծը՜նգ-ծըլը՜նգ…
Ծը՜նգ-ծըլը՜նգ…
Մեղրածորիկ ելեւէջով`
Հովաթաթախ, սրտաճմլիկ,
Անտառներով ու լեռներով
Զեփյուռի հետ մեղմ խաղալով,
Ականջ շոյող ղողանջներն են լցվում հոգիս:

Անցյալ տարի Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցի կապակցությամբ հազարավորների հետ միասին Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր տանող ծառուղով, հաղթահարելով շատ ու շատ հակոտնյա զգացումներ, հորդ անձրևի տակ առանց անձրևանոցի լուռ քայլում էր Մայա անունով թրքուհին…

Ադրբեջանի հարձակողական գործողությունները փոթորկեցին ողջ հայկական աշխարհը` ավելի համախմբելով և միահամուռ դարձնելով մեր ժողովրդին: Ամեն հայ իր պարտքն է համարում ինչ-որ կերպ, ինչ-որ ձևով աջակցել, զորակցել Արցախ աշխարհին, բանակին ու զինվորին:

Տանջալի ճանապարհ էր. պայթեցված կամուրջներ, քաղաքներ` նման դատարկ ակնախոռոչներով գանգերի, ժանգով ծածկված սպանելու զենքեր` թափված սերմնացանի և հունդի կարոտ հողին:

Ո՞վ չի հմայվել-գերվել հոլիվուդյան հայտնի դերասան Խոսե Անտոնիո Բանդերասի վառ դերասանական խաղով: Նրա բոլոր դերերն էլ ինքնատիպ են, չկրկնվող` «Զորրոյի դիմակը», «Զորրոյի լեգենդը», «13-րդ զինվորը», «Լրտեսների երեխաները», «Սեւ ոսկին»… Խոստովանեմ՝ ես նրա արվեստի մեծ երկրպագուներից եմ, բայց երբ նա հայտարարեց՝ «Միշտ ցանկացել եմ կերտել պատմական դեմքեր, սակայն, երբ թուրքերն ինձ աստղաբաշխական հոնորարով առաջարկեցին հանդես գալ Աթաթյուրքի դերում, ես կտրականապես հրաժարվեցի», նա ինձ համար դարձավ նաեւ մեծ քաղաքացի ու մեծ հումանիստ:

-Տագնա՛պ, տագնա՛պ,- հրամանատարի բամբ ձայնը խախտեց գիշերվա քար լռությունը:
Հրամանատարը հաճախ էր «տագնապ» հրահանգը տալիս, բայց սա տարբերվում էր… Նա մարտական էր տրամադրված, հայացքի մեջ մտահոգություն կար:
-Արագացրե՛ք, տղե՛րք, սահմանին ձեր եղբայրներն են զոհվում, թշնամին մեր տարածք է խուժել: Խեղդեք դրանց իրենց արյան մեջ: