«Տաղարանը» տասնամյակներ շարունակ հայ մարդուն է վերադարձրել իր արյան, իր հոգու երաժշտությունը, մղել զգալու իր արմատը, լսելու նախնիների ձայնը: Հայրենիքը շատ շոշափելի, առարկայական գոյություն է: Հայրենիքը մեր հորովելներն են, երգերը, սիրերգերը, մրմունջները: «Տաղարանը» մոռացությունից փրկել է բազմաթիվ հնագույն երգեր:

Կրակի՛ր, զինվո՛ր, փրկի՛ր հայրենին,
Ջնջի՛ր թշնամու վայրագ խուժանին,
Հեռո՛ւ շպրտիր նրան քո դիրքից,
Քո կյանքի՛ համար մենք աղոթում ենք:

Արցախյան երկրորդ պատերազում կամ ինչպես արդեն ընդունված է ասել՝ քառօրյա պատերազմում, զինվորի կողքին էին ու նրա հետ կռվում էին նաև գյուղացին ու մտավորականը, քաղաքացին ու արվեստագետը: Յուրաքանչյուրն իր «զենքով»…

Շնորհակալ եմ սահմանին կանգնած հայ զինվորներին արիության ու քաջության համար: Յուրաքանչյուր զոհված զինվորի համար այստեղ արցունք էի թափում եւ մտածում էի, որ այս մրցումները հանուն նրանց իրավունք չունեմ ձախողելու: Նման պայմաններում կռվում են, եւ մենք իրավունք չունենք նրանց հուսախաբ անելու:

Ադրբեջանի ժողովրդական գրող, «Քարե երազներ» հանրահայտ գրքի հեղինակ Աքրամ Այլիսլիի չընթերցված ելույթը՝ գրված մարտի 31-ին Վենետիկի «Քաղաքակրթությունների խաչմերուկ» միջազգային գրական փառատոնի համար:

Սուրբ Հարության կամ, ինչպես ժողովրդի շրջանում է ընդունված ասել, Զատկի տոնին նախորդող Ավագ շաբաթը, Հիսուս Քրիստոսի տնօրինությունների՝ չարչարանքների, խաչելության, թաղման, ինչպես նաև դժոխքի ավերման, հոգիների ազատման և Հրաշափառ Հարության շաբաթն է:

…Արցախի հերոսների խամրած ուրվանկարը հետզհետե լցվում է գույներով, նրանք բարձրանում են, մեծանում: Մենք վերագտնում ենք հարգանքը կրթության ու կրթվածության հանդեպ: Գալիս է մի սերունդ, որը ազատ է, հպարտ, ուժեղ, ձերբազատված փոքրի ախտանիշից ու պատրատ է չափվելու աշխարհի հետ: Նրանք են ապագայի հայկական բանակը: