Քնքշանքը հայտնվում է այնտեղ, որտեղ ուժ կա: Գեղեցկությունը ծաղկում է հպարտության կողքին: Բարությունը հերոսություն է փնտրում: Նվիրումը հենվում է ազնվությանը: Հավատարմությունը մեկտեղվում է վեհության հետ: … Ու ծնվում է Աստծո արարչագործության պսակը՝ Սերը, որ տիեզերքը կանգուն մնա, որ կյանքը շարունակվի…

Այսպիսով՝ Օսկար 2016-ն էլ անցավ պատմնության գիրկը: Եվ թերեւս ճիշտ կլինի նշել, որ այս տարի մրցանակաբաշխության կարեւորագույն ինտրիգներից մեկն էլ հենց Լեոնարդո Դի Կապրիոն էր: Անգամ բուքմեյքերական գրասենյակներն էին այս իրադարձության առիթով խաղադրույքներ սահմանել:

Տավուշի մարզի Բերդ քաղաքում է ապրում արդեն ութերորդ տասնամյակ ոտք դրած մի հայուհի: Բոլորը նրան պարզապես Քնարիկ մայրիկ են ասում: Նրան շատերն են ճանաչում, իսկ ովքեր պատերազմական օրերից են նրան ճանաչում, առանձնակի սեր ու հոգատարություն են ցուցաբերում նրա հանդեպ:

Վաղուց արդեն ժամանակավրեպ է դարձել «Կնոջ տեղը խոհանոցն է» արտահայտությունը: Այսօր կանանց կարելի է հանդիպել տարբեր բնագավառներում, ու տղամարդիկ էլ, կամենան, թե չկամենան, հարմարվում եւ համակերպվում են այդ իրողության հետ: Հայտնի կանանց շարքը գնալով համալրվում է նոր անուններով. կանայք աշխարհն արդեն գրավում են ոչ միայն իրենց հմայքով:

Անգալադյանի անձը ինքնին հետաքրքրական և յուրօրինակ է, ինչպես մշակութաբանի նրա հայացքն ու մտահորիզոնը: Նա միաժամանակ հայտնի գրող է, փիլիսոփա, պատմաբան, թարգմանիչ և կինոռեժիսոր:

Անհատներ կան, որոնց ներկայությունը հանրային ու ընկերային կյանքին մեջ հմայք, ուժ, վստահություն եւ ոգեւորություն կներշնչե:

Ինքն էր, որ Երազիս մարմարյա եզերքներուն
վրա, այս գիշեր,
Ապառաժի մը նման անհաղթելիորեն ոտքի,