Ներկայացնում ենք հատվածներ բելառուս գրող, Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Սվետլանա Ալեքսիեւիչի վերջին հարցազրույցներից, որոնցում նա խոսում է հասարակական եւ պետական կյանքում մտավորականության հսկայական ու անփոխարինելի դերի մասին: Ի դեպ, հարցազրույցում Նոբելյան մրցանակակիրը, որպես քաջ, ազնիվ ու անկաշառ մտավորականի օրինակ, բերում է բանաստեղծուհի Սիլվա Կապուտիկյանի օրինակը:

Շարքային Սմբատ Մարգարյան. ծանրամարտ, Եվրոպայի առաջնության մինչև 23 տարեկանների արծաթե մեդալակիր

Նոր տարվա նախօրեին բրիտանական լրատվամիջոցներն իրենց էջերում տարածել են բուլղարուհի աշխարհահռչակ գուշակ Վանգայի խոսքերն այն մասին, որ 2016թ.-ին մուսուլման ծայրահեղականները կգրավեն Եվրոպան: Նրանք կօգտագործեն քիմիական զենք, որը դանդաղորեն կսպանի Եվրոպայի բնակչությանը:
Ինչպես գրում է The Daily Mirror թերթը, Վանգան ոչ միայն կանխատեսել է ԱՄՆ-ում սեպտեմբերի 11-ի ահաբեկչական գործողությունները, Թայլանդում՝ ցունամին, Ճապոնիայում՝ ցունամին և երկրաշարժը, այլև նախազգուշացրել է «Իսլամական Պետություն» ահաբեկչական կազմակերպության ստեղծման մասին: Պայծառատեսը նշել է «մեծ մուսուլմանական պատերազմի» մասին, որը կսկսվի 2010-ից և կավարտվի 2043թ.-ին՝ խալիֆաթի ստեղծումով, որի կենտրոնը կդառնա Հռոմը:

Մեր հայրենեայց սիրելի՜ պաշտպաններ,
Տարեմուտ է վերստին: Ահավասիկ Նոր տարվա և Սուրբ Ծննդյան տոներն են մոտենում մեր Հայրենիքի և աշխարհի տարբեր հատվածների փոթորկալի և խռովահույզ կյանքում: Երկու հազար տասնվեց թվականով պիտի անվանվի այն մեր անհատական և ընդհանրական կյանքում: Արդեն երկու հազար տասնվեց տարի է, ինչ Քրիստոս Աստված, մարմնանալով, մեր մարդկային բնության հետ նույնացել է` Իր կյանքի ու Խաչի օրինակով մարդկությանն ավետելով Խորհուրդ մե՛ծ, Խորհուրդ լուսավո՛ր, Խորհուրդ անմեկնելի՛, Խորհուրդ սքանչելագո՛րծ` այն է` սիրո միջոցով մարդու աստվածատիպ նկարագրի բյուրեղացման և Աստվածադրոշմ պատկերի վերականգնման համար` մարդկանց միջև խաղաղություն ու հաշտություն սերմանելով, սակայն աշխարհը, չընդունելով Քրիստոսի պատգամը, օր օրի ավելի ու ավելի է փոթորկվում:

Ժողովուրդների մեծ մասի համար Նոր տարին հնուց ի վեր համարվում է հիմնական տոներից մեկը։ Վաղնջական ժամանակներից հայերը Նոր տարին նշել են գարնան զարթոնքին՝ մարտի 21-ի գիշերահավասարի օրը, ապա Նավասարդի Արեգ օրը (հուլյան տոմարով՝ օգոստոսի 11-ին) եւ աշնանային բերքահավաքից հետո։

Ավարտվում է 2015 թվականը, որը մեզ համար մեծ խորհուրդ ուներ: Մեկ դար առաջ հայ ժողովուրդն իր պատմական բնօրրանում ենթարկվեց ցեղասպանության: Մարդկության դեմ գործված այդ ծանրագույն ոճրի համար Թուրքիան ոչ միայն չի պատժվել, այլև 100 տարի անց էլ շարունակում է իր ժխտողական քաղաքականությունը: Եվ մեկդարյա ողբերգության տարելիցը հայերիս համար կարևոր հանգրվան էր՝ աշխարհին հիշեցնելու այն պարզ ճշմարտությունը, որ ցեղասպանության ոճիրը չունի վաղեմության ժամկետ, և հատուցումը վաղ թե ուշ անխուսափելի է: Կարողացա՞նք արդյոք համաշխարհային հանրությանը հասցնել պատմական ճշմարտությունը: Ի՞նչ արձագանք գտան կազմակերպված միջոցառումները: Պատմական արդարությանը հասնելու հարցում որո՞նք պետք է լինեն մեր պետության և ժողովրդի անելիքները հաջորդ հարյուրամյակի ընթացքում:

«…Կտակում եմ.
Ինձ հաջորդող սերունդներին, ծոռներին եւ այլն, տիրապետել հայոց լեզվին։ Ամեն մեկը պետք է իր պարտքը համարի ուսումնասիրել հայոց լեզուն, գրագետ լինել հայերեն, անկախ նրանից, ինչպիսի տոկոս է կազմում նրա մեջ հայկական արյունը։ Այդ տոկոսը ոչինչ չի նշանակում։
Մենք փոխանցում ենք սերունդներին ոչ թե արյուն, այլ գաղափարներ, եւ այդ գաղափարների մեջ ինձ համար ամենաթանկը հայոց լեզուն է։