Զրույց բանաստեղծ ԼԵՎՈՆ ԲԼԲՈՒԼՅԱՆԻ հետ

Փրիսթոնի համալսարանի քաղաքական գիտությունների դոկտոր և HBO-ի մեկնաբան Վիլյամ Էնգդալն իր հոդվածում նշում է, որ Ռուսաստանի դեմ Բարաք Օբամայի և Ջոն Քերիի սանձազերծած տնտեսական պատերազմը ԱՄՆ-ի վրա շատ թանկ նստեց: Վաշինգտոնն իր պատժամիջոցներով մտադիր էր վատթարացնել ռուսական տնտեսությունը, բայց դրանով ոչ միայն ինքը տուժեց, այլև Եվրոպան:
Բացի այդ, սաուդյան միապետությունը հրաժարվեց նավթի գները բարձրացնել, ինչը փաստորեն ոչնչացրեց ԱՄՆ-ում թերթաքարի արդյունահանումը: Այժմ Սաուդյան Արաբիայի իշխանությունը, Իրանի հետ Վաշինգտոնի գործարքից իրեն վիրավորված զգալով, ռուսներին է դիմում միջուկային ռեակտորներ կառուցելու և զենք գնելու հարցերով, ինչի համար առաջ դիմում էր ամերիկացիներին:

Արդեն ավանդույթ է դարձել Հայաստանի գրողների միության և պաշտպանության նախարարության համագործակցությունը: Այն առավել նկատելի դարձավ, երբ ՀՀ ՊՆ առընթեր Հասարակական խորհրդի նախաձեռնությամբ գրողներն սկսեցին այցելել ՀՀ և ԼՂՀ զորամասեր, ելույթներ ունենալ զինվորների ու սպայական անձնակազմի առաջ, պատասխանել նրանց հուզող հարցերին: Եվ ահա բանակ-հասարակություն կապն ամրապնդելու, գրողներին բանակին, սպային ու զինվորին մերձեցնելու նպատակով ՀՀ պաշտպանության նախարարությունն ու Հայաստանի գրողների միությունը հայտարարել են համատեղ մրցանակաբաշխություն՝ բանակային թեմայով գրված լավագույն արձակ ու չափածո ստեղծագործությունների համար։

«Վստահելի աղբյուրները» մորս խորհուրդ էին տվել օգտվելու ծեր գնչուհու ծառայություններից, որոնք նա ծանոթների համար մատուցում էր ուրբաթ օրերին, իհարկե` որոշակի հատուցման դիմաց, որի համար դրամը վճարման պարտադիր միջոց չէր: Նա վերցնում էր, այսպես ասած, նաև բնամթերքով. ով ինչ կտար իր քունջ ու պուճախից` մի մեծ ճութ խաղող` աղ դրած պանրի հետ ճաշակելու, մի քիչ մեղր, ընկույզ` նոր քաղած և անխտիր աֆրիկյան սև դառը սուրճ, որից երբեք ու երբեք չէր հրաժարվում: Թեպետև սխալ տպավորություն չկազմելու և արդարամիտ լինելու նպատակով չեմ կարող չնշել, որ Սերան ոչ միշտ էր սպասված հյուր տեղացիների տներում, և դրա համար «բավարար հիմքեր» կային:

նգլիացի հանրաճանաչ գրող Նոել Բարբըրը սերում է նշանավոր ընտանիքից: Գրել է 22 գիրք, որոնցից շատերի առանցքում պատմության խնդիրներն են: Նրա գրքերը բազմիցս վերահրատարակվել են: Վերջին` «Վազող շների պատերազմը» գիրքը Անգլիայում ամենից շատ վաճառված գրքերի շարքում է: Իսկ «Չարագույժ վերջալույսը» ստեղծագործությունը թարգմանվել է ութ լեզուներով:
Նոել Բարբըրի հեղինակած «Ոսկեղջյուրի տիրակալները» պատմական գիրք է: Աշխատությունը հրատարակվել է 1973 թվականին, Անգլիայում: Գրքի սյուժեն ընդգրկում է Օսմանյան 10-րդ գահակալ` Սուլթան Սուլեյմանի օրերից մինչև 1920-ական թվականները` Քեմալ Աթաթուրքի իշխանության պատմական ժամանակաշրջանը, որը հեղինակը բնորոշում է որպես Օսմանյան կայսրության անկման ու քայքայման շրջան: Գիրքն իր բնույթով պատմական վավերաթուղթ է. այդ մասին են վկայում ինչպես օգտագործված աղբյուրները, այնպես էլ կից ներկայացվող բազմաթիվ փաստաթղթերն ու լուսանկարները: «Ոսկեղջյուրի տիրակալները» աշխատությունն ընդարձակ տեղեկություններ է պարունակում Համիդյան ջարդերի` 1894-1896 թթ., Երիտթուրքերի և Մուստաֆա Քեմալի իշխանության գալու և Մեծ եղեռնի մասին: Էնվերից ու Թալեաթից բերված ծավալուն մեջբերումները, ըստ հեղինակի, ապացուցում են Հայոց ցեղասպանության կանխամտածված ու ծրագրված լինելը:

Ռուս մեծ քնարերգակ Սերգեյ Եսենինի բանաստեղծությունների մի զգալի մասը ժամանակին թարգմանվել է հայերեն եւ տպագրվել առանձին ժողովածուներում ու գրքերով: Սակայն նրա վաղ շրջանի ստեղծագործությունները հայերեն գրեթե չեն թարգմանվել: Այդ բացը լրացնելու է գալիս բ.գ.թ. Վահան Մաղալյանի կատարած աշխատանքը, որը առաջին անգամ հայերեն է թարգմանել Եսենինի պատանեկության տարիների ավելի քան 100 բանաստեղծություն, որոնցից մի քանիսը ներկայացնում ենք մեր թերթի ընթերցողներին` հայրենասեր գրողի ծննդյան 120 եւ մահվան 90-ամյակների առիթով: Նշենք նաեւ, որ այդ ոտանավորները նա գրել է Առաջին աշխարհամարտի տարիներին եւ նվիրված են ռուս քաջարի զինվորների հիշատակին:

Ես հմայված էի մեր հարևանությամբ ապրող հարգարժան կնոջ խոհեմությամբ, ինչի մասին չէի էլ կարող ենթադրել, չէ որ ես դրա կարիքը չունեի, մանավանդ (ինչ մեղքս թաքցնեմ) շատ անգամներ հարեւանցիորեն էլ պառավ ջադուի տեղ էի դրել նրան…
Հետագայում մեղքերս ցմրուր քավեցի, երբ արդեն տիկնոջ հորդորով և օժանդակությամբ սովորում էի պետական համալսարանում, որտեղ նա մինչև իր երկրային կյանքի ավարտը դասավանդում էր և մինչև վերջ էլ ջահելության կուռքը մնաց: Ես նրա սիրելի տղան էի այլևս, անբաժան ուղեկիցը մեր համատեղ զբոսանքների, երբ կարիք ուներ թարմանալու մաքուր օդում` խաղաղ և հանգստավետ երեկոներին: Դրա համար էլ, որպես հարգանքի տուրք պաշտելի կնոջ հիշատակի առաջ, մինչև օրս մտքումս անխաթար ու անաղարտ եմ պահել մեր հաճախակի հանդիպումների` մեր մտերմիկ և հարազատական բնույթի զրույցներից ինձ մնացած ԽՈՐՀՐԴԻ ոգեղենությունը, ինչը նա ամեն բանից վեր էր դասում: