Հուլիսի 9-ին, «Մոսկվա» կինոթատրոնում տեղի ունեցավ երեւանյան ամենասիրված ու սպասված փառատոնի հանդիսավոր բացման արարողությունը:

Արագ հաղթանակ` սա է պատերազմի հիմնական նպատակը: Եթե պատերազմը ձգձգվում է, զենքը բթանում է, եւ ռազմական ոգին՝ նվազում:

Թեոդոր Ռուզվելտն ասում էր, որ երբ ինքը իբրեւ պրեզիդենտ կանգնում էր որեւէ բարդ խնդրի առջեւ, ապա սովորաբար հետ էր շրջվում եւ նայում էր Սպիտակ տանը իր գրասեղանի վերեւում կախված Լինկոլնի մեծ դիմանկարին, հարցնելով ինքն իրեն. «Ի՞նչ կաներ Լինկոլնը, եթե իմ տեղը լիներ։ Ինչպե՞ս կլուծեր նա այս հարցը»։

Վերնագիրը մեջբերված է 1997թ. Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի հետ Սենոր Հասրաթյանի հարցազրույցից, որ զետեղված է նրա` վերջերս հրատարակված «Մենք` հայերս» աշխատությունում: Եվ Սպարապետի ինքնաբնութագրում-խոստովանությունը, խորիմաստ այդ մեկ հատիկ նախադասությունը լիարժեքորեն վերաբերում է «Մենք` հայերս» աշխատության թեմատիկ-գաղափարական ուղղվածությանն ու բովանդակությանը:

Սիրելի՛ զինվոր, դու գիտես, որ ամեն տարի հունիս ամսից մինչեւ օգոստոսն ընկած ժամանակահատվածում ժողովուրդը տոնում է սիրելի տոներից մեկը` Վարդավառը, որը հայոց եկեղեցին անվանում է Քրիստոսի Պայծառակերպության տոն, եւ այն Հայոց եկեղեցու հինգ տաղավար տոներից է:

Դեռևս խորհրդային տարիներին կառուցված հինգհարկանի շենքի առաջին երկու հարկերը բարձրանալիս քիթս էր ընկնում խոնավ պատերի բորբոսի հոտը, իսկ արդեն երրորդ հարկում, որտեղ ապրում է Վիկտոր տատս, աստիճանների մոտից գալիս էր տատիս պատրաստած թարմ ճաշի, որից ռեհանի բուրմունքն անպակաս էր, ու նրա անուշիկ ձեռքերով թխած տաք հացի անուշահոտ բուրմունքը:

Քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ Լինկոլնը բազմիցս նոր գեներալներ է նշանակել գլխավորելու Փոթոմաքի բանակը, եւ նրանցից յուրաքանչյուրը` Մաք-Քլելանը, Փոուփը, Բերնսայդը, Հուկերը, Միդը, չափազանց վատ էին կատարում իրենց պարտականությունները, ինչը հուսահատեցնում էր Լինկոլնին։ Երկրի կեսը անխնա դատապարտում էր այդ ապաշնորհ գեներալներին…