ՀԱՄԱՏԵՂ ՈՒԺԵՐՈՎ

Փոխգնդապետ Ս. Մինասյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի մարտական հենակետերից մեկում կար մատուռ, կողքին՝ հուշաքար՝ նվիրված մոտակա գյուղերի զոհերի հիշատակին:

Հենակետի պատասխանատու, ավագ սերժանտ Էդգար Ապրեսյանը ժամկետային ծառայությունից հետո արդեն երկրորդ տարին է, ինչ անցել է պայմանագրային զինծառայության: Նայելով զոհվածների հուշաքարին՝ ասում է.

-Մեր բոլոր զոհված տղաները իրենց հոգում ունեին մեր ազատ, անկախ Հայաստանի տեսիլքը, որը մենք պարտավոր ենք պաշտպանել-պահպանել:

-Այստեղ ծառայությունը կազմակերպում ենք համատեղ ուժերով, անվտանգության բոլոր կանոններին համապատասխան: Մեր տղաները շատ լավ հասկանում են, որ միայն յուրաքանչյուրի պարտաճանաչ եւ անթերի գործողություններից է կախված ընդհանուր հաջողությունը:

Այս հենակետում շատ են այն տղաները, որոնք զորակոչվել են Հայաստանի տարբեր բարձրագույն ուսումնական հաստատություններից: Գնդացրորդ Արթուր Մնացականյանը Երեւանի պետական ճարտարագիտական համալսարանից է, իսկ Նազարեթ Զաքարյանը՝ մանկավարժականից: Երբեմն փիլիսոփայում են, կատակում, բանաստեղծություններ մտաբերում եւ ընդհանուր առմամբ կիսվում են ցանկացած մտքով՝ խրախուսելով միմյանց, ծառայությունն ակտիվ եւ նպատակաուղղված անցկացնելու համար:

-Իմ բարեկամը երկու տարով իմ զենքն է, -շեշտադրեց Մնացականյանը:

-Անհրաժեշտ է շատ նուրբ վերաբերվել,- խոսակցությանը միացավ շարքային Ռազմիկ Պետրոսյանը:

-Իսկ կարո՞ղ եք բացատրել ջոկ-դասակ-վաշտ փոխհամագործակցությունը մարտի ժամանակ,- հարցնում եմ հենակետի ավագ Նազարեթ Զաքարյանին, և կրտսեր սերժանտը սահուն ու պատկերավոր տալիս է պատասխանը:

Հենակետում իրականացվում է անձնակազմի ուսուցում համապատասխան նախապես կազմված դասացուցակի: Ուշադրության կենտրոնում են հատկապես այն թեմաները, որոնցով կազմակերպվում է առաջնագծի ծառայությունը:

Գ. ՇԱՀՆԱԶԱՐՅԱՆ

Լուս. Ա. ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԻ