ՀԵՐՈ՛Ս ԵՆ ՄԵՐ ՈՐԴԻՆԵՐԸ

Երբ խմբագրությունում հանդիպեցի հաղթանդամ, բարի աչքերով ու ժպտերես այդ ալեզարդ պապիկին, մտքովս անգամ չանցավ, որ զրուցակիցս ոստիկանական համակարգում շուրջ չորս տասնամյակ ծառայած գնդապետ է:

Հանդիպման առիթը սակայն բոլորովին էլ ոստիկանության համակարգի հետ նրա առնչություն ունենալը չէր. գնդապետի թոռը՝ Լևոն Մկրտչյանը, ծառայում է ազգային բանակում, և ահա նա ուզում է շնորհավորել թոռան ծննդյան 20-րդ տարեդարձը:

-Լևիկիս ծնունդը փոխեց մեր կյանքը, մեր տան ներքին մթնոլորտը: Մեր ընտանեկան երջանկությունը կրկնապատկվեց-եռապատկվեց: Պատկերացրեք, որ եռապատկվեց նաև իմ՝ հայրենիքիս ծառայելու եռանդը, նվիրվածությունը: Այն ժամանակ իմ մտքով չէր էլ կարող անցնել, որ տարիներն այսպես շուտ կթռչեն, մեր փոքրիկ տղան զինվոր կդառնա, կկանգնի սահմանին ու հայրենիքը կպաշտպանի:

Եվ պահեստի գնդապետը ծոցագրպանից հանում է անդրանիկ թոռան զինվորական լուսանկարներից մեկը. «Ահա, ձախ կողմից մեջտեղինը Լևիկս է»: Ու երկար նայում է լուսանկարին, ասես առաջին անգամ է տեսնում:

-Հիմա կասեմ, կիմանաք, թե ինչու է զինվորի պապիկը խմբագրություն եկել: Բացատրեմ. Լևոնիս ամեն ծննդյան օրը ես նրան շնորհավորել եմ՝ անակնկալ մատուցելով: Երբ նա ծնվեց, ես տանը չեմ եղել, գործով Սևանում էի: Հենց իմացա տղա թոռիս ծննդյան մասին, անմիջապես ուխտ արեցի՝ յոթ տարի նրա ծննդյան օրը նշելու եմ Աղթամար կղզում: Այդպես էլ արել եմ. յոթ տարի կղզու եկեղեցում մոմ եմ վառել նրա առողջության, հաջողությունների համար,- ժպտում է ու ավելացնում,- կատակ բան չէ հայրենիքի զինվոր մեծացնելը:

Ու պարզվում է ոստիկանության պահեստի գնդապետի խմբագրության այցի նպատակը՝ ՊՆ պաշտոնաթերթում զինվոր թոռան ծնունդը շնորհավորելով՝ նրան անականկալ մատուցելն է անգամ ծառայելու ընթացքում:

-Ես նրան խորհուրդ էի տալիս՝ սովորիր, նոր բանակ գնա: Մի քիչ ինքնասածի է՝ չլսեց: Ավելին՝ շատ էր ուզում Արցախում ծառայել: Բնավորությամբ համառ, խիզախ տղա է, նաև հումորով. ամեն ինչի մասին ոգևորությամբ, ծիծաղով է պատմում: Դեռ չեմ լսել որևէ բանից դժգոհի, նեղսրտի… Ա՛յ, այստեղ արդեն պապին է քաշել… Համոզված եմ, որ շատ կուրախանա՝ պապիկի բարեմաղթանքները կարդալով: Վերջին անգամ մի տարի առաջ եմ տեսել… Մի քանի ամիս բան է մնացել, շուտով տուն կգա, կդիմանամ:

Առողջություն և անփորձանք ծառայություն եմ ցանկանում Լևիկիս: Առողջություն և անփորձանք ծառայություն եմ ցանկանում բոլոր զինվորներին… Իսկ մեզ՝ զինվորների ծնողներին ու տատիկ-պապիկներին, համբերություն: Մեր որդիները, թոռները եթե ծառայում են, սահման են պահում, թշնամու ոտը ջարդում են, ուրեմն հերոսներ են… Մենք միայն պետք է հպարտանանք նրանցով. քիչ բան չէ հերոսի պապիկ լինելը…

Հայկ ՄԱԳՈՅԱՆ