ՍԱՀՄԱՆ

Ժամապահը կանգնած է հենց այնտեղ,

որտեղ լույսը զատվում է խավարից:

Նա հսկում է լույսի երկունքն

իրեն գույնով հակոտնյայի

կրակոցներից,

հետո շրջվում

և աչքերի մեջ ապահով ճոճվող լույսից

ճաճանչներ է սփռում

բլուրներն ընդ վայր,

ի տես’

երազների սարդոստայնը ծվատող մորը

և վիրավոր հորը,

որ անհրաժեշտ պահին

հենակները կգործադրի զենքի տեղակ.

աղջկան նշանադրած,

որին խոստացել է չզոհվել

մինչև իրենք չունենան մի որդի

(այնպե’ս կուզեր,

որ նա իր աչքերով տեսներ

արարչական այս երկունքը).

եկողի հետ ծրարած համբույր

և տեղական լուրեր միշտ ուղարկող

աննման իր քույրերին,

եղբայրներին, որոնցից

ավագների հերթափոխն է հիմա

ինքը շարունակում,

իսկ կրտսերները կշարունակեն

իր իսկ հերթափոխը.

ծանոթ և անծանոթ բոլոր մարդկանց,

որ «Բարի լույս»

պիտի մաղթեն իրար,

ինչպես նաև

ամպամերձ հեռաստաններն

իբրև ալպյան մարգագետին

արածմամբ

հայրենիքի մասը դարձնող

անասուններին

և բները չլքած թռչուններին

պուրակներում

օրհներգության պատրաստ:

ՎԼԱԴԻՄԻՐ ԶԱԴԱՅԱՆ