Պաշտպանության նախարարությունը և գրողների միությունը ունեն համագործակցության ծրագիր, ըստ որի պետք է կազմակերպվեն զինվորների ու զինվորականների բարոյական, ռազմահայրենասիրական, մշակութային, գաղափարական դաստիարակությանն ուղղված միջոցառումներ, հանդիպումներ ինչպես զորամասերում, այնպես էլ մշակութային օջախներում:

Գրականության և բանակի մտերմությունը թելադրված է կյանքի կողմից և ունի իր պատճառները: Ի՞նչ է գրականությունը` հոգու շարժ ու ընթացք: Ի՞նչ է բանակը` հայրենիքը թշնամուց պահող-պահպանող Ուժ:

Կարծում եմ, որ գրողը՝ մարդու պաշտպանը, և զինվորը` հայրենիքի ու խաղաղության պաշտպանը, և՛ խաղաղ օրերին, և՛ պատերազմի ժամանակ պետք է փոխպայմանավորված գործեն:

Օրերս «Հայ զինվոր» թերթի խմբագրություն այցելած Սերգեյ Կարապետյանը ներկայացավ որպես Խորհրդային Միության 46-րդ դիվիզիայի հրամանատար, գեներալ-մայոր Սերգեյ Կարապետյանի թոռը: Երկու խնդրով էր եկել: Առաջինը Գորիսում իր լեգենդար պապի անունով փողոցի վերանվանման խնդիրն էր: Մյուսը ռուսաստանցի լրագրող Վլադիմիր Կոտյուխից ստացված նամակն էր, որում վերջինս խնդրում էր տեղեկություններ հայթայթել Մեծ հայրենականում հերոսաբար զոհված մեկ այլ հերոս հայորդու՝ կրտսեր լեյտենանտ Արտյուշա Օհանջանյանի մասին՝ ՌԴ ռազմաօդային ուժերի կազմավորման 100-ամյակի առթիվ Վորոնեժում նրա անվամբ փողոցում հուշատախտակ տեղադրելու և հերոսի կենսագրական տվյալները համալրելու համար: Մեր այցելուն հատկապես մտահոգ էր ռուսաստանցի լրագրողի խնդրանքը բավարարելու հարցով եւ ակնկալում էր, որ խմբագրությունը հնարավորինս հետամուտ կլինի եւ կօգնի գլուխ բերելու փաստահավաքության դժվարին եւ նվիրական գործը: Իսկ իր պապի՝ Սերգեյ Կարապետյանի անվան հետ կապված խնդիրն ինքը գրեթե լուծված է համարում: Այդպես էլ արեցինք. հաջողվեց գտնել կրտսեր լեյտենանտ Արտյուշա Օհանջանյանի ազգականներին և հետաքրքրական փաստեր քաղել նրա մասին, որոնք կներկայացնենք մեր թերթի հաջորդ համարում:

սահմանամերձ բոլոր համայնքների ղեկավարները, պետական պաշտոնյաները պետք է պարտադիր լինեն զինապարտ: Թիկունքը` թիկունք, սակայն սահմանային բնակավայրերի ղեկավարները կրկնում եմ՝ պետք է լինեն զինապարտ: Մեր ժողովուրդը իր հող ու ջրին կառչած է արմատներով: Վահրավար փոքրիկ գյուղում, որտեղ ձմռանը 5-6 ընտանիք է ապրում, աննկարագրելի իրարանցում, աշխուժություն է տիրում, երբ սահմաններում կրակոցներ են լինում: Տեսնել է պետք, թե ինչպես են նրանք համախմբվում, զինվում, ջոկատ կազմում և պատրաստվում մարտի: Եվ նրանց խոսքը այս է. «Ինչ լինելու է, թող շուտ լինի, որ էրեխեքին փայ չմնա»:

Ուսումնականից հետո ծառայության նշանակվեցի մարտական խնդիր կատարող զորամասերից մեկում: Ծառայում եմ սահմանի բերանին` հակառակորդի հետ անմիջական շփման գծում: Մեկ ամսից մի քիչ ավելի է, որ այստեղ եմ, բայց արդեն հասցրել եմ զգալ ու ամենակարեւորը՝ հասկանալ սահմանային ծառայության էությունը… ՍԱՀՄԱՆՈՒՄ ծառայելը խաղ ու պար չէ, այստեղ ամեն ինչ խստագույնս ենթարկվում է զինվորական կարգուկանոնին, ամեն ինչ արվում է ժամացույցի ճշգրտությամբ: Այստեղ քաջությանը, ուժին, համարձակությանը հավասար, գուցեեւ առավել՝ կարեւորվում են բարձր կարգապահությունն ու կազմակերպվածությունը, հրամանատարական կարգադրությունների, մարտական հերթապահության կարգին տառացիորեն հետեւելը:

Հունվարի 14-ին մեր սիրելի բժշկուհի, ՊՆ կենտրոնական զինվորական հոսպիտալի թերապևտիկ բաժանմունքի պետ, ռազմաբժշկական ծառայության փոխգնդապետ, բժշկական գիտությունների թեկնածու Մարգարիտա Վրեժի Սարգսյանի ծննդյան տարեդարձն է: Սրտանց շնորհավորում ենք մեր հարգելի գործընկերոջը, մաղթում քաջառողջություն, անձնական երջանկություն և երկար տարիների եռանդուն աշխատանքային գործունեություն: