Եթե երկիրը զորավոր բանակ չունենա, չի կարող գոյություն ունենալ, իսկ բանակի զորությունը առողջ, ամուր զինվորներն են, և մենք՝ բոլորս պիտի հոգանք հայ զինվորի կարիքները, ստեղծենք բուժօգնության առաջնակարգ պայմաններ, որպեսզի բուժօգնությունը ճիշտ, ժամանակին և արդյունավետ իրականացվի:

Բավական երկար ժամանակ է, որ ուզում եմ գրել Էջմիածնի մանկապատանեկան ռադիոդպրոցի վաստակաշատ մանկավարժներից մեկի՝ Ալֆրեդ Կարապետյանի մասին, բայց ամեն անգամ ինչ-որ բան խանգարում էր:

Զրույց երգիչ, «Ղարաբաղի պատերազմի վետերանների» միության անդամ ԳԵՎՈՐԳ ՀԱՃՅԱՆԻ հետ

…Երբ առաջին քայլերս արեցի դպրոցում՝ հասկացա, որ ես մտել եմ ուրիշ մի աշխարհ եւ սկսել եմ ուրիշ մի կյանք՝ բակում թողնելով մանկական խաղերս:
…Իսկ դպրոցում արդեն նախանձով էի նայում շրջանավարտների հետեւից եւ մտածում, որ շուտով իմ հերթն էլ կգա, եւ ես էլ կազատվեմ դպրոցական «ծանր» կյանքից:
Եվ ահա, աչքս չթարթած, շրջանավարտ եմ, եւ եկել է դպրոցին հրաժեշտ տալու պահը: Բայց այն միտքը, որ այլեւս դպրոց չեմ մտնելու, տխրեցնում է ինձ. դժվար է սիրելի ուսուցիչներից, դպրոցական ընկերներից բաժանվելը. նրանց հետ մեծացել, հասակ եմ առել, գիտելիքով հարստացել…

Հայրենիքն սկսվում է սահմանից, …մեր տունն էլ է սկսվում սահմանից, ու եթե այս ամենին սկսենք վերաբերվել քաղաքացուն հատուկ պատասխանատվությամբ, ամեն ինչ իր տեղը կընկնի:
Յուրաքանչյուր նորաստեղծ հայկական ընտանիք երազում է տղա երեխա ունենալ, որ շեն մնա պապական օջախը, այսինքն՝ նաեւ հայրենի տունը` հայրենիքը… Այդպես եղել է դարեր շարունակ, այդպես էր երեկ, այդպես է այսօր… Վկան՝ երեկվա մեր հաղթանակը, սահմանը պահող այսօրվա քաջերը` բոլորն էլ իրենց օջախի ճրագը… Միաժամանակ ցավով պետք է արձանագրեմ, որ ոչ բոլոր ծնողներն ու մայրերն են այսօր հայրենիքի զինվոր մեծացնում ու դաստիարակում:

Զավա՛կս, Գեւո՛րգ, քսան օրից էլ քիչ է մնացել ծառայությանդ ավարտին: Դու մեծ պատասխանատվությամբ պաշտպանեցիր հայրենիքդ: Ծառայեցիր մեր սահմանի ամենավտանգավոր ու բարդ հատվածում, պարտաճանաչությամբ, սիրով, նվիրումով եւ ամենայն լրջությամբ կատարեցիր դիրքի ավագի քո պարտականությունները: Այս երկու տարիների ընթացքում չտրտնջացիր, չդժգոհեցիր, չգանգատվեցիր: Օրինակելի եւ կարգապահ զինվոր եղար:

Ապագա զինվորի հոգեկերտվածքում մեծ դեր ունի դպրոցը, որը ոչ միայն գիտելիքի ձեռքբերման, այլև անհատի աշխարհընկալման ձևավորման կարևոր դարբնոց է: Դպրոցական նստարանի առջև նստած աշակերտը վաղվա զինվորն է, որը կանգնելու է խրամատում ու անհրաժեշտության դեպքում մարտնչելու է թշնամու դեմ: