Հայրենիքը քույր է, մայր է, եղբայր է, ծնող, հարազատ մարդ: Հայրենիքը սեր է, ու քարը, ծառը, ծաղիկը դառնում են հայրենիք, երբ մայրերի, նախատատերի, նախապապերի անանձնական հպարտությունը, հայրենանվեր գործերը դառնում են ցող՝ նստում քարին, ծառին, ծաղկին, երբ հարս գնացող աղջկա հարսնաքողը դառնում է ջրվեժ ու օրորվում ինչպես նորածնի ճոճքը: Եվ ծնվում են Թլոր Դավիթներ, որոնք դուրս են գալիս Մսրա Մելիքների դեմ: Եվ այսպես հայրենիքը սերնդեսերունդ փոխանցվում է, ամրանում հավատով ու սրի զորությամբ: Եվ հողը հայրենիք է դառնում տիրոջ շնչով ու սիրով, տիրոջ պատվախնդրությամբ ու բազկի զորությամբ:

Օրերս Արարատի մարզի Զանգակատուն գյուղի միջնակարգ դպրոցում կայացած տոնական հանդիսության ընթացքում մեծարվեցին գյուղի կամավորական ջոկատի հրամանատար Ժորա Մկրտչյանն ու պահեստազորի մայոր, կամավորական շարժման անձնուրաց նվիրյալ Գևորգ Պետրոսյանը:

Հայաստանում կազակների և կազակության մասին տեղեկությունները շատ չեն: Այնուամենայնիվ, այսօր կարելի է արձանագրել, որ արդեն Հայաստանում էլ (ինչպես դարեր շարունակ Ռուսաստանում և մի շարք այլ երկրներում) կազակները դարձել են երկրի անքակտելի ենթաազգ (րցոֆՑվՏր): Եվ այդ ենթաազգերի միջև ձևավորվող ու ամրապնդվող եղբայրական հարաբերությունները դառնում են մեր ընդհանուր առօրյայի կարևոր բնորոշիչներից մեկը:

Մեր զինվոր ընկերը` Դավիթ Մնացականյանը, նշում է իր 21-ամյակը: Դավիթը սովորել է Դիլիջանի արվեստի պետական քոլեջում, փողային և ժողգործիքների բաժնում: Ծառայում է զորամասի նվագախմբում: Հաճախ է նվագում մեզ համար, ոգեւորում մեզ ազգային երգի հնչյուններով: Ծառայությունը թեթեւանում է, անհոգ ես դառնում, երբ Դավիթի նման բարի, լուսավոր, ընկերասեր, կարգապահ, օրինակելի, հոգատար մարդ կա կողքիդ: Հենց իր այս որակների համար է նա պարգեւատրվել «Բանակի գերազանցիկ» և «Քաջարի մարտիկ» կրծքանշաններով:

Երգը, մանավանդ ժողովրդական, ազգային երգը հզոր միջոց է մարդու հոգում արթուն պահելու հայրենասիրության թրթիռը: Երգը ևս պետք է ճիշտ և նպատակային օգտագործվի, չէ՞ որ այն զենք է` հոգևոր զենք: Երգը ամուր թելերով քեզ կապում է հարազատ վայրերին, արթուն է պահում ազգային ինքնագիտակցությունը:
Այն դժվար տարիներին հաճախ էինք այցելում հեռավոր զորամասեր, երգում խրամատում կանգնած զինվորի, սահման պահող ազատամարտիկի համար: Տեսնել էր պետք նրանց խանդավառությունն ու ոգեւորվածությունը, նրանց աչքերի փայլը, ու որքան էլ ծանր ու դժնդակ ժամանակներ էին, միեւնույն է, ես նրանց աչքերում միայն հաղթանակի հավատն էի տեսնում:

Զինվորական թերթի միջոցով ցանկանում ենք շնորհավորել ազգային բանակում ծառայող մեր զինվոր թոռնիկի` Գալուստ Աբրահամյանի ծննդյան 20-ամյակը:
-Գալուստ ջան, սրտանց շնորհավորում ենք քեզ, ցանկանում ենք քաջառողջություն, երջանկություն, բոլոր լուսավոր երազանքների իրականացում: Վստահ ենք, որ դու էլ պատվով և նվիրվածությամբ կծառայես, ինչպես որ քո հայրը և երկու հորեղբայրներն են ծառայում: Բարի տարեդարձ, բարի ծառայություն և բարի վերադարձ, մեր զինվոր:
Խաղաղ և անփորձանք ծառայություն մեր երկրի անվտանգությունը պահող-պահպանող բոլոր հերոս տղաներին…

Ապրիլի 8-ին լրանում է Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանում սովորող մեր որդու` Արման Արևշատյանի ծննդյան 15-ամյակը:
-Ծնունդդ շնորհավոր, տղա՛ս: Թող ամեն բացվող օրը քեզ միայն երջանկություն և ուրախություն պարգևի: Մեր ծնողական բարեմաղթանքները քեզ և ընկերներիդ: Վաղը դուք եք ստանձնելու հայրենիքի պաշտպանության պատվաբեր գործը, դուք եք ապահովելու մեր ժողովրդի անվտանգ գոյությունը: Թևութիկունք եղեք իրար, ուժեղ եղեք ձեր միասնականությամբ: Դուք եք պաշտպանելու Մոնթեի, մեր մյուս քաջորդիների արյունով է՛լ ավելի սրբացած այս հողը: Տա Աստված, որ հարատև խաղաղություն լինի: Խաղաղ լինեն մեր սահմանները և ամենակարևորը` խաղաղ լինի ծնողի սիրտը: