Սեղանին փաստաթղթեր են՝ գրություններ, վկայականներ, դիմումներ, նամակներ, լուսանկարներ: Սովորական մարդու համար դրանք շատ են, կամ էլ մեզ է այդպես թվում, որովհետև մարդը հենց այսպես պետք է ապրի, արարի, աշխատի, երազի ու թողնի այսպիսի մի կենսագրություն: Թղթերն այնքան էլ հնացած չեն (ինչպես լինում է՝ դեղնած, խունացած) նրանք խնամքով պահպանված են: Ու երբ թերթում-կարդում-ծանոթանում ես՝ զգում ես, որ երկար տարիներ նրանց ձեռք չի դիպել, և հիմա մի փոքր հպումից նրանք ճչում են, բացում իրենց լեզուները:

Հաղթանակի 70-ամյակին ընդառաջ՝ Հայաստանի վետերանները կրկին բարձրաձայնում են Հայրենական Մեծ պատերազմի մասին ճշմարտությունը խեղաթյուրելու և նենգափոխելու մասին: Մարտի 13-ին ՀՀ վետերանների միավորման խորհրդի նիստում քննարկվել են ոչ միայն 70-ամյակին նվիրված տոնակատարությունների նախապատրաստական աշխատանքները, այլ նաև վետերաններին վերաբերող այլ հարցեր:

Մեր՝ Ռուբեն Միրոյանի անվան թիվ 77 եւ Կիչանի՝ զոհված ազատամարտիկ Կարեն Առաքելյանի անվան կրթօջախները քույր դպրոցներ են: Մենք մի անգամ արդեն այցելել ենք նրանց եւ հասցրել մտերմանալ: Այս վերջին օրերին, երբ սահմանային գոտիներում լարված իրավիճակ էր, մեր դպրոցի աշակերտական խորհուրդը նախաձեռնեց գրքեր, գրենական պիտույքներ եւ հագուստ ուղարկել հեռու սահմանում ապրող մեր հասակակից ընկերներին: Դպրոցում այս նախաձեռնությունը լայն արձագանք գտավ, իսկ մեծերը ողջունեցին եւ քաջալերեցին մեր որոշումը:

Քրոջս՝ Ալլա Բարսեղյանի ծննդյան օրն է: Գուցե չարժե զուտ ընտանեկան նշանակության մի տարեթիվ ներկայացնել նրան չճանաչող հանրությանը: Բայց նրա կենսագրությունը և ազգանվեր աշխատանքը կարծես հորդորում են ինձ քրոջս մասին պատմելու… Գրելու և՛ս մի պատճառ կա. դեռ մանկության տարիներին մենք Թիֆլիսում լսել էինք «Դիփ հայերը իրար բարեկամ են» տարածված արտահայտությունը: Մենք այդ համոզումով էլ մեծացել ենք:

ՀՀ ՊՆ Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանի գերմաներենի ուսուցչուհի Աստղիկ Հարությունյանի հետ «Հայ զինվորի» զրույցը` «ՈՒՍՈՒՑԻՉԸ» վերտառությամբ, բազում արձագանքների է արժանացել ոչ միայն զինվորականության, այլեւ հասարակության կողմից:

Արամ Պողոսյանը հինգ երեխաների հայր է: Ճակատագրի բերումով այժմ ապրում է արտերկրում: Կնոջ հետ որոշել են չորս աղջիկներին էլ ամուսնացնել հայրենիքում ապրող հայ տղաների հետ, որը կարևոր հիմք կդառնա Հայաստանում ապրելու համար: Եվ ահա Հայաստանում ծնվել է առաջնեկ թոռնիկը, և ծնողները իրենց որդու` Վաղինակի հետ այստեղ են: Վաղինակը չորս քույրերից կրտսերն է, որի 11 տարին լրացավ փետրվարի 27-ին:

Երկար տարիներ Կենտրոնական կլինիկական զինվորական հոսպիտալի վիրաբուժական բաժանմունքում ավագ բուժքույր եմ աշխատել: Աշխատել եմ սիրով, նվիրումով: Այժմ զինվորական թոշակառու եմ, երկրորդ կարգի զինհաշմանդամ:
Անկեղծ լինենք, չեմ կարող ցավով չխոստովանել, որ այսօր ժամանակները շատ-շատ են փոխվել. սոցիալական ծանր վիճակը, նյութապաշտությունը երկրորդական պլան են ասես մղել առաքինությունը, բարությունը, գութը, մարդկային բոլոր բարձր արժեքները: