Հարգելի խմբագրություն
Մեր որդին՝ նորակոչիկ Խ. Հակոբյանը, ունի առողջական խնդիրներ, սակայն ճանաչվել է պիտանի ծառայության համար որոշակի սահմանափակումով:
Իհարկե, մենք շատ ուրախ կլինեինք, եթե մեր որդին առողջ լիներ, եւ առանց մեկ րոպե իսկ վարանելու նրան կճանապարհեինք բանակ:
Մեր այս մտահոգությամբ դիմեցինք ՀՀ պաշտպանության նախարարին առընթեր հասարակական խորհուրդ, որտեղ քննարկվում են զինակոչիկների դիմում-բողոքները: Հանձնաժողովը ուշադիր լսեց մեր պահանջը, ապա ներկայացված բժշկական փաստաթղթերը մանրակրկիտ ուսումնասիրելուց հետո որոշեց միջնորդել, որ մեր որդին կրկին բժշկական քննության ենթարկվի:

Երբ Արցախի սահմանները պաշտպանելու ժամանակ մի քանի տասնյակի հասնող ասկյարների դիվերսիոն ոհմակի դեմ առյուծասիրտ կռիվ տվեց ու հերոսաբար զոհվեց Արմեն Հովհաննիսյան դիրքապահը` այդ թագավորական տղան (ինքն է այդպես բնութագրել հայոց բոլոր դիրքապահներին), նրա անօրինակ սխրանքի դրվագները կայծակնային արագությամբ տարածվեցին ամբողջ Հայաստանում: Քաջակորով սահմանապահի զոհվելու համար Արցախի որդեկորույս մայրերը լաց եղան: Նրա մահը սգաց Մայր Հայաստանը: Մեր հայրենասիրաց պայծառ երկնակամարում շողշողաց մի նոր աստղ և թողնելով շլացուցիչ հետագիծ` գնաց ձուլվելու հավերժին: Մեկ տարի առաջ է Արմենը համալրել Եռաբլուրում ննջող անմահների շարքերը: Հայ հասարակությունը միանգամից ընդունեց, գնահատեց և սիրեց իր նորօրյա Սասնա Ծուռ որդուն:

Հայաստանի Հանրապետության բանակի 23-ամյակը շուքով նշվեց նաև Գայի անվան թիվ 129 հիմնական դպրոցում:
Միջոցառմանը բացման խոսքով հանդես եկավ տնօրեն Լ. Պետրոսյանը:
«Վերջին շաբաթների ընթացքում մենք ևս մեկ անգամ համոզվեցինք, որ մեր բանակը տարածաշրջանում ամենամարտունակն է, և իզուր չէ , որ ունի անպարտելիի համբավ: Երբ դարանակալ թշնամին դիվերսիոն հարձակումներ էր գործում Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի սահմանների տարբեր տեղամասերում, մեր բանակը արժանի հակահարված տվեց թշնամուն՝ ապացուցելով, որ հայ զինվորի համար թանկ է ամեն մի թիզ հողը, թանկ է հայրենիքը, թանկ են հարազատները:

ՀՀ վետերանների միավորման Երևանի Էրեբունի համայնքի Հայրենական մեծ պատերազմի, զինված ուժերի, Աշխատանքի և իրավապահ մարմինների խորհուրդը մշտապես աշխույժ աշխատանքով է զբաղված: Երբ այցելում ես խորհրդի գրասենյակ, միջանցքում փակցված լուսանկարները քեզ տանում են դեպի պատերազմի ահեղաշունչ օրերը, ասես դու էլ անցնում ես այն ճանապարհներով, որոնցով անցել են Մեծ հայրենականի տարբեր ռազմաճակատներում կռված մեր քաջարի հայորդիները, ևս մեկ անգամ հպարտանում ես քո ժողովրդի փառապանծ զավակներով` Բաղրամյան, Բաբաջանյան, Խուդյակով, Իսակով… ու ևս մեկ անգամ համոզվում ես` իրոք, ոչ ոք չի մոռացվել, ոչինչ չի մոռացվել…

Մի քանի ժամից քեռուս տղան՝ Ռաֆայել Հովհաննիսյանը, կարժանանա հայոց երկրին ծառայելու պատվին: Մի քանի ժամից համազգեստ կկրի ու զինվոր կդառնա: 100 տարի առաջ մենք բանակ չունեինք, ու մեր տատերին ու պապերին մորթեցին, մեր ազգի տոհմածառը յաթաղանի մի հարվածով կտրեցին: Մեր մեծ տատիկն ու մեծ պապիկը, յաթաղանից մազապուրծ, հանդիպեցին Նախիջեւանում՝ Իգդիրի գաղթականների շարքերում: Օրդուբադում որոշ ժամանակ ապրելուց հետո տեղահանվեցին ու հաստատվեցին Արեւելյան Հայաստանում, ուր նոր ծիլեր արձակեց այսօր արդեն մեր մեծ գերդաստանը (մայրական կողմից): Այսօր այդ մեծ գերդաստանից մեր բաժին պարտքն ենք տալիս հայոց երկրի խաղաղությանը:

Հայոց բանակը բազմիցս ապացուցել է, որ հզոր է: Մեր հարևանները ամեն անգամ դիվերսիաներ են կազմակերպում, գաղտագողի, ինչպես վախկոտ ու գող շուն, փորձում են ներխուժել մեր սրբազան հողը, բայց արժանի ու դաժան հակահարված ստանալով՝ հետ շպրտվում իրենց բները: Նրանք չեն խնայում անգամ իրենց զինվորների կյանքը: Թշնամին պարծենում է իր բազմահազարանոց բանակով, նավթադոլարներով ձեռք բերած ռազմամթերքով, փորձում է վախեցնել, սպառնալ մեզ, բայց, թող լավ իմանա, որ 23-ամյա կռիվներում թրծված հայոց բանակը ոչ թե քանակ է, այլ որակ, եւ որ ամեն զինվորի մեջ մի հսկայական բանակի չափ ուժ կա: Չեն ուզում գիտակցել, հասկանալ, որ իրենք անզոր են մեր ուժի դեմ:

Հունվարի 28-ը Բանակի օրն է:
Այսօր մենք մեկ անգամ եւս հիշում ենք մեր զինված ուժերը, հարգանքի տուրք տալիս նրանց հիշատակին, ովքեր զոհվեցին հանուն մեր ընդհանուր տան:
Հասարակության եւ պետության անվտանգ զարգացման երաշխավորն ու ապավենը մեր զինված ուժերն են:
Մենք հավատում ու վստահում եմ մեր բանակին` մեր անվտանգ եւ խաղաղ կյանքի երաշխավորին: Այս օրերին, երբ հակառակորդը աշխարհի աչքի առջեւ լկտիորեն խախտում է հրադադարը, եւ մեր զինվորները արժանի հակահարված են տալիս նրան նաեւ իրենց կյանքի գնով, մենք պետք է ավելի սիրենք մեր զինվորին եւ բոլորս միասին կանգնենք մեր զինվորի, մեր զինված ուժերի կողքին ու սատարենք մեր բանակին: