Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Բանակ և հասարակություն

ԱՐՑԱԽԸ ՍԻՐՈՒՑ ԾԱՂԿԵԼ ԷՐ

Այս կյանքը լի է հարցականներով։ Հազար ու մի հարց է ծագում գլխումդ, որի պատասխանը չգիտես.. Չգիտես՝ ինչի համար ես աշխարհ եկել, ինչ անես, որ երջանիկ լինես… Բայց ես գտել եմ մի հարցի պատասխան… Ինչո՞վ է իմաստավորվում մարդու կյանքը։ Ահա այս հարցի պատասխանն եմ գտել։ Մարդու կյանքի իմաստը ուրիշին օգնելն է։ Ես չգիտեմ՝ ուրիշին օգնելու մղումը բնատո՞ւր է, թե ձեռքբերովի, բայց երբ ես նեղն ընկած մարդ եմ տեսնում, առանց մտածելու վազում եմ օգնելու։ Փոքրուց եմ այդպիսին եղել… Պատահել է՝ վտանգել եմ կյանքս, ինձ կրակի մեջ եմ նետել… վիրավորին գրկած հիվանդանոց եմ հասցրել երկար ճանապարհ կտրելով։ Ու երբ եկել եմ տուն, մի երանելի խաղաղություն է լցվել հոգիս…

ՈՉ ՈՔ` ՄԵԶՆԻՑ ԲԱՑԻ

Դեռ շատ փոքր տարիքից հայրս պարբերաբար ինձ համար սպորտային գործիքներ էր գնում, սպորտային խաղեր հորինում և այնպես էր անում, որ ես միշտ հաղթում էի։ Իսկ պարտվել չէի սիրում, գիտեի, որ դա շատ ամոթ բան է։ Հայրս միշտ ասում էր, որ տղամարդը կյանքում պետք է ուժեղ լինի, կարողանա պաշտպանել ինքն իրեն, իր ընտանիքն ու հայրենիքը…

ԱՆՑՅԱԼԻ ԳԶՐՈՑՆԵՐԻՑ

Արտյոմ Սեյրանի Պողոսյանը՝ իմ սիրելի աշակերտը, դեռ 15 տարեկան էր, երբ զենք վերցրեց: Նա սովորում էր Երևանի գեղարվեստական մասնագիտական տեխնիկական Մ14 ուսումնարանի խեցեգործների խմբում, ցուցաբերում էր բացառիկ ունակություններ, խելացի էր, կիրթ, բանիմաց: Ուսումնարանն ավարտեց գերազանց գնահատակններով: Թեև հաճախ էր բացակայում դասերից… մեկ ամսով, երկու, հետո գալիս պակասը լրացնում էր… Այնպիսի ներշնչանքով էր պատմում իրենց ռազմաճակատային լավ ու վատ օրերից: Նրա տարերքը Արցախն էր, արցախյան շարժումը, Արցախի ազատագրությունը: Ոչ մի կերպ մեզ չհաջողվեց համոզել Արտյոմին շարունակել ուսումը որևէ բարձրագույն ուսումնական հաստատությունում: Պատասխանը մեկն էր. «Սովորելու ժամանակը կգա, այսօր կռվել է պետք»:

ԲԱՆԱԿԸ ՄԵՐ ՏՈՒՆՆ Է, ՄԵՐ ԱՄՐՈՑԸ

Նախարար Սեյրան Օհանյանը ներկայացրեց ԶՈՒ բարեփոխումները եւ նշեց, որ իրականացված տարբեր մարզումների եւ զորավարժությունների շնորհիվ բարձրացել է մեր զորքերի մարտական պատրաստականության մակարդակը, լուրջ ձեռքբերումներ կան կարգապահության ամրապնդման ոլորտում, հնարվորինս կատարելագործվել են դիտակետերն ու խրամուղիները, ինչը թույլ է տալիս, որ զինվորը կարողանա հանգիստ դիտարկում անցկացնել եւ հարկ եղած դեպքում էլ արձագանքել հակառակորդի ցանկացած խախտման. «Մեր հարեւանները պիտի լավ մտածեն՝ արժե՞ արդյոք սադրանքների դիմել, որովհետեւ ինժեներական կառույցները կանխարգելում են դասական ոճով մարտական գործողությունների վարումը մեր տարածաշրջանում»: Այժմ մեր երկրի զինված ուժերը պատրաստվում են ձմռանը, նախարարը շեշտեց՝ ձմեռը վստահորեն ենք դիմավորելու:

Պաշտպանության նախարարությունը  նոյեմբերի 27-ին կազմակերպել էր մի շարք լրատվամիջոցների այլցելությունը Վազգեն Սարգսյանի անվան զորամաս: Մինչ շրջայցը, նախարար Սեյրան Օհանյանը, զինվորականներն ու լրագրողները ծաղիկներ դրեցին Սպարապետի կիսանդրուն, այնուհետեւ նախարարը զորամասի հրամանատարությանը ներկայացրեց լրագրողներին՝ շեշտելով, որ լրատվամիջոցները յուրօրինակ կամուրջ են զինված ուժերի եւ հասարակության միջեւ:

Պաշտպանության նախարարությունը նոյեմբերի 27-ին կազմակերպել էր մի շարք լրատվամիջոցների այլցելությունը Վազգեն Սարգսյանի անվան զորամաս: Մինչ շրջայցը, նախարար Սեյրան Օհանյանը, զինվորականներն ու լրագրողները ծաղիկներ դրեցին Սպարապետի կիսանդրուն, այնուհետեւ նախարարը զորամասի հրամանատարությանը ներկայացրեց լրագրողներին՝ շեշտելով, որ լրատվամիջոցները յուրօրինակ կամուրջ են զինված ուժերի եւ հասարակության միջեւ:

ՕՐԻՆԱԿԱՆ ԶՈՐԱԿՈՉ

Զինակոչիկը բուժզննություն է անցնում զինկոմիսարիատում։ Եթե հայտնաբերվում է հիվանդություն, զինակոչիկը հետազոտվում է քաղաքացիական բուժհիմնարկների համապատասխան մասնագետների կողմից։ Այնուհետև բուժզննման է ենթարկվում հանրապետական բժշկական հանձնաժողովի կողմից։ Ի դեպ, սկսած գարնանային զորակոչից հանրապետական բժշկական հանձնաժողովը համալրվել է զինվորական բժիշկներով (50 տոկոս)։ Որևէ կասկածի դեպքում հանրապետական բժշկական հանձնաժողովը կարող է կրկին բուժզննման ուղարկել զինակոչիկին՝ օրենքով սահմանված կարգով։ Որպեսզի առողջ զինակոչիկը ապօրինի տարկետում ստանա, պետք է կաշառի այն չորս օղակների բժշկական կազմին։

ԱՎՈՆ ԱՅՍՕՐ ԷԼ ՄԵԶ ՀԵՏ Է

Ասում են` ամեն մարդ անցնում է իր կյանքի ճամփան ու տանում իր խաչը: Սակայն հարթ ճանապարհները հերոսների համար չեն: Նրանք նախընտրում են փշոտ ու դժվարանցանելի արահետները: Դա մաքառումներով ու տառապանքներով միահյուսված հերոսապատում կերտողների ճանապարհն է: Կանցնեն ժամանակները, և պատմությունը սերունդներին կհիշեցնի Արցախի գոյամարտի ճանապարհներով անցած մերօրյա հերոսներին: Իսկ հերոսների համար մահ չկա, նրանց ճանապարհն անմահությունն է…