Սյունիքի բարձրավանդակի Ծղուկ (3581 մ) և Մեծ Իշխանասարի (3550 մ) լեռների հարավարևելյան ստորոտների լճակներից, աղբյուրներից է ծնվում Աղավնո գետը (Արքունագետ, Զաբուղչայ), որը Հակարի գետի աջակողմյան և ամենաջրառատ վտակն է, ունի 50 կիլոմետրից ավելի երկարություն: Այս գետի աջ ափին է Ծիծեռնավանքը, որը հիմնվել է 4-րդ դարում, հնարավոր է ավելի վաղ: Ըստ որոշ աղբյուրների՝ վանքի Սուրբ Գևորգ բազիլիկ եկեղեցու տեղում եղել է հեթանոսական տաճար:

ՀՀ նախագահի աշխատակազմին կից ազգային փոքրամասնությունների ազգամշակութային կազմակերպությունների համակարգող խորհրդի` եզդի ազգաբնակչության ներկայացուցիչ, ԱԺ մարդու իրավունքների պաշտպանության եւ հանրային հարցերի մշտական հանձնաժողովի փորձագետ Սիաբանդ Բաքոյանը ծնվել է Թալինի շրջանի Բառոշ գյուղում: Ավարտել է Երեւանի մանկավարժական ինստիտուտի պատմաաշխարհագրական ֆակուլտետը: Աշխատել է պատմության ուսուցիչ, քաղաքապետարանում` աշխատակազմի նամակների եւ քաղաքացիների ընդունելության բաժնի պետ:

Կարդացի իմ և որդուս՝ հայկական բանակի զինվոր Վարանդ Մկրտչյանի մասին պատմող «Զինվորի մայրը» վերտառությամբ հոդվածն ու այնքան հուզվեցի, որքան չէի հուզվել որդուս ծառայության երկու տարիների ընթացքում: Դուք հրաշալի էիք ընկալել զինվորի մոր ապրումներն ու մտատանջությունները և կարողացել էիք կենդանի ու համոզիչ գրչով ներկայացնել:
Ես շնորհակալական խոսք եմ ուզում ասել ոչ միայն իմ, այլև բոլոր մայրերի անունից, քանզի դուք մեկի անունը տալով՝ խոսել եք բոլոր զինվորների մայրերի ապրումներից ու մտահոգություններից:

Արցախյան ազատամարտին իրենց մասնակցությունը բերեցին նաեւ հայաստանաբնակ եզդիները: Դժվար, օրհասական պահին կանգնեցին հայերի կողքին ե՛ւ զենքով, ե՛ւ նյութական աջակցությամբ:
Մեր հայրենիքին ծանր կացության ժամանակ ձեռք մեկնած այլազգի եղբայրների վաստակը չի մոռացվել. նրանք բազմիցս պարգեւատրվել են պաշտպանության նախարարության գերատեսչական մեդալներով: Եվ ահա օրերս պարգեւատրման հերթական արարողությունն էր:

Համլետ Լալազարի Մինասյանը մեր ազատամարտի հերոսներից մեկն է: Ընտանիքի միակ արու զավակն էր, օջախի ծխեցնողը, հույսը, հավատը: Թուրքմենստանի Մարի քաղաքում էր ծնվել, հետո ընտանիքով տեղափոխվեցին Երեւան: Սովորեց 62 միջնակարգ դպրոցում, ապա ընդունվեց Կամենեց-Պոդոլսկի բարձրագույն զինվորական ինժեներական ուսումնարան: Սպայական ծառայությունն սկսել է որպես դասակի հրամանատար, ծառայել Նախիջեւանում, Հեռավոր Արեւելքում, Հյուսիսային Կովկասում:

Վերջերս բանակում տեղի ունեցած մահվան ելքով ողբերգական դեպքերի հիմնական պատճառներից մեկը զինծառայողների հայհոյախոսությունն էր: Ինչո՞ւ են երիտասարդները հայհոյում, հայհոյանքը ստորացման միջո՞ց է, թե լարվածությունն ու բացասական զգացմունքները արտահայտելու միջոց, ո՞րն է դրա բառային «անատոմիան», արդյո՞ք հայհոյանքի «ակտիվ» բառապաշարը անհրաժեշտություն է բանակում. այս եւ այլ հարցերի պատասխաններ փորձեցինք ստանալ մեր զրուցակիցներից:

«Հայաստանի ԴՕՍԱԱՖ» ՀԿ-ն զինված ուժերի համար որակյալ մասնագետներ (ՄՏԼԲ-ի-թեթև զրահապատ բազմապրոֆիլ քարշակի մեխանիկ-վարորդներ, ԲՑ կարգի վարորդներ եւ կապավորներ) պատրաստող դարբնոց է՝ իր ավտոդպրոցներով եւ մարզատեխնիկական ակումբներով հանդերձ: Այստեղ շատ կարևորում են ռազմահայրենասիրական դաստիարակությունը, նախնական զինվորական պատրաստությունը, բուժառողջարարական միջոցառումների անցկացումը, ֆիզիկական պատրաստությունը, տեխնիկական և ռազմակիրառական սպորտաձևերի տիրապետումը: Դրանց շարքում իր ռազմահայրենասիրական եւ կրթադաստիարակչական առաքելությունն է իրականացնում 1941 թ. հիմնված Երևանի Գայի անվան ավտոդպրոցը, որի տնօրենը 2012թ.-ից պահեստազորի գնդապետ Լյուդվիգ Գարեգինի Հարությունյանն է: