Մեր օջախում կրկին ուրախություն է. եղբորս՝ ազգային բանակի կրտսեր սերժանտ Հակոբ Աղաջանյանի անունով հրամանատարությունից շնորհակալական նամակ ենք ստացել։ Փոստատարը ծրարը հանձնել էր պապիկիս, նա էլ խանդավառությունը սրտում սպասել էր, որ երեկոյան ընթրիքի սեղանի շուրջ այդ լուրը հայտնի մեզ։ Երեկոյան, երբ բոլորս նստել էինք ընթրիքի, պապիկս մի ծրար տվեց հայրիկիս եւ ասաց` «նամակ է Հակոբիցս, բարձրաձայն կարդա, բոլորս լսենք։ Հակոբիս ծառայությունից հրամանատարությունը շատ գոհ է»։

Ո՞ր երիտասարդը չի ուզում ծանոթանալ աղջկա հետ:
Բայց ինչպե՞ս եւ որտե՞ղ: Ահա մի քանի խորհուրդ:
Ըստ հոգեբանների` կանայք բավականին բաց են շփման համար և մտածում են, որ «ավելորդ ծանոթությունն» իրենց չի խանգարի: Սակայն առաջին քայլը պետք է անեք դուք` տղամարդիկ:

1941 թվականի դեկտեմբերյան ցուրտ օրերի իրադարձությունները մինչեւ այսօր էլ պահպանվել են Հայրենական մեծ պատերազմի վետերան Սերգեյ Մնացականյանի հիշողության մեջ. «70 տարի առաջ եղանակը խիստ էր՝ մոտ մինուս 40: Առավոտյան՝ դեկտեմբերի 5-ին, խորհրդային զորքերը սկսեցին հարձակողական գործողությունը: Մենք՝ խորհրդային զինվորներս, ձմեռային տաք բաճկոններով էինք, գերմանացի զինվորները՝ տրիկոտաժից համազգեստով եւ ձեռնոցներով, նրանք մի կերպ էին իրենց ձեռքում պահում զենքը, չէին կարող դիմանալ սաստիկ սառնամանիքին: Եղանակային դաժան պայմանները եւս իրենց բարենպաստ ազդեցությունը ունեցան մեր հաղթանակի գործում»:

Հայաստանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունների անկախությունն ու տարածքային ամբողջականությունը, արցախահայության ֆիզիկական գոյությունը եւ հայ ժողովրդի ազատ ապրելու իրավունքը պաշտպանելու համար դուք գիտակցված գնացիք սուրացող գնդակների, ռումբերի ու ականների պայթյուններին ընդառաջ` կանգնեցնելու նրանց մահաբեր ընթացքը, եւ դրա համար անչափ թանկ գին վճարեցիք: Բայց փոխարենը, ձեր անձնուրաց նվիրումն օրինակ դարձավ ներկա ու եկող սերունդների, զինվորների ու սպաների համար, եւ նրանց ազատ, անկախ ու պաշտպանված հայրենիք ավանդեցիք: Ձեր սխրանքն անմահ է եւ ապրում է մեր հայրենիքի ու նրա զինված ուժերի ամեն մի ձեռքբերման, բացվող յուրաքանչյուր խաղաղ օրվա մեջ:

ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, զինված ուժերի ղեկավար կազմը, Երեւանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը, Մովսես Գորգիսյանի ընտանիքի անդամները, զինակից ընկերները այցելեցին Ծիծեռնակաբերդ` հարգանքի տուրք մատուցելու այդ խորհրդանշական վայրում հանգչող հերոսի հիշատակին: Ներկաները ծաղկեպսակ եւ ծաղիկներ դրեցին Գորգիսյանի շիրիմին եւ Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը հավերժացնող հուշակոթողին:

Արցախյան ազատամարտի մասնակից զինհաշմանդամ Ապետ Աղաբաբյանը դեկտեմբերի 3-ին` Հաշմանդամների միջազգային օրը, երեւանյան իր բնակարանում, որտեղ ապրում է կնոջ եւ որդու ընտանիքի հետ, առավոտից սպասում էր, ինչպես ինքն ասաց՝ կարեւոր հյուրերի ժամանմանը:
«Շարժման սկզբին Արարատում էի բնակվում, ընտանիք էի կազմել Թամարայի հետ, երեք որդի ունեինք, փոքրս 1.5 տարեկան էր: Աշխատում էի որպես էլեկտրազոդող»,-պատմում է Ապետը: Նրա Լուսիկ տատը ջարդերի ժամանակ Հայաստան էր գաղթել Վանից եւ միշտ պատմում էր թուրքերի դաժանությունների մասին:

Օրերս պաշտպանության բանակի մարտական հերթապահություն իրականացնող զորամաս էինք հրավիրել բժշկագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր, երեւանաբնակ Սերգեյ Կիրակոսյանին։
Հարգարժան պրոֆեսորը նախ շեշտեց, որ ինքն էլ, առաջացած տարիքով հանդերձ, իրեն զինվոր է համարում։ Վաստակաշատ բժշկի այս խոսքերը զինվորները անկեղծ ծափահարություններով դիմավորեցին։