Այսպիսի տուն մեկ էլ ֆիլմերում եմ տեսել՝ մաշված, հին կահ-կարասի, կիսախավարում ծխագույն պատերին թրթռացող վառարանի լույս… կոկիկ ու լուռ: Տանը մայրն է ու հինգ որդիներից երեքը ՝ Գեւորգը, Արամն ու Գրիգորը:

Կար ժամանակ, երբ Արփեն Մովսեսյան անունը Հանրայինի հեռուստաեթերից հնչում էր ամեն օր: Հեռուստամեկնաբանը գեղեցիկ հայերենով, ազդեցիկ ձայնով ոչ միայն մեր կարեւոր պատմամշակութային արժեքների մասին էր պատմում, այլեւ մի ամբողջ սերունդ էր հայեցի կրթում: Նա այնտեղ էր, ուր իր կարիքը կար:

Կեսգիշերն անց էր: Մոտակա շենքի հատուկենտ տներում էր լույս վառվում: Վահրամի քունը չէր տանում. առավոտյան պետք է ներկայանար զորահավաքակայան. առջեւում զինվորական երկու տարվա կյանքն էր:

«ԶԻՆՈՒԺ ՄԵԴԻԱ» նոր անվանումով ու միավորված՝ ՊՆ «Հայ զինվոր» հանդեսը, «Զինուժ» հեռուստածրագիրը և «Ասպար» ռադիոհաղորդումը շարունակելով ու ավելի հարստացնելով իրենց ավելի քան 25-ամյա ավանդույթները, արդեն մեկ տարի հայ հասարակությանն են ներկայացնում բանակի անցուդարձը, պատմում են առաջնագիծը պաշտպանող զինվորի ու սպայի առօրյայի, հոգսերի ու ձեռքբերումների, դժվարությունների ու հաղթանակների մասին, խոսում պաշտպանական համակարգի խնդիրներից, արծարծում համազգային նշանակության հարցեր:

Մարիամ Մելքոնյանը ծնվել է 2010 թ. օգոստոսի 30-ին, Արմավիրի մարզի Սարդարապատ գյուղում: Մարիամը ասմունքում է 3 տարեկանից:

Զորակոչիկները մեկնում են ծառայության՝ իրենց հետ տանելով հարազատների խորհուրդները՝ զգոն լինել, լսել հրամանատարներին և չհուսահատվել դժվարություններից:

Զորակոչ-զորացրում… Հպարտություն, հուզմունք, հազար ու մի զգացողություն… Այս օրերին մի օջախում բանակ են ճանապարհում, մյուսում էլ՝ դիմավորում: Զորացրվածների համար զինվորական կյանքն արդեն զորամասի դարպասների այն կողմում է մնացել, բայց բանակային հիշողություններն իրենց հետ կմնան ընդմիշտ: