Բանակ և հասարակություն
Զորակոչ-զորացրում… Հպարտություն, հուզմունք, հազար ու մի զգացողություն… Այս օրերին մի օջախում բանակ են ճանապարհում, մյուսում էլ՝ դիմավորում: Զորացրվածների համար զինվորական կյանքն արդեն զորամասի դարպասների այն կողմում է մնացել, բայց բանակային հիշողություններն իրենց հետ կմնան ընդմիշտ:
Ձմեռը կես է եղել, զինվորին սեր ենք բերել…
Շնորհավո՛ր տոնդ, Հայո՛ց բանակ: Ահա այս խոսքերով ազդարարվեց մեր քսանյոթամյա բանակին նվիրված ցերեկույթը:
Մեր բանակը կայացավ առաջին հերթին շնորհիվ հայ ժողովրդի մեծագույն զոհողությունների, մեր մայրերի անափ համբերության, նրանց զավակների՝ մեր ընկերների, եղբայրների կյանքի, արյան, քաջությունների գնով։
Սիրելի՛ իմ քաջ զինվորներ
Ես՝ Եղեգնաձոր քաղաքի 4-րդ դասարանի աշակերտ Հայկս, շնորհավորում եմ ձեզ Բանակի օրվա կապակցությամբ, ես սա համարում եմ բոլորիս տոնը:
Նոր Նորքի զինկոմիսարիատում զորակոչի հերթական օրն է: Շենքի բակը մարդաշատ է: Զինկոմիսարիատի աստիճանների վրա տեսնում եմ հարազատ մի դեմք. տիկին Համեստն է` ապրիլյան քառօրյա պատերազմի հերոս հրամանատար, «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանակիր կապիտան Արմենակ Ուրֆանյանի մայրը:
ՎԱՐՉԱՊԵՏ ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆԻ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐԱԿԱՆ ՈՒՂԵՐՁԸ ԲԱՆԱԿԻ ՕՐՎԱ ԱՌԹԻՎ
Հերթական զորակոչն է: Հայ երիտասարդները գնում են ծառայության, ու ամեն զինվորով Հայոց հողն ավելի է ամրանում, հայրենիքը դառնում առավել պաշտպանված ու անառիկ:
