Բանակ և հասարակություն
Երթուղային տաքսին արագ սլանում է: Մեքենայի պատուհանից հայացքս հառել եմ դուրս ու մտքերիս հետ եմ: Հերթական կանգառն է:
-Տղա՛ ջան, իջի՛ր, քեզ համար անվճար է,-ասում է վարորդը զինվորական համազգեստով տղային, բայց վերջինս փորձում է անպայման վճարել:
Ապրիլի 7-ին՝ Մայրության և գեղեցկության տոնի առթիվ ՀՀ սփյուռքի նախարարությունում տեղի ունեցավ Արցախյան ազատամարտին մասնակցած կանանց մեծարման միջոցառում:
Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանում հյուրընկալվել էին Երևանի մշակույթի պետական քոլեջի սաները: Առաջին անգամ չէր, որ նրանք ռազմահայրենասիրական երգ ու պարով հանդես էին գալիս վարժարանի դահլիճում` իրենց տարեկից մոնթեականների առջև:
Անցյալ տարի ապրիլը տխրությամբ ու ցավով բացվեց: Այդ անհանգիստ ու լարված օրերին չափազանց ծանր էր բոլորիս համար, բայց առավել դժվար էր բանակում զինվոր զավակ ունեցող ծնողների համար: Անհնար է բառերով նկարագրել այն տագնապները, մտատանջությունները, բոլոր այն զգացողությունները, ինչն ապրեցին զինվորների ծնողները:
Բարեւ, զինվո՛ր: Ճիշտ է, անծանոթ ենք, բայց կարծես ինձ հարազատ-բարեկամ լինես: Դու անձնվիրաբար ծառայում ես մեր բանակում ու կյանքի գնով պաշտպանում մեր ազգը: Ես եւ ինձ նման շատ երեխաներ ապահով ենք զգում մեզ, քանի որ կան հայոց արծիվ զինվորները: Խոստանում եմ` ես էլ քեզ նման զինվոր կլինեմ ու ազգիս պիտանի մարդ կդառնամ:
ՀՀ պաշտպանության նախարար Վիգեն Սարգսյանը մարտի 29-ին պաշտպանության նախարարությունում հրավիրված մամուլի ասուլիսի ժամանակ պատասխանել է ռուսաստանյան ԶԼՄ ներկայացուցիչների հարցերին՝ անդրադառնալով հայ-ռուսական ռազմաքաղաքական համագործակցությանը, տարածաշրջանային հիմնախնդիրներին, արցախյան հակամարտության կարգավորմանը: