Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ճակատագրեր

ՄԵՐ ՀՈԳՈՒ ԵՐԳԸ

Ես գիտեմ, թե ինչպես ավարտվեց դիրքի ավագ Հայկ Հակոբյանի 20-ամյա կենսագրությունը: Գիտեմ՝ ինչ եռանդով ու պատասխանատվությամբ էր նա զինակից ընկերների հետ կառուցում դիրքն ու ինչ անձնվիրությամբ էր պաշտպանում Հայրենիքի իր բաժին սահմանն ու մարտական ընկերների կյանքը: Ես զանգել եմ Հայկի մորը, որ նա իր հիշողություններով ամբողջացնի Հայկի կերպարն իմ մտապատկերում:

ՀԵՐՈՍ ՊԱՊԻ ԾՈՌԸ

Այս տարվա սեպտեմբերի 13-ին տեղի ունեցած մարտական գործողությունների ժամանակ Իշխանասարի դիրքերից մեկում զոհվեց ժամկետային զինծառայող Արամ Էդիկի Մնացականյանը։ Պատմում են՝ այս դիրքում տղաները թշնամուն դիմակայել են ամբողջ գիշերը՝ պատճառելով մեծ կորուստներ։

ՆՐԱ ՀԱՄԱՐ ՀԱՅՐԵՆԻՔՆ ՈՒ ԲԱՆԱԿԸ ԱՆՔՆՆԵԼԻ ԱՐԺԵՔՆԵՐ ԷԻՆ

Գնդապետ Վահագն Ասատրյանը լավ գիտեր զինվորների հետ ինչպես շփվել ու նրանց մեջ առաջնորդի և հրամանատարի որակներ սերմանել: 23 տարվա անբասիր ծառայության ընթացքում նրա ղեկավարած ստորաբաժանումները մշտապես լավագույնների շարքում էին։

ԼՈՒՍԱՎՈՐ ԳՆԴԵՐԵՑԸ

Խոր աշնանային մի առավոտ էր, եղանակը ամպամած էր, մեղմ քամի էր փչում: Զինվորը բլուրների մեջտեղում տեղակայված զորամասի շարահրապարակի դիմացի կառույցում էր, որը զորամասի շտաբն էր: Այն ուներ կիսաշրջանաձև պատշգամբ, որտեղից երևում էր ամբողջ զորամասը:

ՀԵՐՈՍ ԾՆՎՈՒՄ ԵՆ

Սեպտեմբերի 13-ին ադրբեջանական ներխուժումը կանխելիս զոհվեց հետախույզ, հատուկջոկատային Արորիկ Հովհաննիսյանը:

ԺՊՏՈՒՆ ԱՍՊԵՏԸ

…Գառնիկը Հովհաննիսյանների ավագ որդին է: Պատրաստակամ էր, նվիրված, անչափ անկեղծ, շուտ հուզվող: Բայց խռովքն ու հուզմունքն իր մեջ էր պահում: Հետո գնում էր բնության մեջ, մտովի զրուցում ծառերի, թռչունների, ամպերի, երկնքի հետ և խաղաղված վերադառնում:

ԿՌՎՈՒՄ ԷԻՆ ԱՆՁՆՈՒՐԱՑ...

Իմ առջև նստած խելացի, զուսպ շարժուձևով երիտասարդը Սերգեյն է, մեկը այն հայորդիներից, որն անցել է 44-օրյա պատերազմի բովով և վերադարձել տուն:
2019 թ. ավարտելով դպրոցը, Սերգեյն ընդունվել է Հայաստանի Ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի ինստիտուտ՝ որպես մասնագիտություն ընտրելով մարզական լրագրությունը: Նույն թվականի ամռանն էլ մեկնել է ծառայության: