#33 (1204) 23.08.2017 – 29.08.2017
Տանկի նախատիպի հեղինակը, ենթադրաբար, նկարիչ, քանդակագործ, գյուտարար Լեոնարդո դա Վինչին է: Աշխատելով Միլանի դքսի համար՝ նա ստեղծել է զրահավորված մեքենա` հագեցած 8 զինվորների կողմից կառավարվող 36 հրազենով: Դա փայտե «արկղ» էր անիվների վրա՝ կրակելու համար հարմարեցված անցքերով։ Սակայն այս տեսակը լայնորեն չի օգտագործվել և շուտով մոռացվել է։
Զորամասի վարժարանը իրական մարտի դաշտ էր հիշեցնում: Իսկ ամենից ուրախալին այն էր, որ ստորաբաժանումների գործողություններում պարզապես հնարավոր չէր տարբերակել փորձառուներին եւ նոր զորակոչված զինվորներին:
Հրետանային դիվիզիոնը ձորի մեջ է` պաշտպանված կտրտված կանաչ լեռներով: Ձորի երկայնքով դասավորված են ուսումնական կետերը: Ծածկի տակ կողք-կողքի մարտական մեքենաներն են: Զինվորները լվանում, մաքրում, ստուգում են սարքինությունը: Ավելի հեռվում շտաբն է: Մեծ սենյակում, գրասեղանի մոտ նստած է դիվիզիոնի շտաբի պետը՝ մայոր Վահե Շեկոյանը: Նա ինչ-որ թվեր է ճշգրտում, ուղղում, լրացնում: Թողնում է գործն ու բացատրում. հունիսի 5-9-ը լեռնահրաձգարաններից մեկում դիվիզիոնը մասնակցել է բրիգադի մարտավարական զորավարժությանը:
Վաղ առավոտյան Արարատ քաղաքի հրապարակում ասեղ գցելու տեղ չկար: Գնդապետ Կարեն Սերոբյանի հրամանատարությամբ գործող Վազգեն Սարգսյանի անվան զորամասի նորակոչիկները կազմ ու պատրաստ սպասում են զինվորական երդմանը:
Աղվանը քաղաքացիական կյանք է վերադարձել մեկ ամիս առաջ, բայց չի զգում, որ զինվորական համազգեստն ու զորամասային կյանքն անցյալում են: Ականջներում դեռ զինակից ընկերների կատակներն ու հրամանատարների հրահանգներն են հնչում ու դեռ երկար կհնչեն՝ չի կասկածում։
Զրույց ՀՀ քննչական կոմիտեի նախագահի տեղակալ, զինվորական քննչական գլխավոր վարչության պետ ՀԱՅԿ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ հետ