#37 (1208) 20.09.2017 – 26.09. 2017
Դեռեւս վաղեմի ժամանակներից բժիշկները բանակի անբաժան մասն են կազմել։ Որոշ հին աղբյուրներում բժիշկը ներկայացվում է որպես «նետեր հանող»։
Հայաստանի նորօրյա պատմության մեջ զինված ուժերում հոգևորականների ներկայության առաջին օրինակը եղել է 1918-1920 թվականներին, երբ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գևորգ Ե Սուրենյանցը «Զինվորական քահանաների համար» վերնագրով հրահանգ է իջեցրել Հայաստանի Առաջին Հանրապետության զինված ուժերում հոգևոր խորհրդատուներ նշանակելու վերաբերյալ:
2016թ.-ի ապրիլին մեր ժողովրդին նորից պատերազմ պարտադրվեց, եւ մենք նորից պատվով դիմագրավեցինք հակառակորդի կողմից նախնադարյան մտածողության արգասիք վայրագությանը: Այսօր մենք պետք է դրվատենք մեր զինվորների ու սպաների անձնվիրությունը, հերոսությունը եւ մարտական ոգին: Փառք ու պատիվ մեր զինված ուժերին»:
Հայաստան-Սփյուռք համահայկական 6-րդ համաժողովի շրջանակում «ՀՀ պաշտպանական քաղաքականության առանձնահատկությունները ժամանակակից մարտահրավերների պայմաններում» թեմատիկ ուղղության հերթական նիստի խորագիրն էր՝ «Սահմանամերձ բնակավայրերի կայուն զարգացում և հուսալի պաշտպանություն»:
Ժամանակակից համազորային մարտի վարման ընթացքում ավելի ու ավելի մեծ տեղ է հատկացվում փոքր ստորաբաժանումների գործողություններին: Ամրապնդվում է այն մոտեցումը, որ դասակը, ջոկը կարող են կատարել ինքնուրույն խնդիրներ, նպաստել ընդհանուր հաղթանակին: