Ասիական երկրներում տեղի ունեցող իրադարձությունները ցույց են տալիս, որ այնտեղի հասարակությունն ավելի հանդուրժողական է իշխանության դինաստիական փոխանցման նկատմամբ: Հիշեցնենք 2012թ. ընթացքում Ասիական մի քանի երկրներում իշխանության եկած նոր ղեկավարներին:

«Խոստովանում եմ, որ ինձ համար տհաճ է գրել այս գրախոսությունը Նորման Սթոունի աշխատության մասին: Առաջին հերթին, որ այն իսկապես թույլ, իսկ որոշ դեպքերում բացահայտ կեղծ գիրք է, և երկրորդ, որ հեղինակը ժամանակին ինձ համար եղել է վառ, ոչ հասարակ և համակրելի պատմաբան: Նա կարողանում էր գնահատել փաստերը, փայլուն կերպով վերլուծել աղբյուրներն ու գրականությունը, Առաջին համաշխարհային պատերազմի ռուսական ռազմաճակատի վերաբերյալ նրա աշխատանքը երևույթ էր անգլալեզու գրականությունում:

Լուրջ հիմքեր կան պնդելու, որ Թուրքիայի և Ադրբեջանի իշխանությունների միջև փոխադարձ հակակրանք կա: Ավելին՝ Թուրքիան գործուն քայլեր է ձեռնարկում Ադրբեջանի իշխող վարչակարգին հեղինազրկելու ուղղությամբ:
Խոսքը միայն Թուրքիայի վարչապետ Ռեջեփ Էրդողանի՝ Ալիևների բոստանը քար նետելու առիթը բաց չթողնելու մասին չէ: Վերջերս նա թուրքական հեռուստատեսությամբ հայտարարեց, որ Բաքվում կառուցված Հեյդար Ալիևի անվան կենտրոնը «Դրսից նայելիս շատ խոշոր, գեղեցիկ բան է թվում: Ներս ես մտնում եւ տեսնում, որ այն փողերը վատնելու տիպիկ օրինակ է»:

Աքրամ Այլիսլին արժանի է, որ յուրաքանչյուր հայ իմանա նրա անունը: Ադրբեջանի ժողովրդական գրող, սցենարիստ և թատերագիր, Հեյդար Ալիևից «Փառքի շքանշան» ստացած վաստակաշատ մտավորական, որը կյանքի մայրամուտին` 75 տարեկանում, խիզախեց ճշմարտությունն ասելու հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների մասին:
Այլիսլին բազմաթիվ հոդվածների, պատմվածքների, սցենարների եւ վեպերի հեղինակ է, 2005թ. ընտրվել է Ադրբեջանի խորհրդարանի պատգամավոր: Գրական ասպարեզ է մուտք գործել 1959թ. հրատարակած բանաստեղծությունների գրքույկով:

Այս հոդվածի տպագրությամբ նպատակ ունենք հիմնավորելու, որ օղուզական խմբի հարավարևմտյան լեզվաճյուղին պատկանող ադրբեջաներենը և թուրքերենը թեպետ ցեղակից, սակայն առանձին, ինքնուրույն լեզուներ են, որոնք չի կարելի նույնացնել` ի հեճուկս համաթուրքական ծավալապաշտական նկրտումների:
Ադրբեջաներենի և թուրքերենի դասակարգման հարցը թյուրքագիտական լեզվաբանության մեջ երկար տարիներ լուծում չգտած հարցերից է։ Ներկայիս դասակարգմանը չի համապատասխանում այն իրողությունը, թե ադրբեջաներենը Կովկասի թուրքերենն է, արևելյան թուրքերեն, թաթարերեն, իսկ թուրքերենը` Անատոլիական կամ արևմտյան թուրքերեն։

2013թ. հունվարի 30-ին ՀՀ պաշտպանության նախարարության Դրաստամատ Կանայանի անվ. Ազգային ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտում (ԱՌՀԻ) գործող ՀՀ բոհի «Քաղաքական գիտություններ և միջազգային հարաբերություններ» 056 մասնագիտական խորհրդի նիստում, որի օրակարգում Տոմսկի ազգային հետազոտական պոլիտեխնիկական համալսարանի Յուրգինի տեխնոլոգիական ինստիտուտի (մասնաճյուղի) հումանիտար կրթության և օտար լեզուների ամբիոնի դոցենտ, նախկինում Ստեփանակերտում տեղակայված խորհրդային բանակի 366-րդ մոտոհրաձգային գնդի սպա Վլադիմիր Ալեքսեյի Պոնոմարյովի` «Միջազգային հարաբերություններ» մասնագիտությամբ պատմական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճանի հայցման համար ներկայացված «Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության դինամիկան (1988-1994թթ.)» ատենախոսության պաշտպանությունն է եղել:

Հայաստանն ու Արցախը պատերազմ չեն ցանկանում, սակայն բոլորը պետք է վստահ լինեն` մենք արժանապատիվ պատասխան կտանք նետված ցանկացած մարտահրավերի: Այլևս երբեք Արցախի բնակչությունը չի կանգնելու ֆիզիկական ոչնչացման վտանգի առջև: Հայաստանի Հանրապետությունը դրա երաշխավորն է:
Արցախի ճակատագիրը որոշելու է Արցախի ժողովուրդը: Դա ամրագրված է միջազգային իրավունքով, միջազգային բազմաթիվ փաստաթղթերով: Ուստի, Ղարաբաղի իշխանությունների լիարժեք մասնակցությունը բանակցություններին դառնում է օրվա հրամայական: