Այս օրերին «Հայ զինվորի» խմբագրությունը մեր քաղաքացիներից ստանում է նամակներ ու բազմաթիվ հեռախոսազանգեր կապված զորակոչի և զորացրման ժամկետների երկարաձգման հետ: Ինչպես զինվորական ծառայության մեկնելու պատրաստվող երիտասարդներին, այնպես էլ ծառայության ժամկետը ավարտած և զորացրման ենթակա զինվորների ծնողներին ու հարազատներին հետաքրքրում է գործընթացի հետաձգման փաստը:

Երբեք չես կարող ասել, որ առաջնագծում լարվածություն չկա: Եթե 30, 40, 50 մետրի վրա` դեմառդեմ հակառակորդն է, ուրեմն լարվածություն կա, ուղղակի մեր զորքերը իրավիճակը վերահսկում են լիարժեքորեն: Եվ վերահսկում ենք մեր դիրքապահ զինվորների փայլուն մարտական ծառայության շնորհիվ: Ես միշտ էլ ասել եմ և համոզված եմ, և հենց այս վերջին՝ ռազմական տեսանկյունից փայլուն իրականացված գործողություններն էլ դրա վառ ապացույցն են, որ հայ զինվորը պատրաստ է ցանկացած խնդրի և առաջադրանքի կատարմանը:

Անտարակույս, միջավայրն իր ազդեցությունն է թողնում մարդու հոգեկերտվածքի, դաստիարակության, մտածողության ու համոզմունքների ձևավորման վրա: Մեր ազգային բանակի կարևորագույն ձեռքբերումներից մեկն էլ այն է, որ զորամասերում հիմնականում արմատավորվել է ազգային-պետական մտածողությունը: Վստահ կարելի է պնդել, որ տասնութ-քսան տարեկան զինվորները մեր պատկերացրածից շատ ավելի հասուն են, կիրթ, չափված – ձևված: Եվ նրանք մեր հայրենիքի սահմանները պաշտպանում են վստահորեն, հարկ եղած դեպքում՝ անձնազոհորեն:

Սարգիս Մովսիսյանը զոհվեց օգոստոսի 1-ի լույս 2-ի գիշերը թշնամու դիվերսիոն հարձակմանը դիմակայելու ժամանակ: Հերոսի հուշաքարի շուրջ հավաքվել էին Արմավիրի մարզի ողջ Մայիսյան համայնքը, Արմավիրի թեմի առաջնորդ տեր Սիոն արքեպիսկոպոս Անանյանը, դպրոցի կոլեկտիվը, մարզի հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ, Արմավիրի մարզի «Պատանի երկրապահ» կառույցի սաները, ԵԿՄ և զինվորական կոմիսարիատի ներկայացուցիչներ, հյուրեր տարբեր համայնքներից:

Մեկ շաբաթից զինված ուժերի զորամասերի սերժանտական կազմը կհամալրվի նորեկներով: ՀՀ զինված ուժերի մարտական պատրաստության պլանի համաձայն` ամառային ուսումնական փուլի շրջանակներում գնդապետ Ա. Պետրոսյանի հրամանատարության տակ գտնվող զորամասում դեկտեմբերի 8-13-ը անցկացվեցին կրտսեր հրամանատարական կազմի ուսուցման դասընթացներ, ամփոփվեցին քննությունների արդյունքները:

Ես հայրենիքս գրկած եմ ապրում,
Որ ամենուրեք նրա շունչն զգամ
Իմ դեմքի վրա,
Իմ կրծքի վրա զգամ թրթռուն
Զարկերը սրտի,
Որով հաստատի
Հավերժությունը մեր գոյատեւման…

Ես միշտ ցանկություն ունեի մեր սպաների մասին երգ գրելու, բայց չէր ստացվում: Նեղվում էի, երբ հայ սպաներին «господа офицеры» ստեղծագործությամբ էին ողջունում… Լավ երգ է, բայց մերը չէ: Մի օր ժողովի էի, պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը խոսեց սպայի պատվի մասին, դիպուկ խոսեց, տպավորիչ: «Պատիվ» բառը մեխվեց գլխումս, եկա տուն եւ գրեցի բառերը… Առաջին երգն է, որ նախ խոսքն եմ գրել, հետո երաժշտությունը: