«Թեեւ կարող էի վեց ամսից զորակոչվել, բայց ընկերուհիս` Աննան, պնդեց, որ գնամ ու ծառայեմ: Միասին էլ զինկոմիսարիատ գնացինք: Դիմում գրեցի եւ, ահա, մեկնում եմ ծառայության: Աննայի համար կարեւոր է, որ իր ընտրյալը բանակում ծառայած լինի: Ասում է` չի ամուսնանա հայրենիքի հանդեպ իր պարտքը չկատարած երիտասարդի հետ: Սովորում եմ ԵՊՀ Իջեւանի մասնաճյուղի պատմության ֆակուլտետի առաջին կուրսում: Ընկերուհիս կարծում է, որ պատմություն դասավանդելու, հայրենիքի մասին խոսելու իրավունք ձեռք կբերեմ ոչ թե համալսարանն ավարտելուց, այլ գերազանց ծառայելուց հետո: Ես համամիտ եմ եւ վստահ` կարդարացնեմ Աննայի ակնկալիքները, նա ինձնով հպարտանալու առիթներ դեռ շատ կունենա: Աննան ծնվել է նոյեմբերի 25-ին, Մոնթե Մելքոնյանի ծննդյան օրը: Նրա համար Մոնթեն հայրենասիրության, նվիրումի, ազնվության, արդարամտության, արժանապատվության մարմնացում է: Աննան ասում է, որ Մոնթեն այն իդեալն է, որին պետք է ձգտել: Խոստացել եմ շարունակել Մոնթեի գործը… Կծառայեմ ու կսպասեմ Աննայի նամակներին: Որոշել եմ` հենց զորացրվեմ, Աննային ամուսնության առաջարկություն եմ անելու: Վստահ եմ՝ չի մերժի»:

1-ին բանակային զորամիավորումում նոր ուսումնական տարին մեկնարկեց մի շարք պլանային միջոցառումներով, որոնցից առանձնանում է հնգօրյա հրամանատարական հավաքը, որին մասնակցում էին ենթակա զորամասերի հրամանատարներն ու նրանց տեղակալները, եւ որի բարձր մակարդակով անցկացման համար լրացուցիչ խթան եղավ պաշտպանության նախարարի` վերջերս զորամիավորում կատարած այցը, որի ընթացքում Սեյրան Օհանյանը, ի թիվս այլ հարցերի, կարևորեց վաշտ-մարտկոց օղակների դերը, որպես ուսուցման ու դաստիարակության կենտրոնների: Հրամանատարական հավաքի տեսական պարապմունքներն ընթացան անհրաժեշտ մեթոդական բազայով համալրված, լավ կահավորված լուսավոր լսարաններում, ցուցադրականը` շարահրապարակում, մարտավարական դաշտում և այլ բացազատված տեղամասերում:

Հայաստան – ՆԱՏՕ համագործակցության և Հյուսիսատլանտյան դաշինքի DEEP («Ռազմական ուսուցման որակավորում») ծրագրի շրջանակներում հունվարի 20-ից 24-ը Վ.Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում դասախոսություններ կարդաց կանադացի պահեստազորի գեներալ Էռնեստո Բ.Բենոն: Ինստիտուտի ուսանողները, ինչպես նաև դասախոսները հնարավորություն ստացան ծանոթանալու հրամանատարական անձնակազմի պատրաստման հյուսիսատլանտյան, մասնավորապես` կանադական փորձին:

Գնդապետ Կ. Սեդրակյանի զորամասը համալրված է երիտասարդ ու շնորհալի սպաներով: Նրանցից մեկն էլ վաշտի հրամանատար, կապիտան Եփրեմ Ներսիսյանն է: Նա թալինցի է, երեսուն տարեկան: 2000-2004թթ. սովորել է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում, ավարտելուց հետո ծառայության է նշանակվել զորամիավորման մոտոհրաձգային զորամասերից մեկում, այնուհետև տեղափոխվել է այստեղ:

Կապիտան Եգոր Գևորգյանը մայոր Վիգեն Մկրտչյանի մոտոհրաձգային գումարտակի վաշտերից մեկի հրամանատարն է, իսկ այժմ կատարում է ուսումնական վաշտի հրամանատարի պարտականությունները: Սովորաբար նորակոչիկների հետ աշխատանք վստահում են զորամասի լավագույն սպաներին ու սերժանտներին: Եգորը երևանցի է, 2003-2007թթ. սովորել է Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում, ավարտելուց հետո դասակի հրամանատար է նշանակվել այստեղ: Նույնիսկ դասակի հրամանատար եղած ժամանակ նրան ընդգրկել են նորակոչիկների հետ տարվող աշխատանքներում:

Այսօր ազգային բանակ են զորակոչվում մեծ թվով ստեղծագործող երիտասարդներ, մշակույթի ոլորտը ներկայացնող ուսումնական հաստատությունների ուսանողներ, որոնց համար զորամասերում ստեղծվում են բարենպաստ պայմաններ, որպեսզի զինվորական մասնագիտություն սովորելուն զուգահեռ զբաղվեն նաև իրենց սիրած գործով, զարգացնեն ունակությունները և նպաստեն զորամասերի հոգևոր-մշակութային կյանքի կազմակերպմանը:

Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Ջերմորեն շնորհավորում եմ ձեզ Բանակի օրվա կապակցությամբ։
Երբ հայ ժողովուրդը տեւական ընդմիջումից հետո վերականգնում էր իր անկախությունը, հայոց բանակն առաջին կայացած պետական կառույցը դարձավ։ Հայաստանի զինված ուժերի ստեղծումը մեր երկրի առաջին եւ մեծագույն ձեռքբերումն էր։ Սա արդեն պատմական փաստ է եւ անհերքելի ճշմարտություն։ Բայց դա չի նշանակում, որ բանակաշինությունը կորցրել է իր արդիականությունը։