«2012թ. դեկտեմբերի 1-ին հակառակորդի դիպուկահարի կրակոցից վիրավորվել է ՀՀ ԶՈՒ պայմանագրային զինծառայող: Դեպքի մանրամասները ճշտվում են, կատարվում է քննություն»: Նմանատիպ ծանուցումների հանդիպում ենք պարբերաբար: Կարդում ենք՝ առողջություն մաղթում վիրավորին, ծանոթ-բարեկամի հետ քննարկում՝ երբ են վերջապես դադարելու այս արկածախնդրությունները: Այնինչ, քչերս ենք թերեւս գիտակցում, թե ինչ է թաքնված տողատակում: Հերոսություն, անձնազոհություն, նվիրվածություն, ընկերություն, հայրենապաշտություն… Գուցե նաեւ միամտորեն պատկերացնում ենք, թե հերոսություն ասվածը միայն մարտի դաշտում է լինում, եւ որ նմանատիպ հաղորդագրության «աներեւույթ» մասնակիցներն ընդունակ չեն որեւէ հերոսական արարք գործելու. մի կրակոց է ու վերջ, ինչ է եղել որ:

Ազգային հերոս Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտը մեր բանակը երիտասարդ մասնագետ սպաներով համալրելու հիմնական դարբնոցն է։ Կուրսանտների հիսուն տոկոսը սովորում է համազորային ֆակուլտետում, որն այսօր պատրաստում է մոտոհրաձգային, տանկային, հետախուզական և ինժեներասակրավորային դասակների հրամանատարներ։ Ընդունելությունը ինստիտուտ տեղի է ունենում նույն կերպ, ինչպես հանրապետության մյուս բոլոր պետական բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում, այսինքն՝ միասնական քննությունների արդյունքներով։ Միաժամանակ, մեզ մոտ կարող են ընդունվել և սովորել այն զինծառայողները, ովքեր պարտադիր ժամկետային ծառայություն են իրականացնում ազգային բանակի զորամասերում։

Ապրիլի 23-ին Անկախ պետությունների համագործակցության (ԱՊՀ) բանակների 9-րդ սպարտակիադայի շրջանակներում Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային ակադեմիայի համալիրում անցկացվեց ազատ ոճի ըմբշամարտի մրցաշար, որին մասնակցեցին ՀՀ, ՌԴ, Բելառուսի, Ուկրաինայի, Ղազախստանի և Տաջիկստանի բանակային մարզիկները։ Հարկ է նշել՝ նման ծանրակշիռ ու ներկայացուցչական մրցաշար առաջին անգամ էր անցկացվում Հայաստանում, որն իրենց ներկայությամբ պատվեցին ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, ԶՈՒ ԳՇ պետ, գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովը։

Քննադատությունն առաջընթացի նախապայմանն է: Բանակում, սակայն, քննադատելը և քննադատություն լսելը հեշտ չէ, ինչը բխում է կառույցի առանձնահատկությունից: Բրիտանացի ռազմական պատմաբան, բարեփոխիչ և ստրատեգ Բեզիլ Լիդլ-Հարտը (1895-1970) գրում է. «Այնպիսի կառույցում, ինչպիսին գործող բանակն է, աստիճանակարգված համակարգն ու սուբորդինացիայի սովորույթը, որոնք խիստ անհրաժեշտ են իրենց տեղում, բացառում են քննադատությունը շատ ավելի, քան որևէ այլ ոլորտում: Գիտնականի մտածելակերպով մարդու համար այս բանը հասկանալը դժվար է: Տեղին է մեջբերելը իմ սիրելի նախկին պետի կեսկատակ-կեսլուրջ արված զգուշացումը.«Դուք դեռ կիմանաք, որ գեներալներն այնքան զգայուն են, ինչքան պրիմադոննաները»: Դրանից հետո ես մեկ անգամ չէ, որ առիթ եմ ունեցել գնահատելու այդ արտահայտության իմաստնությունը»:

Արցախի Հանրապետության Նախագահ Բակո Սահակյանն ապրիլի 12-ին ներկա է գտնվել հանրապետության արեւելյան մասում անցկացվող պաշտպանության բանակի մի շարք ստորաբաժանումների մարտական զորավարժություններին:
Նախագահը կարեւորել է նման միջոցառումների անցկացումը` նշելով, որ այն նպաստում է զինված ուժերի մարտունակության բարձր մակարդակի պահպանմանը:

Օրերս գնդապետ Տիգրան Փարվանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորումում տեղի ունեցավ ուսումնական տարվա առաջին եռամսյակի արդյունքների ամփոփումը, որին մասնակցում էին զորամիավորման հրամանատարությունը, զորամասերի ու ստորաբաժանումների հրամանատարները, զորամիավորման վարչակազմը, Զանգեզուրի կայազորի նորանշանակ դատախազ, արդարադատության 3-րդ դասի պետական խորհրդական Տիգրան Սարգսյանը:

Մարտական հերթապահություն կատարող զորամասի առջև դրված առաջադրանքներից թերևս ամենից կարևորը մարտական հերթափոխը ժամանակին և անսխալ իրականացնելն է, որը պատասխանատուներից պահանջում է արհեստավարժ մոտեցում, կազմակերպչական և մասնագիտական բարձր որակներ։ Եթե նկատենք, որ բանակում առհասարակ չեն լինում շատ ու քիչ կարևոր գործառույթներ, նույնիսկ այս դեպքում մարտական հերթափոխի ճշգրիտ իրականացումը մարտական խնդրի կատարման տեսանկյունից եղել ու մնում է ամենագլխավորն ու առաջնայինը, ինչը քաջ գիտակցում են գնդապետ Վ.Ասատրյանի հրամանատարությամբ մեր Հայրենիքի հյուսիսարևելյան սահմանի բավականին վտանգավոր մի հատվածի պահպանությունն ու պաշտպանությունն ստանձնած զորամասի ստորաբաժանումները։