Ազգային բանակում սկսվեց տարեվերջյան ամփոփիչ քննաշրջանը։ Զորամասի մարտական պատրաստության աստիճանը ճշտում են պաշտպանության նախարարության և գլխավոր շտաբի, զորամիավորումների ու զորամասերի հանձնաժողովները։ Հետադարձ հայացք նետելով 2012թ. ուսումնական գործընթացի, անցկացված զորավարժությունների և մարզումների վրա, կարելի է վստահաբար ասել, որ անցնող տարին զորքերի մարտունակության ամրապնդման առումով բավական արդյունավետ է։ Դեռ վաղ գարնանից բոլոր զորամասերն անցկացրին ծրագրով նախատեսված դաշտային պարապմունքներն ու զորավարժությունները։ Այդուհետև սկսվեց ՀԱՊԿ անդամ երկրների արագ արձագանքման հավաքական ուժերի զորավարժության նախապատրաստությունն ու անցկացումը պաշտպանության նախարարության համազորային զորավարժարանում։

Երբեք մտքովս չէր անցնի, որ կարող եմ զինվորական դառնալ։ Բուհն ավարտելուց հետո վերադարձա Գյումրի, իսկ պատերազմի դաժան տարիներին ու բանակաշինության սկզբնական փուլում մեկ անգամ չէ, որ առիթ ունեցա բուժօգնություն ցուցաբերելու վիրավոր ազատամարտիկներին, զինվորներին։ Լինելով քաղաքացիական բուժծառայության աշխատող՝ գործուղվում էի զորամասեր։ Հենց այդ տարիներին էլ կապվեցի բանակին։ Մի ուրիշ սեր ու կարեկցանք ունեի հիվանդ զինվորի հանդեպ, որը հեռու է ընտանիքից, մենակ է ու ամոքող խոսքի, սիրո, ջերմության կարիք ունի։ Ինքնաբավարարվածության մի անպատմելի զգացում էի ունենում, երբ տեսնում էի զինվորի հավատով լի աչքերը, երբ բռնում էի նրա ձեռքը, երբ վստահեցնում էի, որ բուժվելու է, երբ մայրաբար խնամում էի նրան։

Նոյեմբերի 17-ին պաշտպանության նախարարությունում տոնական հանդիսություն էր։ Զինված ուժերի 20-ամյա ռազմաբժշկական ծառայությունը նշում էր իր մասնագիտական տոնը։ Հանդիսությանը մասնակցում էին բազմաթիվ հյուրեր՝ բարձրաստիճան զինվորականներ, լրագրողներ, քաղաքացիներ, մտավորականներ, զինվորական բժշիկներ, վետերաններ, ինչպես նաև պաշտպանության, առողջապահության, գիտության և կրթության գերատեսչությունների ղեկավարները։ Տոնը սկսվեց Երևանի պետական բժշկական համալսարանի նորընծա կուրսանտների երդման արարողությամբ։ Ապագա զինվորական բժիշկները խոստացան անմնացորդ նվիրվել հայրենիքի պաշտպանության սրբազան գործին, ինչպես նաև հավատարիմ մնալ բժշկի վեհ կոչմանը։

Հավաստիացնում եմ, որ ԶՈՒ ՌԲ ծառայությունը պատրաստ է կատարելու իր առջեւ դրված խնդիրները ինչպես խաղաղ, այնպես էլ պատերազմական պայմաններում:
Շնորհավորում եմ մեր բանակին ու ժողովրդին բուժծառայության կազմավորման 20-ամյակի և ռազմական բժիշկների մասնագիտական տոնի առթիվ։ Բոլորին մաղթում եմ անձնական երջանկություն և աշխատանքային ձեռքբերումներ։

«Խոստում եմ տալիս դառնալ հայրենիքի անձնվեր պաշտպան, անմնացորդ նվիրվել ժողովրդին եւ Հայաստանի Հանրապետությանը, լինել Հայաստանի Հանրապետության օրինակելի քաղաքացի, զինված ուժերի հուսալի հենարան: Վարժարանի կոլեկտիվի կողմից ինձ տրված գիտելիքներն ու ֆիզիկական ունակությունները օգտագործել միայն ի նպաստ հայրենիքի պաշտպանության ու հզորացման, անառարկելիորեն ընդունել եւ առաջնորդվել վարժարանի կանոնադրությամբ, լինել ակտիվ, խիզախ եւ կարգապահ: Վարժարանն ավարտելուց հետո ընդունվել ռազմական ուսումնական հաստատություն, դառնալ հայոց ազգային բանակի արժանի սպա եւ բարձր պահել Մոնթեի վեհ անունը: Անողոք լինել ազգի թշնամու եւ ներողամիտ ու բարյացակամ թույլերի հանդեպ, եւ եթե չկատարեմ խոստումս, թող արժանանամ իմ ժողովրդի արհամարհանքին»:

Ազգային բանակում ուսումնական տարին մոտենում է ավարտին։ Զորամասերը նախապատրաստվում են ամփոփիչ քննությունների։ Անկախ այն բանից, թե որ զորամասն ի՞նչ գնահատականով կեզրափակի ուսումնական տարին, վստահաբար կարելի է ասել, որ անցնող տարին առանձնանում է ինչպես շտաբների, այնպես էլ զորքերի մարտունակության բարձրացմանը նպաստող միջոցառումներով՝ զորավարժությունների քանակով։ Մարտական խնդիրը կատարելու, մարտական կրակի վարման հնարավորություն ստացան գրեթե բոլոր զորատեսակների ստորաբաժանումները, մարտական հաշվարկները։ Ինչպես անցած տարիների ընթացքում, այս անգամ էլ ուսումնական ժամանակաշրջանը նպատակային է օգտագործել զինված ուժերի քիմիական զորքերի առաջատարը՝ փոխգնդապետ Մ. Վարդանյանի հրամանատարությամբ գործող ՌՔԿՊ զորամասը։

Ամեն մի ծնունդ երջանկություն է, մի նոր ճանապարհ ու կենսագրություն։ Եվ ամեն մի ծնունդ սպասում է, երջանիկ սպասում։ Սպասում են երկինքն ու արևը, բակի ծառերը, ծիրանենին ու խնձորենին, սպասում են հարազատները, ծնողները, ծաղկած մամուռները համբուրող խոխոջացող ջուրը։ Ծննդյան կապույտ ավետիսի հետ ինչ-որ տեղ ճաք է տալիս նուռը, հատիկ-հատիկ թափվում հողին ու սպասում կյանքի ճանապարհը վաղուց անցած մեկին կամ նոր-նոր այդ ճանապարհով անցնող մի մանուկի, որը փոշիների միջից գտել է մի բանալի ու վազում է իր ուրախությունը կիսելու, այդ ճանապարհն արդեն անցած-գնացած մեկի հետ, որն արդեն գրել է իր կենսագրությունը, գրել է, սակայն, ավարտին չի հասել, որովհետև բոլոր կենսագրություններն էլ ավարտ չունեն՝ նրանք քար առ քար լրացվում-բարձրացվում են վեր, դեպի երկնքի կապույտը…