Գնդապետ Ա. Օհանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասը հաջողությամբ է սկսել նոր ուսումնական փուլը։ Մարտական հերթապահությունն իրականացվում է հավուր պատշաճի, ուսումնական գործընթացի մեկնարկային եռօրյա մարտավարաշարային պարապմունքների ժամանակ էլ մարտական տեխնիկան ամբողջությամբ և առանց որևէ խնդրի դուրս է բերվել կենտրոնացման շրջան։ Եվ ահա զորամասը հուլիսի 23-28-ը կիրականացնի մարտական հրաձգությամբ մարտավարական զորավարժություն, որի նպատակն է կատարելագործել հրամանատարական կազմի, շտաբի զինծառայողների, զորատեսակների և ծառայությունների պետերի, ստորաբաժանումների հրամանատարների ունակություները, ինչպես նաև ստուգել մարտական պատրաստականության ծրագրերի իրատեսությունը։

Յուրաքանչյուր սերունդ իր կռիվն է ունենում։ Հորս սերունդը ֆաշիզմի դեմ էր կռվում։ Իմ սերնդի կռիվը հայոց Արցախ աշխարհի ազատագրության համար էր, ու մենք հաղթեցինք առանց կողմնակի օգնության, միմիայն մեր կամքի ու արյան գնով ու հիմա շարունակում ենք մեր հաղթական ձեռքբերումները պահպանել մեր որդիների օգնությամբ։ Ասում են՝ երբ եղբայրները կամ հայր ու որդի միասին են կռվում, նրանց հաղթելը անհնար է լինում։ Ես հավատում եմ մեր հաղթանակին, հավատում եմ, որովհետև, ինչ էլ լինի, ինչ էլ ասեն, մեր ժողովրդի արյամբ ստեղծված բանակը հենց եղբայրների, հայրերի և որդիների բանակն է, ու վստահ եմ, որ իմ թոռը ո՛չ իմ որդուց և ո՛չ էլ ինձնից հայրենիքի սահմանների մասին պատասխաններ չի պահանջի, որովհետև առանց հոգնելու մենք շարունակում ենք մեր կռիվը…

Համեմատելով այս զորակոչին զորամասերը համալրած նորակոչիկների որակական հատկանիշները նախկինում նույն զորամասերի երիտասարդ համալրման տվյալների հետ՝ վստահորեն կարելի է ասել, որ ներկա զորակոչն էականորեն տարբերվում է բոլոր նախորդներից, այսինքն՝ որակական համամասնությունը բոլոր զորամասերի միջև պահպանվում է։ Հարցի վերաբերյալ իրենց գոհունակությունն են հայտնում նաև զորամասերի հրամանատարները, ուսումնական գումարտակների նորակոչիկների հետ աշխատող սպաները։ Զորամասում երիտասարդ զինվորների հետ տարվող աշխատանքները ղեկավարում է մայոր Կ. Սիմոնյանը։ Նա այս գործում բավական փորձառու է։ Նրան օգնում են մայոր Ա. Մելքոնյանը, ավագ լեյտենանտներ Ն. Հախվերդյանը, Ս. Ստեփանյանը և լեյտենանտ Վ. Փարվանյանը։

Հայոց բանակում հայազգի երիտասարդների կողքին բարեխղճորեն և նվիրված ծառայում են նաև այլազգի երիտասարդներ, որոնք ճակատագրի բերումով հայտնվել են Հայաստանում, դարձել Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներ։ Եվ հայազգի իրենց հասակակիցների կողքին իրենց պարտքն են կատարում հայրենիքի հանդեպ։

ՀՀ ՊՆ «Հայ զինվոր» պաշտոնաթերթը հայտարարում է լուսանկարչական աշխատանքների մրցույթ «Ես ժայռի նման կանգնած եմ ամուր» թեմայով։
Լավագույն աշխատանքները կտպագրվեն շաբաթաթերթում եւ կխրախուսվեն խմբագրության կողմից։
Ներկայացվող լուսանկարների չափսերը պետք է լինեն ոչ պակաս 10×15 սմ-ից։
Աշխատանքներն ընդունվում են մինչեւ 2012թ. սեպտեմբերի 30-ը։
Ուղարկել հետեւյալ հասցեով՝ Երեւան, Մոսկովյան 5 կամ hayzinvor@mil.am

Հովհաննես Ղուկասյանը ծնողների միակ երեխան է: Ծնվել եւ մեծացել է Երեւանում: Ընտանիքում միշտ հետեւել են, որ առողջ ապրելակերպ վարի, ուստի Հայաստանում մեծ մասսայականություն վայելող մարզաձեւերով` ձյուդոյով եւ սամբոյով զբաղվել սկսեց վաղ հասակից: Հովհաննեսի համոզմամբ` այդ մարզաձեւերը կոփում են երիտասարդին, դարձնում ավելի կազմակերպված, պարտաճանաչ, համբերատար և դիմացկուն: Ծնողները վստահ էին, որ ձեռք բերած կամային հատկություններն ու նվաճված հաղթանակները (Հայաստանի 2010 թ ձյուդոյի չեմպիոն է, Հայաստանի բաց առաջնության ժամանակ գերծանր քաշային կարգում զբաղեցրել է առաջին տեղը) հետագա մեծ հաջողությունների սկիզբն են։ Նրանք երազում էին, որ իրենց որդին միջազգային ճանաչում եւ վարպետի կոչում ձեռք բերի:

«Հայ զինվոր» թերթի առաջին համարները թերթելիս ուշադրությունս գրավեց մի տպավորիչ լուսանկար՝ ազատամարտիկը գրկել է զինվորական համազգեստով մի փոքրիկի։ Այդ նկարն արվել էր մեր բանակի կազմավորման-ձևավորման սկզբնական օրերին, ու ես ակամա զուգահեռ անցկացրի լուսանկարի այդ փոքրիկի ու մեր բանակի միջև. նրանք գրեթե հասակակիցներ են։ Իսկապես որքա՜ն արագ է թռչում ժամանակը. ասես երեկ լիներ, երբ կամավորական ջոկատներում կռվող խենթ ու նվիրյալ տղաների ջանքերով ստեղծվեց մեր բանակը։ Բանակի անցած փառահեղ, բայց դժվարին, կորուստներով լի ճանապարհը մտաբերեցի…