…Կեսօր է: Կապույտ երկնքում շողում է արևը: Արարատի գագաթը անամպ ու պարզ է, վեհատեսիլ՝ անիրական լինելու չափ: Թվում է՝ ձեռքդ պարզեցիր, հասնելու ես նրան: Հոգուդ մեջ առասպելներ են արթնանում՝ մերօրյա սխրանքներով շունչ առած: Լեռը, ասես համակ ուշադրություն, ունկնդրում է զորամասի վաշտի կուրսանտների խրոխտ քայլերգը.

Պաշտպանության նախարարի հրամանով՝ ռազմական ոստիկանության աշխատակիցները զորակոչի նախաշեմին, այնուհետեւ՝ զորակոչի անցկացման օրերին, իրազեկման համալիր միջոցառումներ են անցկացնում մայրաքաղաքում եւ մարզերում` զինակոչիկներին ու նրանց ծնողներին հորդորելով զերծ մնալ անօրինական գործարքներից, զարտուղի ճանապարհներով այս կամ այն հարցը լուծելու գայթակղությունից:

ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո նորաստեղծ հայոց բանակը ստանձնեց հանրապետության պարաշյուտային սպորտի պահպանության խնդիրը: 2002թ.-ին պարաշյուտային սպորտի վետերանների ժողովի հիման վրա ստեղծվեց Հայաստանի պարաշյուտային սպորտի ֆեդերացիան, որի նախագահ ընտրվեց Թևոս Իլիկչյանը:

Պատերազմը նոր է վերջացել: Ծառայությունն ուժեղացված է: Գումարտակի հրամանատար, մայոր Արմեն Վարդազարյանի հետ, որ հաստատուն ձայնով, խիստ, բծախնդիր և պահանջկոտ բնավորությամբ զինվորական է, շրջում ենք նրա իսկ պատասխանատվության տակ գտնվող հատվածում: Հրամանատարը ստուգում է ինժեներական կահավորման աշխատանքները, աչքի անցկացնում կրակակետերի դիրքերը: Կամ գոհունակությամբ գլխով է անում, կամ էլ որոշակի ցուցումներ տալիս: Ընթացքում զրուցում ենք: Գրի եմ առնում նրա հետևությունները.

Զրույց ՀՀ պաշտպանության նախարարի տեղակալ-ՊՆ ռազմական արդյունաբերության պետական կոմիտեի նախագահ Դավիթ Փախչանյանի հետ

Արսենը մեկ ժամից պետք է ճանապարհվի մայրաքաղաք Ստեփանակերտ՝ «Արիության համար» մեդալ ստանալու: Փոխգնդապետը հրահանգավորում է դասակի հրամանատարին, բացատրում, թե ինչպես պետք է մոտենա նախագահին, ինչպես զեկուցի, համազգեստի որ հատվածում է ամրացվելու պարգևը: Հրամանատարի տեղակալը ժամանակավոր «ստանձնում» է նախագահի դերը, Արսենն էլ փորձում է չսխալվել: Բայց կամ արագ է քայլում, կամ զեկուցելիս ձայնն է ցածրացնում:

Մեր էության, հոգեբանության մեջ կա, ապրում է ազատագրական պայքարի մեծերի ոգին: Երբ թշնամին խուժեց մեր դիրքեր, վերստին արթնացավ այդ հաղթական ոգին: Այսօր մեր խնդիրը մեր հողը պահելն է: Որքան էլ հակառակորդը ջանք է գործադրում իր զորքին, իր ժողովրդին համոզել, որ Ստեփանակերտը իրենց Խանքենդին է, մեկ է՝ բան չի ստացվում: Եվ ապրիլյան ռազմագործողությունը կրկին նույնը փաստեց: