Օրերս հայկական բանակում տեղի ունեցած ցավալի միջադեպը, որի հետեւանքով զոհվել է ազգությամբ եզդի զինծառայողը, իրոք, մեծ վիշտ է պատճառել ինչպես նրա ծնողներին եւ ազգակիցներին, այնպես էլ բոլորիս: Ցավալի է, երբ դեռեւս չպարզված հանգամանքներում կամ անհեթեթ պատճառով զոհվում է երիտասարդ, ավյունով լի մարդը, որը դեռ շատ բան ուներ անելու եւ շատ բաներ կաներ իր ընտանիքի, իր ժողովրդի եւ իր հայրենիքի համար:

Տարածաշրջանի համար բավականին բարդ իրավիճակում Հայաստանն ընդունեց ՀԱՊԿ նախագահությունը: 2016թ. ՀԱՊԿ-ում մեր նախագահության առաջնահերթություններից մեկը, ինչպես նշել է պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, կազմակերպության խաղաղապահ բաղկացուցչի հետագա զարգացումն է:

Փետրվարի 15-ին զինված ուժերում մեկնարկեց 2016 թվականի ձմեռային ուսումնական փուլը, որը խաղաղապահ բրիգադում արդեն բնականոն հունի մեջ է ընկել: Մենք մասնակցեցինք վաշտի հրամանատար, մայոր Արտակ Մարտիրոսյանի ղեկավարությամբ անցկացվող մարզումներին, որոնց ընթացքում զինծառայողները կատարելագործում էին իրենց հմտությունները, ամրապնդում արհեստավարժությունը:

Փետրվարի 9-ին ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը հանդիպել է Երևանի պետական համալսարանի ուսանողության և դասախոսական կազմի հետ:

Մեքենայի պատուհանից ուսումնասիրում եմ տեղանքը. այն ԼՂՀ ՊԲ հարավարևելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասի վերահսկողության տակ է, ամբողջովին ձյունածածկ: Արդեն նկատում եմ ինժեներական արգելափակոցները, փշալարերը, որոնք հակառակորդի տեղաշարժը կաշկանդելու համար են, բայց ո՛չ խորամանկ աղվեսների, որոնք անարգել ներս ու դուրս են անում…

Աչքներդ լույս լինի, տիկին Մարինե, փոքրիկ Արմենի ծնունդը թող օրհնված լինի: Աստծո ճանապարհները անքննելի են. գուցե հենց նա է այն մխիթարությունը, որը խոստացավ Տերը իրեն հավատացողներին` մարդկանց աշխարհը լքելուց հետո:

Ձեռագիր թղթերը դրել եմ սեղանիս ու կարդում եմ փոխգնդապետ Սամվել Մովսիսյանի կենսագրությունը: Դպրոցն ավարտել է գերազանց գնահատականներով, օդադեսանտային ինստիտուտը՝ ոսկե մեդալով, եղել է ազգային խմբի ավագը… և այսպես շարունակ մինչ օրս՝ հաջողություններ, ձեռքբերումներ, տիտղոսներ…