Այս օրերին «Հայ զինվորի» խմբագրությունը մեր քաղաքացիներից ստանում է նամակներ ու բազմաթիվ հեռախոսազանգեր կապված զորակոչի և զորացրման ժամկետների երկարաձգման հետ: Ինչպես զինվորական ծառայության մեկնելու պատրաստվող երիտասարդներին, այնպես էլ ծառայության ժամկետը ավարտած և զորացրման ենթակա զինվորների ծնողներին ու հարազատներին հետաքրքրում է գործընթացի հետաձգման փաստը:

Անուններ կան, որոնցից առաջ ակամայից ուզում ես դնել «տխրահռչակ» բառը: Չե՛ս կարող չդնել: Բոլորիս հիշողության մեջ դեռ թարմ է ամերիկացի հայտնի քաղաքագետի և ԿՀՎ-ի նախկին (՞) աշխատակցի` Պոլ Գոբլի հրապարակ նետած և ժամանակին մեծ աղմուկ հանած տխրահռչակ ծրագիրը, որի հակահայկական և ադրբեջանամետ էությունը հասկանալի էր անգամ քաղաքականությունից շատ հեռու կանգնած մարդուն. խոսքը հանրահայտ տարածքների փոխանակման ծրագրի մասին է, ըստ որի՝ հայերը պետք է հանձնեին Մեղրին` փոխարենը ստանալով Արցախի մի մասը…

Երբեք չես կարող ասել, որ առաջնագծում լարվածություն չկա: Եթե 30, 40, 50 մետրի վրա` դեմառդեմ հակառակորդն է, ուրեմն լարվածություն կա, ուղղակի մեր զորքերը իրավիճակը վերահսկում են լիարժեքորեն: Եվ վերահսկում ենք մեր դիրքապահ զինվորների փայլուն մարտական ծառայության շնորհիվ: Ես միշտ էլ ասել եմ և համոզված եմ, և հենց այս վերջին՝ ռազմական տեսանկյունից փայլուն իրականացված գործողություններն էլ դրա վառ ապացույցն են, որ հայ զինվորը պատրաստ է ցանկացած խնդրի և առաջադրանքի կատարմանը:

Մեկ շաբաթից զինված ուժերի զորամասերի սերժանտական կազմը կհամալրվի նորեկներով: ՀՀ զինված ուժերի մարտական պատրաստության պլանի համաձայն` ամառային ուսումնական փուլի շրջանակներում գնդապետ Ա. Պետրոսյանի հրամանատարության տակ գտնվող զորամասում դեկտեմբերի 8-13-ը անցկացվեցին կրտսեր հրամանատարական կազմի ուսուցման դասընթացներ, ամփոփվեցին քննությունների արդյունքները:

Երևանի տարածաշրջանային թիվ 1 պետական քոլեջի ուսանողներն այլևս հաճույքով են մասնակցում նախնական զինվորական պատրաստության դասերին. բանն այն է, որ նախարարի խորհրդական, գեներալ-լեյտենանտ Մուրազ Սարգսյանի անմիջական ջանքերով վերանորոգված դասարանը ոչ միայն հարմարավետ է, այլև հրապուրիչ: Պաշտպանության նախարարությունն իր հերթին հոգացել է դասարանի նյութատեխնիկական ապահովումն ու կահավորումը:

Ես միշտ ցանկություն ունեի մեր սպաների մասին երգ գրելու, բայց չէր ստացվում: Նեղվում էի, երբ հայ սպաներին «господа офицеры» ստեղծագործությամբ էին ողջունում… Լավ երգ է, բայց մերը չէ: Մի օր ժողովի էի, պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը խոսեց սպայի պատվի մասին, դիպուկ խոսեց, տպավորիչ: «Պատիվ» բառը մեխվեց գլխումս, եկա տուն եւ գրեցի բառերը… Առաջին երգն է, որ նախ խոսքն եմ գրել, հետո երաժշտությունը:

Բուզլուխի հաղթանակը վերջ տվեց հայության անվերջ նահանջին:
Բուզլուխի ճակատամարտը վերջ տվեց այն նահանջին, որը սկսվել էր դարեր առաջ՝ Վարդանանց պատերազմից, թերևս դրանից էլ առաջ և շարունակվում էր մինչև մեր օրերը…
Բուզլուխի ճակատամարտը տեղի ունեցավ 1991 թվականի սեպտեմբերի 14-ին: Այն տևեց 7 ժամ 10 րոպե` ակնթարթ մեր ժողովրդի հազարամյակների պատմության մեջ: