ՀՀ ԶՈՒ ռազմաբժշկական վարչության պետ, գնդապետ Կամավոր Խաչատրյանը ծնվել է 1971 թ., Շահումյանի շրջանի Էրքեջ գյուղում: Մասնակցել է Արցախյան պատերազմին: Ավարտել է Երևանի պետական բժշկական ինստիտուտը և Սանկտ Պետերբուրգի ռազմաբժշկական ակադեմիան: ՀՀ զինված ուժերում ծառայությունն սկսել է 1998 թվականից` որպես Վանաձորի հոսպիտալի վիրաբույժ-օրդինատոր, ապա Երևանի կենտրոնական պոլիկլինիկայի վիրաբուժական բաժանմունքի պետ: Նրա ղեկավարած առանձին բժշկական ջոկատը ճանաչվել է լավագույն բժշկական զորամասը: Երկու եւ կես տարի ղեկավարել է Զանգեզուրի կայազորային հոսպիտալը, և երկու տարի անընդմեջ նրա ղեկավարած հոսպիտալը ճանաչվել է ՀՀ ԶՈՒ լավագույն հոսպիտալը: ԶՈՒ ռազմաբժշկական վարչությունը ղեկավարում է 2013 թվականից: Ամուսնացած է, ունի երկու երեխա:

Պայմանագրային զինծառայող Արտուշ Արզումանյանի տունը հեռու չէ` զորամասի հարևանությամբ: Զորամասն է հեռու` սահմանին` առաջնագծում: Սահմանին մոտիկ ու զորամասին մոտիկ մի փոքրիկ, համեստ կահավորված տան մեջ է ապրում նրա` մեր օրերի համար մեծ` հինգ հոգանոց ընտանիքը` կինը և երեք երեխաները: Այո՛, փոքրիկ է նրանց տունը, բայց, ինչպես ժողովուրդն է ասում, կարևորը այդ տան մեջ ապրողների սիրտն է, որ իսկապես մեծ է, այնքա՜ն մեծ, որ հանգիստ մի հայրենիք կարող է տեղավորել… Եվ ահա այս փոքրիկ, բայց մեծ տան շունչն ու հոգին տիկին Հռիփսիմեն է, որ համոզված է` ինքն էլ ամուսնուն հավասար տասնմեկ տարի դիրք է պահել:

Վերջերս Հայաստանում բացվեց հայ-լեհական համատեղ առաջին ռազմարդյունաբերական ձեռնարկությունը՝ «Լյուբավա-Արմենիա»-ն: Բացման արարողությանը ներկա էին ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, Հայաստանում Լեհաստանի դեսպան Զդիսլավ Ռաչինսկին, Լեհաստանի Սենատի անդամ, ազգային պաշտպանության նախկին նախարար Բոգդան Կլիխը և այլ բարձրաստիճան հյուրեր:
Լեհական կողմի ներկայացուցիչները վստահություն հայտնեցին, որ «Լյուբավա-Արմենիա»-ի դրական օրինակին կհետևեն լեհական այլ ընկերությունները՝ մեծացնելով Հայաստանի Հանրապետության տնտեսությունում լեհական ներդրումների ծավալը: Սեյրան Օհանյանը իր խոսքում նշեց, որ ձեռնարկությունը կարճ ժամանակահատվածում կընդլայնի իր արտադրությունը, որը կարող է հետաքրքրել նաև ԵՏՄ անդամ երկրների մեր գործընկերներին և դուրս գալ միջազգային շուկաներ:

Զինվորի համար նախատեսված հագուստը ժամանակ առ ժամանակ ենթարկվում է ինչպես արտաքին, այնպես էլ որակական փոփոխությունների` ելնելով միայն զինվորի շահերից: Այն պետք է լինի ոչ միայն եղանակային պայմաններին համապատասխան, այլ ավելի դիմացկուն, հարմար, զինվորի շարժումները չկաշկանդող: Այսինքն՝ զինվորական համազգեստի վրա ոչինչ հենց այնպես, պատահական ու ձեւական չի արվում:

Զինված ուժերում մարդու իրավունքների զարգացման առանցքային միտումը մարդկային գործոնի ու հայեցողության բացառման ներդրման գաղափարն է՝ սկսած զորակոչի պահից մինչև զինծառայության ավարտը:

Օրերս արաբական «Ալ-Արաբիա» հեռուստատեսությանը տված հարցազրույցում Շեյխանի էմիր, համայն աշխարհի եզդիների առաջնորդ Միր Թահսին բեգը ի լուր աշխարհի հայտարարել է, որ եզդին եւ՛ կրոն է, եւ՛ ազգություն: Նա մասնավորապես ասել է. «Իրաքը մեր պետությունն է, բայց մենք` եզդիներս, արդեն չենք կարող վերադառնալ ու ապրել մեր հարազատ վայրերում, եթե ՄԱԿ-ի հովանու ներքո եզդիների, քրիստոնյաների, շաբակների եւ այլ ազգային փոքրամասնությունների համար հատուկ տարածաշրջան չստեղծվի: Փեշմարգաների (քրդական զինյալ ուժեր) փախուստը կռվի դաշտից մեծ հարված հասցրեց Շանգալին եւ ընդհանրապես բոլոր եզդիներին: Շանգալը նրանց վերահսկողության տակ էր, եւ ամբողջ պատասխանատվությունն ընկնում է նրանց ուսերին: Այսօր ոչ ոք, այդ թվում նաեւ քրդերը, չեն կարող ներկայացնել մեր ժողովրդի շահերը, այն կարող է ներկայացնել միայն եզդի ժողովուրդը, եւ միայն նրանք կարող են իրենց պաշտպանել:

Ասում են՝ մարդու ուղն ու ծուծը ձևավորում են հայրենի հողն ու ջուրը: Գուցե և այդպես է. Աստծու խաչով Հարություն, իսկ ֆրանսիական անձնագրով Անրի Սիրանյանը, որը ծնվել ու ապրում է հեռու ֆրանսիական Վալանսում, համոզված է. հայի ուղն ու ծուծը նրա արյունն է, ո՛ր հող ու ջրի հույսին էլ հայը չմնա…