Ուշադրության կենտրոնում
Հունիսի 28-ին Երևանի «Մոսկվա» կինոթատրոնում կայացավ «ՀԱՅԱՍՏԱՆ. սիրո պատմություն» ֆիլմի պրեմիերան։ Կինոթատրոնի առջև փռված կարմիր գորգին ֆիլմի հեղինակը՝ ամերիկացի ռազմական լրագրող Չաք Հոլթոնն ու իր ընտանիքն էր, ֆիլմի կայացմանն այս կամ այն կերպ մասնակցություն ունեցած անձինք։
Ռնդամալցի-ջրառատցի Գագիկ Մարտիրոսյանը կամ ինչպես ծանոթներն են կոչում՝ Մարտկի Կիրակոսի Էդոն, բանակ է ճանապարհում իր անվանակից թոռանը։
Երբ գնաս Ոսկեվան, քեզ առաջինը կդիմավորի «Տարածքը դիտարկվում է» ցուցանակը: Տագնապդ մեղմելու համար մոտեցիր փողոցում խաղացող երեխաների խմբին, կանգ առ, լսիր նրանց զրնգուն ձայները, անհոգ ծիծաղն ու հարցրու, թե ինչ են դառնալու, երբ մեծանան: Տղաները կասեն՝ զինվոր, աղջիկները կասեն՝ բժշկուհի, ու կավելացնեն՝ որ բուժեմ վիրավոր զինվորներին:
«Զինուժ մեդիայի» ստեղծագործական խումբն օրերս այցելեց հարավարևմտյան սահմանագոտի, որտեղ մեր դիրքապահները մարտական հերթապահություն են իրականացնում շուրջօրյա ռեժիմով, բարձր զգոնությամբ և անմնացորդ նվիրումով: Այս անգամ մեզ հետ առաջնագիծ էինք տարել դպրոցականների նամակներ՝ ուղղված հայրենյաց պաշտպաններին, մեր հայրենիքի սահմանները գիշերուզօր հսկող քաջարի դիրքապահներին:
Զրույց ԶՈՒ թիկունքի պետ-վարչության պետ, գնդապետ Արամ Պողոսյանի հետ։
Տունը Պառավաքարում է, գյուղի միջնամասում: Կարմիր է, երկհարկանի, տուֆ քարով շարված: Օրը ամպամած է, բայց թվում է՝ տնից ջերմություն է տարածվում:
Արթուրը մի լուսանկար ունի. երբ սկսում ես նայել, թվում է՝ ինչ-որ մոգական ուժ քեզ գամել է ու չի թողնում՝ հայացքդ կտրես պատկերից: Որովհետև տղայի աչքերը թափանցել են հոգուդ խորքերը, ու ձեր մեջ սկսվել է մի արտասովոր երկխոսություն, որ բառերի մեջ չես տեղավորի: Իսկ երբ բացում ես տեսանյութն, ու Արթուրն սկսում է պարել, վարակվում ես անզուսպ հրճվանքով:
